RIP, jazzgitaarmeester Vic Juris
Vic Juris, een jazzgitarist met verbluffende capaciteiten die misschien het best bekend is van zijn 23-jarige periode in de band van David Liebman, is dinsdagochtend overleden, volgens een bericht op zijn Facebook-pagina dat wordt toegeschreven aan zijn vriend en collega-gitarist Dave Stryker.
De uit New Jersey afkomstige Juris, was 66. Hij werd zes maanden geleden, na onverklaarbare vermoeidheid bij zijn optredens, gediagnosticeerd met uitgezaaide leverkanker. Een GoFundMe-campagne die kort daarna werd gelanceerd, bracht meer dan 110.000 dollar op van fans en vrienden om zijn behandeling en levensonderhoud te helpen dekken.
Juris speelde in 2008 in Ottawa met Liebman’s groep in het nu gesloten Cafe Paradiso op Bank Street, en dat optreden leidde tot verdere optredens en concerten hier met Ottawa-musici John Geggie en Roddy Ellias.
In 2009, voorafgaand aan zijn National Arts Centre Fourth Stage-concert Juris, zei Geggie: “Veel mensen zijn zich bewust van gitaristen als John Scofield, John Abercrombie, Pat Metheny, Bill Frisell en Kurt Rosenwinkel,” zegt Geggie. “Ik vind dat Vic aan dat exclusieve rijtje moet worden toegevoegd.
Geggie zei dat het spel van Juris in Paradiso met Liebman hem volledig uit het veld had geslagen. “De vloeiende lyriek, de subtiele frasering, de innemende harmonieën, de manier waarop hij zowel zijn pedalen als de klassieke gitaar gebruikte. Het waren openbaringen voor me.”
Juris, die even nederig en down-to-earth was als getalenteerd, vertelde eenvoudig aan deze krant in 2009: “Ik heb met zo’n beetje iedereen gespeeld waar ik mee wilde spelen, wat echt een goede zaak is. En, weet je, er is geen plaats voor iedereen in de voorhoede.”
Juris’ collega’s hadden het grootste respect voor hem. Wijlen John Abercrombie noemde hem “de grootste … er is nergens een betere.” Metheny schreef Juris toe aan “het uitvinden van nieuwe manieren van denken over jazz, harmonisch en melodisch.” Frisell noemde hem “een totaal monster.”
Op de Facebook-pagina van Juris schreef Stryker: “Het spijt me te moeten melden dat Vic Juris vanochtend is overleden. Vic zal voortleven door zijn muziek, als een prachtig persoon en door zijn vele studenten.” Hier zijn Stryker, links, en Juris, rechts, spelen een duet een paar jaar geleden:
tik hier om andere video’s van ons team te zien.
Geggie zegt dat hij besloot Juris uit te nodigen om deel uit te maken van zijn serie nadat hij de gitarist afgelopen april had horen optreden als onderdeel van saxofonist Dave Liebman’s dynamische kwartet in Café Paradiso. “De hele band was verbluffend … een levensveranderende gebeurtenis voor veel mensen,” zegt de bassist.
Toen mijn voormalige collega Doug Fischer Juris in 2009 interviewde, legde hij de gitarist uit dat zijn stilistische veelzijdigheid en bereik hem ervan weerhielden het profiel van zijn bekendere tijdgenoten te verwerven.
Juris antwoordde: “Er zit misschien iets in die theorie. heb altijd interesse gehad in allerlei soorten muziek en stijlen. Ik hou ervan grenzen te overschrijden.”
Ik had een paar zeer aangename gesprekken met Juris, en deze on-the-record uitwisseling in het begin van 2009:
A: Wat ik besluit dat ik leuk vind en wat ik besluit dat ik niet leuk vind. Ik ben op een punt in mijn leven waar ik of iets goed vind of er niet van hou. En dat kan om verschillende redenen gebeuren, maar er is een verband of er is er geen. Of het goed of slecht is, ligt echt aan het individu. De luisteraar bepaalt dat.
A: Wes Montgomery. Hij is altijd mijn favoriete gitarist geweest. Ik denk dat hij een interessante kerel zou zijn om mee rond te hangen, om wat tijd mee door te brengen, praten en misschien een beetje jammen. Waarschijnlijk zou hij me les geven.
