Torenschilden van riet (in het Grieks gerrha genoemd) werden inderdaad gebruikt door de Onsterfelijken en andere Oosterse infanterie. Een zeldzaam bijna-intact exemplaar werd opgegraven in Dura Europos in de Syrische woestijn; het bestond uit stokken die door een leren bekleding waren gevlochten. Kleinere rieten schilden werden zelfs door Griekse lichte troepen gebruikt, omdat ze uiterst licht waren en relatief gemakkelijk te maken.

Ik ben niet op de hoogte van penetratietests op dit type schild. M.M. Khorasami (Arms and Armour from Iran (2006)) beweert echter dat deze schilden opmerkelijk sterk en veerkrachtig zouden zijn geweest. Hoewel sommige soldaten afgebeeld op Perzische reliëfs bewapend waren met ronde schilden van hout, lijkt het rieten schild in de Oudheid nooit uit de mode te zijn geraakt, wat suggereert dat het voldoende effectief bleef.

Het primaire gebruik van de torenschilden van de Onsterfelijken was om een schildmuur te vormen. Alleen de eerste rij van hun formatie droeg deze schilden, die zij in een ononderbroken lijn neerzetten zodra zij binnen pijlbereik van de vijand kwamen. Van achter deze schildmuur begon de rest van de formatie dan pijlen op hun tegenstanders af te vuren. De schilden dienden dus zowel als bescherming tegen vijandelijke projectielen en als barrière voor eventuele stoottroepen (en vooral cavalerie) die hoopten de boogschutters te verdrijven. De Perzen voerden geen schermutselingen uit, zoals de Griekse rakettroepen; zij gaven geen terrein prijs als zij werden aangevallen, maar lieten hun bogen vallen en vochten als zware infanterie. Hun schildmuur diende ter versterking van hun verdediging in lijf-aan-lijf gevechten.

Zowel bij Plataia als bij Mykale viel de Griekse zware infanterie de Perzische linies aan als wanhopig antwoord op hun dodelijke salvo’s, maar zij moesten eerst de schildmuur aanpakken voordat zij de Perzen zelf te lijf konden gaan. Dit schijnt hun aanval bij beide gelegenheden gebroken te hebben. Maar toen de schildmuur eenmaal neergehaald was, verloor de Perzische verdediging veel van haar effectiviteit, omdat de Griekse zwaargewichten allemaal grote schilden hadden om hen te beschermen in een gevecht van man tegen man.