Spiritueel ontwaken is niet iets wat we kunnen laten gebeuren,

of zelfs maar enige controle over hebben. Het is een proces dat geleid wordt door pure genade.

◦◦◊●◊◊◊𥲦◦𥲦◊◊◊𥲦◊

Q: Maria, Het verhaal over jouw Spiritueel Ontwaken is op zijn zachtst gezegd versterkend. Ze zeggen dat proberen (je hebt 15 jaar intensief geprobeerd) zelf ontkent…er zou geen strijd moeten zijn etc.

M: Nee, ik heb niet intensief geprobeerd. Ik was niet eens geïnteresseerd in spiritueel ontwaken of verlichting, ik was geïnteresseerd in krijgen wat ik wilde, het manifesteren van het leven van mijn dromen en dat alles, succes en rijk en welvarend worden etc, en ik geloofde er allemaal 100% in, ik schreef er zelfs boeken over. (Over de Wet van Aantrekking en Mind Power).

Dat was waar ik intens geïnteresseerd in was (evenals andere spirituele ontwikkeling dingen en new age etc) – in het geloven dat ik de schepper en regelaar van mijn leven was, en ik deed dat met grote passie. Ik heb nooit getwijfeld aan waardigheid of wat dan ook, ik wist dat ik het beste van het beste waard was, dus ik ging er vol gas voor.

In de tussentijd was het proces van spiritueel ontwaken ook iets waar ik doorheen ging, en het proces van ego dood; ze waren allemaal met elkaar verweven, en pas achteraf zie ik hoe perfect alles georkestreerd was en dat elk stukje ervan nodig was.

Maar om te ‘ontwaken’, als ik dat zou proberen, nee. Ik heb het niet gekozen, het heeft mij gekozen.

Niet op een “ik ben een speciaal, uitverkoren persoon”-manier, maar als in “dit is totaal niet wat ik gewild heb of zelfs maar gedacht had dat het zou kunnen gebeuren”, en er zijn momenten geweest in mijn moeilijkste processen dat ik vervloekt heb dat het mij overkwam, dat ik het niet eens gewild had en dat ik nu gedoemd was om dit te doen.

Maar natuurlijk kwamen die spirituele driftbuien en buien alleen voor wanneer het ego zo hard kneep dat ik dacht dat ik het niet meer aankon. Ik heb pure woede gevoeld omdat dit verdomde ontwaken me overkwam, evenals diepe wanhoop, zinloosheid en hopeloosheid op sommige momenten in het verleden. Ik heb hier helemaal niet voor gekozen.

Maar nu ben ik er natuurlijk dankbaar voor, en ik zou het allemaal graag nog eens meemaken als dat nodig was.

De mooie en wonderbaarlijke ervaringen die ik heb gehad is ook iets geweest dat gewoon is gebeurd, helemaal niet mijn fabricage, het is niet iets dat we kunnen laten gebeuren, het gebeurt gewoon.

En inzichten, wijsheid, inspiratie, … dat soort dingen kunnen niet door het verstand worden gecreëerd.

Ik heb mijn hele leven spirituele ervaringen gehad en ik heb altijd geweten dat ik niet de controleur ervan ben (ze zijn altijd gewoon gebeurd, uit het niets), dus voor mij om zelfs maar te denken dat ik ze zou kunnen creëren was er niet eens, ik wist dat ik het niet kon, dus de interesse om te “proberen” een van de ervaringen te doen was nooit een verlangen, het was gewoon iets dat vanzelf gebeurde en er was altijd een deel van mij dat er heel ontspannen over was en – ik weet niet welk woord ik moet gebruiken – volwassen misschien, erover. Een diep zielsbewustzijn.

Dat wil zeggen dat ik niet geneigd was er veel ruchtbaarheid aan te geven, ik deelde ze zelden met anderen enz.

In zekere zin voelden ze “normaal”, hoewel dat natuurlijk niet zo was, als je er alleen vanuit een menselijk perspectief naar kijkt.

De verhalen die ik hier op mijn website heb gedeeld, zijn maar een heel klein beetje van alles wat er aan de hand is geweest. Een deel ervan is te persoonlijk om te delen, te rauw om zo te zeggen, en te moeilijk om zelfs maar met woorden te beschrijven. Ik heb soms geprobeerd het in woorden over te brengen, maar heb dan besloten de artikelen niet te publiceren omdat woorden niet genoeg waren om de schoonheid ervan te beschrijven, zelfs wanneer de genade hevig was.

De waarheid kan niet in woorden worden beschreven, en zij kan niet worden onderwezen. (Alleen aan te wijzen).

En het is een veranderingsproces dat nog steeds gaande is en waarschijnlijk mijn hele leven zal duren, ik kan het niet weten. Ik denk dat ik het ontwaken altijd zal blijven verdiepen, ik zie mezelf niet ooit op het punt komen dat ik zeg dat ik klaar ben, of dat ik ben aangekomen of zoiets. Maar natuurlijk kan ik het onmogelijk weten.

