Om de een of andere reden vinden mensen het leuk om voorspellingen te doen over dood en verderf. Van politici tot fanatieke religieuze leiders, er is veel geld te verdienen door mensen te vertellen dat de aarde naar de knoppen is.

Natuurlijk komen de voorspellingen nooit uit, maar dat weerhoudt doemdenkers er niet van om er nog meer te doen. “Een dezer dagen zal het waar zijn,” waarschuwen ze, terwijl ze met hun rimpelige vinger in ons gezicht zwaaien.

De beroemdste vingerzwaaier was Thomas Malthus, die zei dat de wereldbevolking zo groot zou worden dat we onszelf niet meer konden voeden. Hij had het mis, maar dat weerhield Paul Ehrlich er niet van om 170 jaar later in The Population Bomb zijn argument nieuw leven in te blazen. Ook hij had het mis, maar dat weerhield Quartz er niet van dit ideologische lijk opnieuw te reanimeren.

Het Quartz-artikel leunde zwaar op de getuigenis van CEO Sara Menker van Gro Intelligence, een landbouwdatabedrijf. Dat is een prima bron van informatie, maar het zou wel enige journalistieke scepsis moeten oproepen. Een CEO heeft een drijfveer om de omvang van problemen te overdrijven, zodat potentiële klanten haar product zullen kopen om ze op te lossen. Dergelijke scepsis was volledig afwezig in het artikel dat begint met: “Binnen tien jaar hebben we niet genoeg voedsel om de planeet te voeden.” De auteur gaat op ongeloofwaardige wijze verder:

“We weten al lang dat we een punt kunnen bereiken waarop we meer mensen hebben dan voedsel om hen te onderhouden.”

Nee, we hebben lang gespeculeerd dat dit zou gebeuren. Maar de speculaties waren altijd verkeerd, omdat de technologie en de aanpassing van de mensheid de bevolkingsgroei hebben overtroffen. Waarom zouden we verwachten dat een consistente trend van betere technologie en landbouwopbrengsten plotseling omkeert?

“Tegen 2050 zal de wereldbevolking naar verwachting 9,1 miljard bereiken, en de Voedsel- en Landbouworganisatie van de Verenigde Naties (FAO) voorspelt dat de wereld op dat moment 70% meer voedsel zou moeten produceren dan nu om al die mensen te voeden.”

Dat slaat nergens op. De FAO van de VN heeft deze bewering in 2009 gedaan, en de bewering is gebaseerd op de verwachte bevolkingstoename van 2005 (6,5 miljard) tot 2050 (9,1 miljard). Dat is een bevolkingstoename van 40%, maar de VN zegt dat we 70% meer voedsel moeten verbouwen. Waarom? Het cijfer is nog onbegrijpelijker als we bedenken hoe groot de voedselverspilling is. Volgens één schatting wordt in de VS ongeveer de helft van het eetbare voedsel weggegooid.

“Die deadline van 2050 wordt door wetenschappers en organisaties als de FAO en Oxfam meestal genoemd als het jaar waarin de wereld zonder voedsel zal komen te zitten.”

In het FAO-rapport dat de auteur aanhaalt, staat dat niet. In feite wordt precies het tegenovergestelde beweerd. Het rapport stelt dat de gemiddelde beschikbaarheid van energie kan toenemen van 2770 calorieën per persoon per dag in 2003 tot 3250 in 2050. Tegelijkertijd wordt gesteld dat de prevalentie van ondervoeding in arme landen kan dalen van 16,3% tot 4,8%. Om dit te bereiken zullen regeringen en NGO’s inspanningen moeten leveren om de armoede terug te dringen en voedsel in handen te krijgen van mensen die het nodig hebben. De distributie van voedsel lijkt een veel groter probleem te zijn dan de produktie.

Het rapport gaat zo ver dat het suggereert dat, naarmate arme landen zich ontwikkelen, zij zullen overgaan van veel kleine, zelfvoorzienende boeren naar minder, grote commerciële boerderijen. Dat is precies wat er in Noord-Amerika en Europa is gebeurd toen de economieën zich ontwikkelden.

“Zelfs als in 2023 alle overschotten van landen in Europa, Noord- en Zuid-Amerika uitsluitend naar China, India en Afrika zouden worden geëxporteerd, zou dat nog steeds niet genoeg zijn, aldus Menker. Vier jaar later, voorspelt Menker, zal er een tekort zijn van 214 biljoen calorieën.”

Dit is de wildste bewering die de auteur van het Quartz-artikel heeft gedaan. Ze lijkt door niets anders te worden gestaafd dan door de verzekeringen van mevrouw Menker.

“Menker… is Gro Intelligence begonnen om particulieren, overheden en bedrijven inzicht te geven in de landbouw, door gegevens te volgen van weerpatronen tot prijsdynamiek. Ze heeft een aantal oplossingen om de naderende crisis af te wenden: hervorm de landbouwindustrie in Afrika en India door de manier waarop boeren boeren, de manier waarop mensen voedsel kopen en consumeren te veranderen, de verspilling van voedsel te verminderen, de infrastructuur te verbeteren en de landbouwopbrengsten exponentieel te verhogen.”

Natuurlijk is dit allemaal waar, en mensen die landbouw bestuderen zijn zich al terdege bewust van deze problemen. Het overdrijven van de omvang van de uitdaging waar we voor staan, helpt haar misschien software te verkopen, maar het geeft weinig vertrouwen in de betrouwbaarheid van haar product.