President Franklin D. Roosevelt en de Britse premier Winston Churchill vaardigen een verklaring uit, ondertekend door vertegenwoordigers van 26 landen, genaamd de “Verenigde Naties”. De ondertekenaars van de verklaring beloofden een internationale naoorlogse vredesorganisatie op te richten.

Op 22 december 1941 arriveerde Churchill in Washington, D.C., voor de Arcadia Conferentie, een bespreking met president Roosevelt over een verenigde Engels-Amerikaanse oorlogsstrategie en een toekomstige vrede. De aanval op Pearl Harbor betekende dat de VS bij de oorlog betrokken waren, en het was belangrijk voor Groot-Brittannië en Amerika om een verenigd front tegen de As-mogendheden te vormen en te projecteren. Daartoe stelden Churchill en Roosevelt een gecombineerde generale staf samen om de militaire strategie tegen zowel Duitsland als Japan te coördineren en een plan op te stellen voor een toekomstige gezamenlijke invasie op het vasteland.

Een van de meest verstrekkende resultaten van de Arcadia Conferentie was de overeenkomst van de Verenigde Naties. Onder leiding van de Verenigde Staten, Groot-Brittannië en de Sovjet-Unie kwamen de ondertekenaars overeen alle beschikbare middelen in te zetten om de As-mogendheden te verslaan. Er werd overeengekomen dat geen enkel land afzonderlijk vrede zou sluiten met Duitsland, Italië of Japan – zij zouden gezamenlijk optreden. Het belangrijkste was misschien wel dat de ondertekenaars beloofden te streven naar de oprichting van een toekomstige internationale vredesorganisatie die zich zou inzetten voor het waarborgen van “leven, vrijheid, onafhankelijkheid en godsdienstvrijheid, en voor het behoud van de rechten van de mens en de gerechtigheid.”

LEES MEER: 10 gedenkwaardige momenten in de geschiedenis van de Verenigde Naties