Wolven zwierven ooit over het hele noordelijk halfrond, en bezetten bijna elke habitat met uitzondering van tropisch regenwoud en dorre woestijn.

Wolven bezetten territoria en zullen hun territorium verdedigen tegen andere wolven of andere hondachtigen die op verboden terrein komen. Meestal vereist de verdediging niet meer dan het intimideren van een buitenstaander met grommen en het ontbloten van de tanden. Soms volgt een achtervolging en in een extreme situatie kan de achtervolging uitmonden in een fysieke confrontatie. Grenzen van territoria kunnen elkaar overlappen, maar afzonderlijke roedels zullen elkaar meestal ten koste van alles vermijden.

Onder de meeste normale omstandigheden zal het territorium dat aan een bepaalde roedel wolven toebehoort, vele generaties lang zo blijven. Jongere wolven zullen vaak de territoria van hun ouderen ‘erven’.

Uitbreiding van territoria is afhankelijk van land en de beschikbaarheid van prooi. Eén wolf per 10 vierkante mijl (vb: vijf wolven per vijftig vierkante mijl) wordt beschouwd als een “comfortabele” hoeveelheid ruimte. Sommige wolvensoorten migreren om prooien te volgen en wanneer een roedel in omvang toeneemt, kan deze zich opsplitsen of kunnen sommige leden zich verspreiden om hun eigen roedel te vormen.