Bijna iedereen heeft wel een Beatles-moment. Het mijne kwam toen ik 10 jaar oud was en op de middelste rij zat van een 1994 Dodge Caravan op een familie-roadtrip van Indiana naar de Great Smoky Mountains. Mijn stiefbroer had net cassette-exemplaren gekregen van 1962-1966 en 1967-1970, beter bekend als “The Red Album” en “The Blue Album” door iedereen die opgroeide met ouders die de jaren ’60 als tieners hadden doorgebracht.

We speelden die tapes non-stop van Kokomo naar Gatlinburg en weer terug, de klanken van “Love Me Do” en “Ticket to Ride” en “Lucy in the Sky with Diamonds” op een ononderbroken week-lange loop. Ik herinner me dat ik tranen in mijn ogen kreeg bij “In My Life”, dat mijn nekharen overeind gingen staan bij het begin van “Eleanor Rigby”, de vreemde caleidoscopische vriendelijkheid die afstraalde van “Penny Lane” en “All You Need Is Love” en “Paperback Writer”. Ik herinner me dat ik dacht dat “A Day in the Life” klonk als het einde van de wereld. Ik herinner me vooral dat ik thuiskwam met een nieuwe favoriete band.

• 
  10 Beroemde Beatles-locaties die je kunt bezoeken

Denk er eens over na. Waarschijnlijk heb jij ook zo’n moment, een moment waarop de muziek van de belangrijkste rockband van de 20e eeuw van abstract naar persoonlijk ging. Misschien werd je verliefd op Across the Universe of speelde je The Beatles: Rock Band tot je knokkels bloedden. Misschien zag je Yellow Submarine als kind of draaide je import 45’s in je slaapkamer tijdens een van die turbulente jaren ’60 zomers. Elk moment is anders, maar de soundtracks zijn hetzelfde.

En toch … Hoewel ze vormend en belangrijk en levensveranderend zijn, worden deze momenten vaak gevoed door singles. The Beatles schreven geweldige liedjes, en je zou gemakkelijk door het leven kunnen gaan met dezelfde twee bloemlezingen die ik bijna drie decennia geleden had en er niet slechter van worden. Er is niets mis mee om een singles persoon te zijn. En toch kunnen diezelfde onberispelijke singles ook gateway songs worden, momenten van muzikale perfectie die je op een jacht naar de diepere stukken leiden die je op de 13 studioalbums van The Beatles vindt. Daar besteden we vandaag onze tijd aan, want hoewel hun namen bekend zijn en hun covers iconisch, worden die albums na een tijdje gereduceerd tot stenografie, een stenografie die je hun vreemdste hoekjes of hun kleinste charmes doet vergeten. Dat is wat er gebeurt met bekende dingen. Dus, vandaag benaderen we deze platen met frisse oren en een klassieke vraag bij de hand: hoe rangschik je de platen van de meest legendarische rockband die ooit gespeeld heeft?

Het antwoord? Voorzichtig, eerbiedig, en zo…

-Tyler Clark
Senior Writer