Wanneer we het hebben over fouten met een hoog risico of fouten die een grotere impact hebben op de ontvanger van de fout, moeten we ons er nog steeds van bewust zijn dat er ook zoiets bestaat als “goede” fouten. Onze angst voor negatieve gevolgen mag ons niet bevroren en passief houden. In plaats daarvan gaat het erom dat we ons ervan bewust blijven dat we zoveel mogelijk negatieve gevolgen kunnen vermijden en dat we verantwoordelijkheid nemen wanneer de onvermijdelijke negatieve gevolgen zich voordoen. Fouten zijn noodzakelijk op onze weg om te leren. Weten dat er verschillende soorten zijn, lijkt misschien semantiek, maar ik geloof dat kennis helpt om negatieve fouten te verminderen en de positieve fouten te vergroten en toe te juichen.

Net zoals botanici leren hoe ze flora en fauna moeten identificeren, astronomen leren hoe ze hemellichamen moeten identificeren en grammatici leren hoe ze delen van spraak moeten identificeren, zo kunnen mensen die fouten bestuderen een soort expertise ontwikkelen wanneer we beginnen na te denken over manieren om fouten te identificeren. Dat komt omdat het, zoals bij alle dingen die we bestuderen, gemakkelijker is om gericht onderzoek te doen als we de dingen een naam kunnen geven. We kunnen patronen herkennen, uitdagingen opmerken, alternatieven overwegen, maar alleen als we kunnen verwoorden waar we het specifiek over hebben. Benoemen is krachtig.
Met benoemen komt ook het vermogen om te categoriseren, te rangschikken en te waarderen. Eduardo Briceño (2015b) geeft ons bruikbare categorieën voor vier soorten fouten. Twee typen zijn meer negatief, en twee typen zijn meer positief.

1. Stretchfouten: Dit zijn de soorten positieve fouten waar de meeste leraren en volwassenen het graag over hebben. Dit zijn de fouten die we maken als we iets moeilijks proberen. Zoals een nieuw algoritme, een logische strategie, of een ingewikkelde pipetteertechniek. We gaan uit onze comfortzone; omdat we iets nieuws proberen, doen we het niet meteen goed. Dit zijn de fouten waar de motiverende posters over gaan.
2. Aha moment fouten: Dit zijn positieve fouten die we maken wanneer we niet over alle informatie beschikken, dus we denken dat we het juiste doen, totdat het echt duidelijk wordt dat het niet het juiste is. Een typisch voorbeeld is hoe suiker en zout op elkaar lijken als je ze mengt tijdens het bakken. In de klas kan dit gebeuren wanneer we voor het eerst een nieuw leerjaar of een nieuwe les proberen te geven. We steunen op wat we in onze leerplannen hebben staan of op wat onze collega’s ons vertellen. Maar als we die eerste les over vierhoeken aan de gang zijn, realiseren we ons dat het vereiste onderwijs over hoeken en congruentie nog niet is gegeven. Of in ieder geval hebben de leerlingen het niet onthouden. Aha-moment-fouten zijn ook een type dat ons een grote leerervaring oplevert. Maar in tegenstelling tot rekfouten, waarbij we iets nog niet onder de knie hebben, stellen onze fouten ons in staat onze gebieden van onwetendheid te zien.
3. Slordigheidsfouten: Dit zijn de kleine schurken in de foutenwereld, de fouten die we graag anderen betrappen en die we haten om zelf betrapt te worden. Dit zijn de fouten die we maken als we iets doen waarvan we zouden moeten weten hoe het moet, maar we verliezen onze concentratie of nemen iets voor lief en maken een domme fout die we eigenlijk niet hadden mogen maken. We haasten ons de deur uit en laten onze koffie op het aanrecht staan. We geven onze studenten een lange en uitgebreide lezing over persoonlijke verantwoordelijkheid en het belang van het voldoen aan academische eisen nadat de meesten van hen een belangrijke deadline niet hebben gehaald, om ons halverwege de lezing te realiseren dat we tegen de verkeerde klas praten. Vervelend. Lage inzet. Makkelijk om verantwoordelijkheid voor te nemen.
4. Fouten waar veel op het spel staat: Dit zijn fouten die we echt niet willen maken. Als de inzet hoog is, kunnen dit soort fouten levensveranderend zijn, of zelfs lichamelijk letsel veroorzaken. Bijvoorbeeld, wanneer een ouder ons vraagt of we denken dat ze hun kind moeten laten evalueren voor mogelijke diensten en we reflexmatig nee zeggen, maar we bijna onmiddellijk spijt hebben van dat antwoord omdat we weten dat de leerling te veel worstelt met de inhoud en vermoeden dat er sprake zou kunnen zijn van een leerstoornis. Ja, we kunnen ook leren van deze fouten bij hoge inzet, maar dit zijn ook de fouten die we willen proberen te vermijden wanneer we kunnen. Als we in een situatie zitten waarin veel op het spel staat, willen we zoveel mogelijk doen om fouten te vermijden. In het onderwijs, net als in de geneeskunde en andere eerstehulpverleningsberoepen, staat het maken van fouten hoog op de agenda. We leven elke dag in de wetenschap dat onze keuzes het vermogen van een kind om te leren lezen, redeneren of zijn academische, carrière- of persoonlijke doelen te bereiken, kunnen maken of breken.

Om meer te weten te komen over Risk. Fail. Rise: A Teacher’s Guide to Learning from Mistakes gaat u naar Heinemann.com.

Fan van Podcasts? Luister naar een recent gesprek tussen Colleen Cruz en Nell Duke.

– – –

Naast auteur van The Unstoppable Writing Teacher is M. Colleen Cruz auteur van diverse andere titels voor leerkrachten, waaronder Independent Writing en A Quick Guide to Helping Struggling Writers, en auteur van de roman Border Crossing voor jonge volwassenen, een Tomás Rivera Mexican American Children’s Book Award Finalist. Colleen was leerkracht in het algemeen onderwijs en in inclusieve settings voor ze aan de slag ging bij het Teachers College Reading and Writing Project waar ze Director of Innovation is. Colleen ondersteunt momenteel scholen, leerkrachten en hun leerlingen nationaal en internationaal als lees- en schrijfconsulent. Leuk Colleen op Twitter @colleen_cruz.