Een hitteberoerte is een levensbedreigende ziekte die wordt gekenmerkt door een verhoogde kerntemperatuur van het lichaam (>40 graden C) en disfunctie van het centrale zenuwstelsel, wat resulteert in delirium, stuiptrekkingen of coma. Ondanks adequate hypothermie of andere zorgtherapie is een hitteberoerte vaak fataal. Op basis van onze kennis van de pathofysiologie van een hitteberoerte, stelden wij de hypothese voorop dat een hitteberoerte een vorm van hyperthermie is die gepaard gaat met acute fysiologische veranderingen, cytotoxiciteit van de hitte, systemische ontstekingsreacties, oxidatieve schade en een verzwakte hitteschokreactie die leidt tot een syndroom van multi-orgaandisfunctie. Met het oog op de bovenvermelde situatie, worden de fysiologische factoren die ten grondslag liggen aan een hitteberoerte en de overeenkomstige mogelijke therapeutische strategieën om de complicaties van deze aandoening af te wenden, in dit overzicht samengevat om zo enkele therapeutische richtlijnen voor een hitteberoerte te kunnen geven. Hitteberoerte is een zeer gecompliceerd proces. Acute fysiologische veranderingen, zoals lage arteriële hypotensie, intracraniële hypertensie, cerebrale hypoperfusie, cerebrale ischemie, en verhoogde intracellulaire stofwisselingssnelheid, traden op bij blootstelling aan een hoge omgevingstemperatuur. Hyperpyrexie veroorzaakte cytotoxiciteit, resulterend in degradatie en aggregatie van uitgebreide intracellulaire proteïnen, die de membraanstabiliteit en -fluïditeit beïnvloedde, het transmembraantransport van proteïnen en de functie van oppervlaktereceptoren beschadigde, en verschillende cytoskeletale veranderingen inleidde. Hitteberoerte lijkt in veel opzichten op sepsis, en endotoxemie en cytokinen kunnen een rol spelen bij de pathogenese. De concentratie van interleukine-6 was positief gecorreleerd met de ernst van de hitteberoerte. De overmatige accumulatie van cytotoxische vrije radicalen en oxidatieve schade kunnen optreden in de hersenweefsels tijdens het ontstaan en de ontwikkeling van een hitteberoerte. De circulatoire shock en cerebrale ischemie als gevolg van hitteberoerte correleerden nauw met de vrije radicalen (vooral vrije radicalen van peroxide en superoxide), de peroxidatie van lipiden, en de lage activiteit van antioxidase in de hersenen. Heat-shock proteïnen (Hsps) speelden een cruciale rol tijdens het verkrijgen van thermotolerantie en beschermden zo tegen stress-geïnduceerde cellulaire schade. Gastheerfactoren of fysiologisch beperkende factoren, bijvoorbeeld veroudering, bestaande ziekte, uitdroging, diepe slapeloosheid, gebrek aan acclimatisatie aan hitte, onvoldoende fysieke fitheid, en bepaalde genetische polymorfismen werden in verband gebracht met een laag expressieniveau van Hsps en zouden de progressie van hittestress naar hitteberoerte kunnen bevorderen. Sommige maatregelen, zoals moleculaire chaperoninen, ontstekingsremmers, antioxidantia en modulatoren van Hsps zouden goed zijn voor de patiënten met een hitteberoerte.