Walter S. Sutton (1877-1916) was een arts, wetenschapper en uitvinder. Het meeste werk over Sutton heeft zich geconcentreerd op zijn erkenning dat chromosomen genetisch materiaal dragen en de basis zijn voor de Mendeliaanse overerving. Wellicht minder bekend is zijn werk op het gebied van rectale toediening van ether. Na Sutton’s werk op het gebied van de genetica voltooide hij in 1907 zijn studie geneeskunde en begon hij aan een tweejarig chirurgisch fellowship in het Roosevelt Hospital in New York City, NY, waar hij kennismaakte met de techniek van rectale toediening van ether. Sutton wijzigde het werk van anderen en documenteerde 100 gevallen die werden gerapporteerd in zijn baanbrekende paper “Anaesthesia by Colonic Absorption of Ether” uit 1910. Sutton had verschillende sterfgevallen in zijn studie, maar hij gaf de rectale methode niet de schuld. Hij was van mening dat zijn gebruik van rectale anesthesie veilig was wanneer het op de juiste wijze werd toegediend en geloofde dat het een duidelijk voordeel bood ten opzichte van de traditionele toediening van ether via de longen. Zijn indicaties voor het gebruik ervan waren (1) hoofd- en halschirurgie; (2) operaties waarbij de etherabsorptie moet worden geminimaliseerd vanwege hart-, long- of nierproblemen; en (3) preoperatieve pulmonale complicaties. Zijn contra-indicaties waren (1) gevallen waarbij het spijsverteringskanaal of een verzwakt colon betrokken was; (2) laparotomieën, behalve wanneer de peritoneale holte niet geopend was; (3) incompetente sluitspier of anale fistels; (4) orthopneu; en (5) spoedgevallen. Sutton schreef het hoofdstuk over “Rectale Anesthesie” in een van de eerste uitgebreide anesthesieboeken, James Tayloe Gwathmey’s Anesthesia. Walter Sutton stierf aan een gescheurde blindedarm in 1916 op 39-jarige leeftijd.