A: Ik werk samen met een leraar in Boston genaamd Charlie Banacos. We werken aan allerlei verschillende harmonische en ritmische uitdagingen. Dat is al jaren aan de gang. Hij is daar een bekende leraar. We doen het per briefwisseling. Hij stuurt me de muziek. We sturen cassettebandjes heen en weer. Ik denk dat het ouderwets is, maar cassettes zijn zo’n gemakkelijk formaat.
1) The Beatles, Rubber Soul. Decennium na decennium blijf ik er naar teruggrijpen. De liedjes op die plaat zijn gewoon ongelooflijk. Het was een soort afwijking voor The Beatles. Ze speelden meer akoestisch en het is gewoon allemaal zo fantastisch.
2) Jimmy Smith en Wes Montgomery, Dynamic Duo. Het is gewoon een klassieker. Pure vreugde.
3) John’s Coltrane’s Ballads. Het is de bijbel voor ballad spelen. Ik ga er de hele tijd heen voor inspiratie. Het klinkt nooit oud.
A: Oh, waarschijnlijk fotografie. Ik doe het niet zo vaak als ik zou willen, maar het is altijd iets geweest waar ik naar streefde, om beter in te worden.
De in Jersey City, New Jersey, geboren Victor Jurusz, nam Juris begin jaren zestig de gitaar ter hand na het beluisteren van de platen van Chuck Berry en Howlin’ Wolf van zijn vader. Al snel werd hij meegesleept in de rock explosie, vooral de Britse invasie, en zoals veel tieners uit die tijd speelde hij in rock bands. In het begin van de jaren ’70 kreeg hij een jazz-klus met de bop organist Don Patterson, een ontmoeting die leidde tot werk met Jimmy Smith, Wild Bill Davis en uiteindelijk regelmatige stints in de bands van Phil Woods, Dizzy Gillespie en Chico Hamilton.
Tegen het midden van de jaren ’70 jongleerde hij jazz met fusion, trad op met Barry Miles en Eric Kloss, en maakte voor het eerst kennis met Liebman, die ook fusion speelde.
Tegen het midden van de jaren ’80 vormde Juris een jaar lang een gitaarduo met Larry Coryell, en later vormde hij een team met de jonge zigeunergitaarimprovisator Biréli Lagrène voor een Europese tournee en een plaatopname. Naast vele andere projecten was hij lid van het Gary Peacock Quartet en muzikaal leider van een gitaarkwintet gewijd aan de muziek van Charles Mingus.
Hij kwam in 1991 bij Liebman’s band, en gaf les aan de universiteiten van Rutgers en Lehigh.
Op Facebook schreef Liebman woensdagochtend: “Er was niemand echter dan Vic, als persoon en als muzikant. Zijn gevoel voor humor, eerlijkheid, lieve aard en muzikale vaardigheden waren legendarisch. Vic was een ‘nice guy’ in de ware zin van het cliché, altijd bereid om een helpende hand te bieden.
“Ik was getuige op Kate en Vic’s bruiloft terwijl hij drieëntwintig jaar met mij de wereld rondging om onze muziek te presenteren. Hij was de hardste werker die ik ooit gekend heb. Hij nam een bandrecorder mee naar repetities en vroeg me een stem nog een paar keer op de piano te spelen om er zeker van te zijn dat hij het begreep. Dan nam hij het mee naar huis om te oefenen. Toewijding boven de norm.”
tik hier om andere video’s van ons team te zien.
tik hier om andere video’s van ons team te zien.
tik hier om andere video’s van ons team te zien.
Juris bleef ondanks zijn kanker optreden, en hij trad een paar dagen voor Kerstmis op in Zinc Bar in New York met zijn trio. Op eerste kerstdag postte hij een foto van zichzelf met het cadeau dat zijn vrouw, zangeres Kate Baker, hem had gegeven – een prachtige gitaar, natuurlijk – en schreef: “Ik ben gezegend door overweldigende steun van jullie terwijl ik blijf vechten tegen de boze reus. He ain’t gonna get me!”
Twee opnames die Juris onlangs maakte, moeten nog worden uitgebracht, zei publiciste Lydia Liebman, die de dochter is van Dave Liebman. Ze zullen in 2020 worden uitgegeven, zei ze.
Rest in peace, Vic Juris.