Joko Widodo werd in juli 2014 verkozen tot president van Indonesië, in een overwinning die een ommekeer betekende in de politiek van het land.

Hij heeft een bescheiden achtergrond en staat in schril contrast met de vorige leiders van het land, die afkomstig waren uit de politieke en militaire elite.

In 2014 stond de heer Widodo – beter bekend als Jokowi – op een anti-corruptieplatform van de “man van het volk”, met de belofte om de armoede aan te pakken en nepotisme en intolerantie uit te roeien. Hij won met overmacht.

Maar de race is nog niet voorbij. De heer Widodo zal zich dit jaar opnieuw verkiesbaar stellen tegen zijn rivaal, Prabowo Subianto.

Vijf jaar na de laatste campagne heeft zijn ‘one-of-us’-imago wat van zijn glans verloren.

Opgeklommen tot de top

De heer Widodo is geboren in 1961 in Solo, een stad in het centrum van Java, en is de zoon van een houtverkoper.

De meubelmaker begon zijn politieke carrière bij de Indonesische Democratische Partij van de Strijd (PDIP) toen hij in 2005 werd verkozen tot burgemeester van Solo.

De heer Widodo stelde zich vervolgens kandidaat als gouverneur van Jakarta en behaalde een klinkende overwinning in 2012.

Hij leefde mee met de armen en won aan populariteit door maatregelen zoals de herhuisvesting van sloppenwijkbewoners en het stimuleren van kleine bedrijven.

Hij voerde voor het eerst campagne voor het presidentschap op een platform van het uitroeien van corruptie, nepotisme en intolerantie – en drong aan op investeringen in onderwijs, meritocratie en meer gebruik van technologie in het bestuur.

Tijdens de inauguratie van de heer Widodo in oktober 2014 riep hij op tot een geest van eenheid en hard werken, en beloofde hij de nationale trots te herstellen en een sterkere maritieme aanwezigheid op te bouwen.

Religie en verzet

De regering van de heer Widodo had een enigszins wankele start.

Critici waarschuwden dat het hem ontbrak aan ervaring in de nationale politiek en internationale betrekkingen.

Zijn regering haastte zich met sommige beleidsmaatregelen, zoals het verbieden van de verkoop van alcohol in kleine winkels en het verplichten van Indonesische vaardigheid onder buitenlandse werknemers, om er later op terug te komen vanwege hun impopulariteit of onhaalbaarheid.

De eerste internationale controverse van de heer Widodo kwam in april 2015, toen hij werd geconfronteerd met wereldwijde druk om gratie te verlenen aan twee Australische leden van de Bali Nine drugssmokkel ring, die ter dood veroordeeld waren.

Hij weigerde en zei dat een harde aanpak van drugs nodig was om Indonesië te beschermen.

In recent years Mr Widodo has pushed to advance Indonesia’s infrastructure – building roads, dams and railways.

• Waarom de volgende Indonesische leider China nodig heeft

Maar om dat te kunnen doen, heeft hij Chinese investeringen verwelkomd en leningen en partnerschappen met buitenlandse bedrijven geaccepteerd.

Zijn rivaal, de heer Prabowo, heeft hem ervan beschuldigd het land uit te verkopen aan buitenlanders, en oppositieleden beweren dat Indonesië te maken heeft met een toestroom van Chinese arbeiders.

Een lange en soms gewelddadige geschiedenis van anti-Chinese sentimenten betekent dat dit omstreden kwesties zijn, vooral in een verkiezingsjaar.

Indonesië heeft de afgelopen jaren conservatieve religieuze groeperingen steeds luider zien worden.

Voormalig gouverneur van Jakarta en de bondgenoot van de heer Widodo, Basuki Tjahaja Purnama, meer bekend als Ahok, werd beschuldigd van godslastering voor opmerkingen die hij maakte tijdens een voorverkiezingstoespraak in september 2016.

Na massale rally’s op straat, werd hij voor twee jaar gevangengezet – gezien als een tegenslag voor religieuze tolerantie.

Mr Widodo heeft laten zien dat hij zich duidelijk bewust is van deze stijgende trend, en heeft hard gewerkt om zijn islamitische geloofsbrieven te tonen.

Hoewel hij zelf een religieuze gematigde is gebleken, verraste hij velen door Ma’ruf Amin te kiezen als zijn running mate voor de verkiezingen van 2019.

Hij is een machtige geestelijke die een sleutelrol speelde in de protesten die tot de val van Ahok leidden.

De stap is gezien als een poging om meer conservatieve moslimstemmers zijn kant op te krijgen, maar kan hem wat steun hebben verloren onder jongere, liberale kiezers.