Ik herinner me echter wel dat ik als kind dacht dat dit mijn laatste leven was, en ik begin nu te begrijpen wat ik daarmee bedoelde. Ik wist het niet, of misschien wist het kind-ik het wel, maar nu, als binnenkort 40-jarige vrouw, begin ik in te zien wat dat betekent, maar het is nog steeds totaal en volledig buiten mijn controle, en ik heb er ook geen belang bij er iets van te controleren.

Ik ben absoluut hier en nu, ik heb er geen belang bij om te weten of te controleren wat het volgende moment zal brengen (ik heb geen zelfgemaakte plannen of doelen voor de toekomst, ik reageer alleen vanuit mijn hart op dit moment en ik zeg ja tegen dat wat intuïtief goed voelt), ik ben alleen geïnteresseerd in dit moment, en alle plannen die ik maak zijn puur om praktische redenen, niet om iets te krijgen of iets te bereiken. Er valt niets te bereiken.

Q: Ik vraag me voor de meeste mensen af of er zoveel moeite en pijn moet worden gedaan voordat we (ego?) geconditioneerd genoeg zouden zijn om op te geven en los te laten?

M: Het ego moet worden losgelaten; het IS het geconditioneerde zelf, het hoeft nergens in getraind te worden, alleen maar gezien voor wat het is en het zal verdwijnen.

De pijn en het lijden komen voort uit het feit dat we onszelf ten onrechte zien als een persoon die afgescheiden is van de wereld, dat wij de lijder zijn.

Een beetje “ik” en mijn wil, mijn wensen, mijn dit, mijn dat.

Die persoon zijn wij niet, en dat is wat het proces van spiritueel ontwaken ons doet beseffen.

Het is heel moeilijk voor mensen om zich over te geven aan de persoon die ze denken te zijn, en het zal niet gebeuren door wilskracht maar door werkelijke overgave.

Het is niet per se een keuze om te zeggen: “Ik laat het kleine zelf los”, want wie is het die dat zegt? Het kleine zelf zegt dat, het ego probeert zich te ontdoen van zichzelf!

Spirituele overgave is iets dat gebeurt als we genoeg hebben van de strijd.

Waarachtige overgave betekent alles loslaten, en dat is inclusief het valse zelf, maar dat is vaak het laatste dat gaat, en het moeilijkste deel van het loslaten.

In het begin is het loslaten een onvolwassen loslaten; er is het geloof dat als ik mijn wensen en verlangens loslaat, als ik ze als het ware aan God overgeef, dat God ze dan zal laten uitkomen.

Dat is helemaal geen loslaten, maar dat is meestal waar het allemaal begint.

Na een levensveranderende ervaring van spiritueel ontwaken zal het ego er nog steeds zijn, op de achtergrond, maar de identificatie ermee is er niet meer.

Er is ook een proces na spiritueel ontwaken en er zijn ook nog steeds ego-resten in mij achtergebleven, er moet nog meer verdieping en integratie in mij plaatsvinden waar ik geen enkele controle over heb.

Daar ligt de ware vrijheid, in jezelf met alles wat je hebt in het vuur te gooien en je te laten transformeren door het Leven zelf, je totaal te laten opslokken door de Waarheid. Dat is vrijheid. Wetend dat je onmogelijk ergens een idee van kunt hebben, dat je helemaal niet degene bent die leidt.

Q: Ben je ooit opgedragen iemand te helen door hem “tot het punt van loslaten te brengen”?

M: Ik heb een achtergrond in helend werk, maar in het proces van spiritueel ontwaken zijn al die interesses weggevallen, ze zijn voor mij helemaal niet meer relevant. Er is geen iemand om te helen, er is niets mis met het ware zelf, de echte jij is al heel en volmaakt.

Mensen groeien op met het idee dat ze niet genoeg zijn, dat ze iemand moeten worden, dat ze ergens moeten komen of iets moeten krijgen voordat ze zich compleet en heel kunnen voelen, terwijl hun ware zelf hier al is, al compleet.

Achter en voor de sluiers van het valse zelf, het ego, de ingebeelde persoon die mensen geconditioneerd hebben gekregen om te geloven dat ze zijn, voorbij alle gedachten, overtuigingen en concepten; dat is waar onze ware aard is.

De waarheid kan niet in de geest worden gevonden. Alles wat we geleerd hebben moet weg, alles wat we denken te zijn, zijn we niet. Wat we zijn kan niet in woorden worden uitgedrukt. Het moet rechtstreeks door ieder voor zich ontdekt en gerealiseerd worden.

Het lichaam kan op een bepaald moment in het leven genezing nodig hebben, maar de persoon; nee. Ik bedoel, het lichaam kan ziek worden, natuurlijk, en er moet voor gezorgd worden als dat gebeurt.

De geest kan genezing nodig hebben (zoals in psychotherapie etc), maar wij zijn niet de geest en ik heb daar niet mijn identiteit.

Zolang een persoon denkt dat hij de persoon is, kan genezing van de geest relevant zijn, maar om de Waarheid te kennen, hoef je de persoon niet te genezen, eigenlijk moet de persoon met al zijn kwesties en zogenaamde problemen worden losgelaten.

