Ik ben nu een mannelijke junior en ik loop al sinds mijn eerste jaar op de middellange tot lange afstand. Ik ben midden in het seizoen gestopt tijdens mijn tweede jaar. Ik ben ongeveer 1,80 m en weeg 154 pond. Ik denk dat het belangrijk is om te weten dat mijn onderlichaam bijna al het vet bevat (en spieren als die er zijn, wat ik denk want ik heb bewezen dat ik soms behoorlijk sterke benen heb), waarbij mijn benen redelijk vergelijkbaar zijn met iemand met overgewicht. Track is ook de enige sport die ik doe.

Aan het begin van het seizoen zou ik bij de meeste van mijn vrienden blijven terwijl we rennen op de training, maar nu merk ik dat ik achter de meisjes en zelfs een kind met overgewicht kom te zitten. Het is ontmoedigend omdat ik geen excuus zou moeten hebben om verslagen te worden door iemand die 100 pond zwaarder is dan ik. Ik krijg altijd pijn in mijn buik en mijn rechterheup begint pijn te doen (ik heb brede heupen voor een man), maar ik dacht dat pijn deel uitmaakt van het proces van hardlopen. Ik wil het niet hardop tegen mijn coach zeggen, want dan lijkt het alsof ik excuses verzin, en het zal waarschijnlijk niets anders doen dan me een watje laten lijken, want hij zal er niets om geven om me te helpen. Ik wil niet alleen goed zijn, maar beter of op gelijke hoogte met de meeste van mijn vrienden.

Ik heb het gevoel dat ik het respect van mijn vrienden en leeftijdsgenoten heb verloren omdat ik zo langzaam ben. Ik word buitengesloten van gesprekken op onze bijeenkomsten en ik word gewoon met rust gelaten. Niemand wil met me praten. Ik weet niet of het allemaal in mijn hoofd zit of dat het echt zo is, maar het is klote en ik voel me nu een totale loser.

Ik denk niet dat ik de mentale hardheid die ideaal is voor baanwielrennen al te pakken heb, maar ik probeer het steeds harder op de training. Ik ben zo gefrustreerd en ontmoedigd omdat ik het gevoel heb dat iedereen beter wordt dan ik, inclusief de meisjes. Het is zo beschamend om met mijn figuur zo langzaam te zijn in hardlopen. Ik kan er niet achter komen waarom ik zo langzaam ben. Dit is vooral een tirade, maar ik zou alle tips of advies die ik van jullie kan krijgen op prijs stellen. Ik ben zo ontmoedigd. Het is mijn droom om goed te zijn in vergelijking met de meeste van mijn vrienden.