Hoewel Europa tijdens het bewind van Napoleon zou kunnen overleven, rijst toch de vraag of zijn opvolgers in staat zouden zijn om de controle te behouden en het charisma zouden hebben om Europa bij elkaar te houden. Het is ook de vraag of Napoleons familie dezelfde visie en zelfgenoegzaamheid zou hebben om tweede-banaan te blijven na Napoleon I. Sommigen zouden kunnen proberen een greep naar de Europese troon te doen en zichzelf en facties aan de macht over heel Europa te plaatsen. Daarnaast zouden er dynastieën en machten kunnen zijn in Azië, binnen Europa, en de verbannen vorsten en niet-Napoleontisch Europa verbitterd ten opzichte van de Bonapartes en proberen hun koninkrijken terug te winnen en een einde aan Europa te maken.

Zoals ik het zie, zou dit keizerrijk niet lang standhouden; in de herfstjaren van Napoleon I zouden er scheuren ontstaan in het Napoleontische Rijk. De eerste zou van binnenuit komen, waar rivaliserende leden van Napoleons familie zouden proberen om de troon te grijpen en de basis van de dynastie te verzwakken. Napoleon II wordt gedood door een moordenaar, samen met een aantal van zijn naaste familieleden. Ook andere familieleden van de keizer proberen via nationalistische bewegingen binnen hun koninkrijk met de keizer te breken, maar worden onmiddellijk neergeslagen en de stabiliteit wordt voorlopig hersteld. Deze zwakheden worden opgemerkt door vijanden van de familie Bonaparte, alsmede door nationalistische groeperingen binnen Europa.

Toen de negentiende eeuw vorderde, zouden die scheuren zich verder verwijden, en de vijanden begonnen toe te nemen. De Romanovs begonnen het koninkrijk Siberië en de Oeral in te nemen om West-Rusland terug te veroveren. Tegelijkertijd zouden de Ottomanen de zwakte van Europa inzien en naar het westen trekken om Egypte weer onder hun controle te brengen. De Russen en Ottomanen zouden vervolgens de Polen aanzetten tot opstanden in het hertogdom Warschau en tot het herwinnen van de Poolse onafhankelijkheid. Tegelijkertijd merken Pruisen, de Duitse conferentie, Italië, Groot-Brittannië, Spanje, Nederland en Portugal het moment op en proberen opstanden te organiseren om onafhankelijkheid van Europa te verkrijgen. De Napoleontische strijdkrachten worden erop uitgestuurd om de opstanden neer te slaan, maar zijn niet in staat de Engelse Opstand neer te slaan, en de Duitse Revolutie wordt te groot voor Napoleons strijdkrachten. Tegen het midden van de negentiende eeuw hebben de Duitse Conferentie en Pruisen autonomie verworven in Europa, terwijl Engeland onafhankelijk is geworden en een alliantie heeft gesloten met het Siberische Koninkrijk, de Ottomanen, het hertogdom Warschau, de Spanjaarden en de Portugezen om een verenigd front te vormen tegen het Europese Rijk (excuseer me voor de inconsequenties in de naam…). In Italië hebben nationalisten in het Koninkrijk Italië en in Napels opstanden georganiseerd tegen het Napoleontische bewind. Joseph Bonaparte in Napels probeerde zijn detachement van het Napoleontische leger in te zetten om zijn troon te verdedigen, maar liet uiteindelijk zijn gespannen krachten leeglopen. In het koninkrijk Italië in het noorden riep Eugène de Beauharnais zichzelf uit tot koning, maar maakte vervolgens een rivaal van Jozef die een Italiaanse opvolgingsoorlog ontketende tussen Napels en Beauharnais Italië. De burgeroorlog verzwakt beide koninkrijken en geeft het Huis Savory op Sardinië de kans de macht te grijpen en de Italiaanse onafhankelijkheid van Europa uit te roepen. Dit zet het Europese leger er onmiddellijk toe aan in te grijpen, wat leidt tot een rampzalige veldtocht in Italië die het Europese rijk nog verder verzwakt.

Het Italiaanse fiasco geeft de geallieerden de gelegenheid toe te slaan, en de legers van de Romanovs slaan vanuit het oosten toe en zij veroveren West-Rusland terug op Europa. De Poolse revolutionairen vermoorden de Europese marionet in Warschau en dringen naar buiten om het Poolse land terug te veroveren onder de vlag van de Pools-Litouwse Republiek. In paniek probeert de Europese regering een contrarevolutionaire garde te verzamelen uit haar overheersing, maar in plaats daarvan hitsen ze nationalisten in heel Europa op, en geven ze de Duitse conferentie en Pruisen de kans om uit Europa te breken. Het verlies van het Duitse land betekent het einde van Europa, aangezien het westelijke en oostelijke land nu zijn verdeeld. De Duitse onafhankelijkheid brengt ook de Habsburgers in Oostenrijk op het idee om Oostenrijk onafhankelijk te maken. Frans Jozef maakt van de chaos gebruik om dat te doen, en wint de onafhankelijkheid van Oostenrijk. Aan het eind van de negentiende eeuw is Europa verloren, wat nog eens bevestigd wordt als Spanje en Portugal onafhankelijk worden, en Franse nationalisten een revolutie ontketenen. In de jaren 1870 doet de Napoleontische regering afstand van de macht, wat uiteindelijk het einde betekent van het Napoleontische Europa.