En met spiritueel ontwaken zal dat gebeuren, maar vaak gaat het gepaard met groot lijden omdat het ego zich zal verzetten tegen het proces van transformatie – het weet dat het de dood ervan betekent, dat de identificatie zal veranderen en dat je niet langer je wezen erin zult hebben.

En al die andere dingen die ik vroeger deed; affirmaties, het trainen van de geest enzovoort (ik ben ook een opgeleide NLP Life Coach) is totaal irrelevant voor mij vandaag de dag, die concepten interesseren me niet het minste. Persoonlijke ontwikkeling is niet langer relevant, omdat de persoon helemaal niet ontwikkeld hoeft te worden – er is geen persoon!

De concepten waar ik met heel mijn hart in geloofde waren allemaal een deel van mijn pad, en dus is er niets mis mee. Het maakt geen deel uit van ieders pad, sommige mensen ervaren spirituele ontwakingen zelfs als ze nooit ook maar in het minst geïnteresseerd zijn geweest in een van de spirituele of persoonlijke groei dingen, sommigen hebben niet eens geweten dat het bestond.

Dus ieders pad is anders en er zijn geen stappen te nemen die universeel zijn en bij iedereen passen.

Alles wat ik in het verleden heb geleerd en waar ik gepassioneerd over ben geweest als het gaat om persoonlijke ontwikkeling enz. was een deel van het geheel en precies wat ik op dat moment in mijn leven nodig had. Zo is het in ieders leven.

Er is een gezegde dat ik leuk vind en dat zegt dat je een doorn nodig hebt om een doorn te verwijderen en dan gooi je ze allebei weg.

Concepten zijn geen Waarheid, maar soms heb je een concept nodig om van een ander concept af te komen, en dan zie je de nutteloosheid en zinloosheid in beiden en dus laat je ze allebei gaan.

En niemand kan iemand anders onmogelijk ‘dwingen’ om los te laten en zich over te geven. Dat is niet mogelijk, het is iets dat van nature gebeurt, vaak (maar niet altijd) komt het voort uit zware nederlaag en intens lijden (van alles geprobeerd te hebben totdat overgave de enige overgebleven optie is) en je letterlijk op je knieën zit te huilen en God te smeken het over te nemen omdat je het niet meer aankunt. Dat is het moment waarop genade het kan overnemen.

Het was eigenlijk genade die je in het begin tot overgave bracht, je wist het alleen niet.

Q: De worsteling met ego (voor mij) is als worstelen met rook, het is overal en ik kan het niet helemaal vastpinnen. Het is een shape-shifter.

M: Ja, dat is het. En het houdt ervan als je het zoveel aandacht geeft. Het belang dat je het geeft houdt het in leven.

Je hoeft het niet te veranderen (zoals in het trainen van de geest, of het gebruiken van affirmaties om het op te poetsen en het beter te laten voelen) of er vanaf te komen.

Zie het alleen voor wat het is. Het is door het zien van dat wat vals is dat dat wat echt is kan worden geopenbaard. Dat kun je doen door zelfonderzoek.

Je stelt gewoon vragen om te zien wie deze entiteit die je het ego noemt in werkelijkheid is, en kijkt wat je vindt, of niet vindt.

Je hoeft alleen maar te onderzoeken en voor jezelf te ontdekken wat het ego is, dit is niet iets wat iemand voor je kan doen, het is geen kennis die aan anderen kan worden doorgegeven (het moet direct worden ervaren, niet geleerd) er zijn geen drie-stappen-programma’s voor.

Geen technieken nodig, alleen maar diep en oprecht onderzoeken wie dit ego-karakter werkelijk is. Wanneer je dat helder ziet, dan blijft over wat waar en echt is.

De waarheid is te ontdekken wanneer je stil bent en luistert naar de wijsheid van het hart, niet naar de kennis van het verstand.

Q: Er zijn gaten in de wervelende rook waardoor ik een glimp van helderheid krijg. Ik kan me voorstellen dat je in staat bent om de stront recht uit me te slaan – met Gods knikje natuurlijk.🙂

M: Jij bent God, dat is wat gerealiseerd moet worden. Noem het het Christus-bewustzijn, Boeddha-natuur of hoe je het ook wilt noemen; jij bent dat. Maar dit is niet louter conceptueel te kennen, het moet direct ervaren worden. Stilte en zelfonderzoek zullen je daar brengen.

Q: Ik zou kunnen zien dat je het eruit dwingt met een drug geïnduceerde toestand, maar gedwongen weggeblazen worden van jezelf lijkt op iemand binnenstebuiten keren of op z’n minst beschadigen om onvolledig te laten. Ik zou denken dat genezing door God zou worden gestuurd en perfect zou zijn. Hoe dan ook, ik vond je artikel goed, als je dat al niet kon merken.

M: Geen dwang nodig, geen spanning, geen strijd, alleen helder zien. En volkomen eerlijk en trouw zijn aan jezelf.

◦◦◊◊◊◊𥲦◦

Talking with someone that can relate to the processes is also helpful, and I’m here for anyone that is on the path and wishes to have someone to share with and talk with about these things as I know it can be a very difficult process at times to go through alone.

Meer informatie is te vinden op mijn Sessions-pagina.