Ik ben ongeveer twee jaar geleden begonnen met schrijven over PMDD. Ik schrijf altijd vanuit mijn eigen persoonlijke ervaring en interesse gebaseerd op wat ik heb onderzocht voor mijn eigen welzijn. Ik ben geen wetenschapper en probeer ook geen “medische” artikelen te presenteren. Ik deel alleen mijn verhaal, perspectief en hulpmiddelen die mij hebben geholpen ermee om te gaan.

Ik zit nu in de late fase van de perimenopauze. Hoewel ik nog steeds PMDD heb, is het lang niet meer zo hevig als een jaar geleden. Ik kan je niet zeggen hoe dankbaar ik daarvoor ben. Ik kan er nog steeds last van hebben, maar ik herken het nu sneller en ik beoordeel het veel minder.

Maar nu heb ik wat nieuwe gezondheidsproblemen, en voor het eerst begin ik te begrijpen hoe het moet zijn voor vrouwen met PME, Premenstruele Exacerbatie. Ik weet niet zeker waarom, maar ik heb altijd aangenomen (en gelezen) dat PME een verergering was van reeds bestaande mentale aandoeningen zoals anorexia, bipolair of schizofrenie. Ik heb er nooit bij stilgestaan dat mijn menstruatie ook lichamelijke ziekten veel, veel erger kon maken… tot nu. Degenen van ons met acute en chronische pijn hebben ook te maken met de verergering van onze symptomen in “die tijd van de maand.”

Hier is mijn verhaal. Een paar maanden geleden kreeg ik een pijnscheut in mijn linkerarm die een constant tintelend gevoel in twee van mijn vingers veroorzaakte. Toen het niet overging, ging ik naar de dokter. Om een lang verhaal kort te maken, als gevolg van deze acute flare, kwam ik erachter dat ik een nekhernia, een cervicale stenose en osteoartritis had. Ik onderga nog steeds tests om andere mogelijke problemen uit te sluiten en volledig te bepalen wat er met mijn lichaam aan de hand is. Ik heb het hoofd geboden met OTC’s, zachte beweging, een handig TENS-apparaat, een ontstekingsremmend dieet en een lekker assortiment essentiële oliën.

Maar deze week was een hel van pijn. Telkens als ik van houding veranderde van zitten naar staan of van staan naar liggen, kreeg ik een verzengende hitte langs mijn arm. Gisteren, begon ik een intense stekende pijn te krijgen. Op dit moment slaap ik met ongeveer 7 verschillende kussens, en toch, afgelopen nacht, kon ik geen enkele comfortabele positie vinden. Elk deel van me deed pijn. Als de zalige slaap begon te vallen, werd ik plotseling wakker geschud door mijn zenuwen om vervolgens weer te beginnen met woelen en draaien. Ik bracht zo’n vreselijke nacht door dat ik uiteindelijk droomde dat ik van het bed op de grond rolde waar ik me niet kon bewegen of om hulp roepen. Ik werd in tranen wakker.

Ik heb zitten denken, waarom is dit zo erg geworden? Wat doe ik verkeerd? Waarom doen lichaamsdelen die in tijden geen pijn hebben gedaan, nu ineens wel pijn? Val ik echt uit elkaar? Maar vanochtend, raad eens wat er kwam? Mijn menstruatie. En na een paar uur van pijnlijke krampen, begon ik me beter te voelen. Nou, de spierverslapper en ibuprofen hebben waarschijnlijk geholpen! Maar ik voel me echt beter. Hoewel het me een paar uur kostte om de aanhoudende depressie en overweldiging van de avond ervoor van me af te schudden, voel ik nu echt die zeer bekende algemene opluchting die mijn cyclus met zich meebrengt.

Dit alles zette me aan het denken over vrouwen en geslachten naar keuze die PMDD hebben samen met chronische pijn van andere aandoeningen. Het is al erg genoeg als onze innerlijke mentale werelden ons op elke denkbare manier kwellen. Maar worden we ook nog geacht om te gaan met een lichaam dat wordt geteisterd door onhandelbaar lichamelijk ongemak? Voor het eerst in mijn leven voelde ik me eigenlijk gelukkig dat ik tot nu toe alleen maar PMDD heb gehad.

Laten we het eens hebben over het verschil tussen PMDD en PME. Iemand kan denken dat hij PMDD heeft, terwijl hij eigenlijk PME heeft. Het belangrijkste verschil is dat de symptomen van een aandoening die door PME wordt verergerd, nog steeds aanwezig zijn op alle momenten van iemands cyclus, maar meer uitgesproken worden tijdens de fase die aan een menstruatie voorafgaat. Iemand met een eetstoornis zou bijvoorbeeld nog meer getriggerd worden tijdens bepaalde fasen van haar cyclus, waardoor het moeilijker wordt dan gewoonlijk om ermee om te gaan.

Bij PMDD daarentegen gaan de symptomen weg met het begin of het einde van de menstruatie. Dus in het geval van iemand die eetbuien heeft, zodra de menstruatie komt (of de schommeling voorbij is), stopt het eetbuien. Ik zie niet veel literatuur over lichamelijke problemen die verergeren met de cyclus van een vrouw, maar ik ben het levende bewijs dat dat ook mogelijk is. En, helaas, is het mogelijk om zowel PMDD als PME te hebben.

De IAPMD heeft een geweldig artikel waarin de twee van elkaar worden onderscheiden als je meer wilt weten: https://iapmd.org/pmdd-v-pme

Dus, ik wilde dit vooral schrijven om a) je te laten weten dat dit een mogelijkheid is en dat je er dus voor moet oppassen en b) een hart onder de riem te steken voor alle anderen die te maken hebben met chronische pijn naast PMDD. Het is klote. Het is heel erg klote.

*****

Heb je genoten van wat je net gelezen hebt? Bekijk dan zeker ook mijn andere artikelen over Premenstruele Differentie Stoornis. Je kunt PMDD Life Support ook leuk vinden en volgen op Facebook. Uw vriendelijke tips helpen mij om deze bibliotheek van PMDD-specifieke inhoud verder uit te bouwen.