De resultaten van dinsdag weerspiegelen misschien niet de populariteit van Rahul Gandhi, maar hij heeft zichzelf misschien wel gerechtvaardigd als voorzitter van het Congres.

New Delhi: Congresleden kregen dinsdag een veer in hun stap toen de partij twee staten – Rajasthan en Chhattisgarh – leek af te snoepen van de Bharatiya Janata Party (BJP) en aan de leiding ging in Madhya Pradesh.

De opleving van het Congres in de assemblee-verkiezingen heeft analisten aan het speculeren gebracht over mogelijkheden in de 2019 Lok Sabha-verkiezingen, ook al is het niet bekend dat de verkiezingsuitslag in deze staten een trend weerspiegelt voor de Lok Sabha-verkiezingen, behalve in 2014.

Het Congres won Madhya Pradesh (Chhattisgarh maakte er toen deel van uit), Delhi en Rajasthan in de verkiezingen van november 1998, maar verloor het volgende jaar de Lok Sabha-verkiezingen. De BJP won Chhattisgarh, Madhya Pradesh en Rajasthan in de parlementsverkiezingen van 2003, maar verloor de Lok Sabha-verkiezingen in 2004. In 2008 won de BJP Chhattisgarh en Madhya Pradesh, maar verloor in de algemene verkiezingen van 2009.

De uitzondering was echter de winst van de BJP in de parlementsverkiezingen van 2013 in Chhattisgarh, Madhya Pradesh en Rajasthan, die de partij opvolgde met een overwinning in de Lok Sabha-verkiezingen.

Dus de resultaten van dinsdag in deze staten kunnen niet worden gebruikt om iets te extrapoleren voor 2019, behalve het feit dat het Congres nu zou kunnen hopen om zijn huidige tally van 4 van de 65 Lok Sabha-zetels in deze staten te verbeteren bij de volgende algemene verkiezingen.

De algemene verkiezingen zouden een ander balspel zijn waarin het verschil tussen de overwinnaar en de verliezer waarschijnlijk grotendeels zal worden bepaald door hoe de twee belangrijkste spelers presteren – premier Narendra Modi en Congresvoorzitter Rahul Gandhi.

In deze context duiden deze resultaten van de assembleeverkiezingen op een verandering in hun gebruikelijke vorm.

Ook gelezen: Rahul Gandhi’s ontdekking van zijn innerlijke brahmaan is slimme en gedurfde politiek

Rahul Gandhi verlost zichzelf

Exact een jaar na zijn verkiezing als Congresvoorzitter, op 11 december 2017, lijkt Gandhi zichzelf tot op zekere hoogte te hebben verlost, door de eerste overwinning op de BJP in een directe wedstrijd in een assembleeverkiezing in vijf jaar veilig te stellen.

Het Congres won vorig jaar Punjab, maar de Shiromani Akali Dal leidde de coalitie met de BJP als alliantiepartner.

Hoewel de superieure show van het Congres in de door de BJP geregeerde staten grotendeels kan worden toegeschreven aan anti-incumbency, neemt dat niet weg dat Gandhi in staat was de organisatie te galvaniseren.

Zijn zet om zichzelf opnieuw uit te vinden als een Dattatreya Brahmin en de zachte Hindutva-kaart te spelen op het campagnepad en in manifesten was gedurfd en tamelijk gedurfd. En het loonde de moeite.

Het toonde ook een nieuwe eigenschap van zijn leiderschap – de bereidheid om risico’s te nemen. Niet toegeven aan Mayawati’s eis van een groot aantal zetels in Chhattisgarh was er daar een van. Zijn tegenstanders kunnen het hem kwalijk nemen om te wijzen op de resultaten van Madhya Pradesh, waar de partij net geen meerderheid leek te halen, maar in Chhattisgarh was het een goede zet. De verklaring van de BSP om de BJP niet te steunen in MP of elders kan als een rechtvaardiging komen van Gandhi’s standpunt.

Bij gebrek aan kandidaten voor het premierschap, leidde hij de aanval van voren en domineerde het electorale discours. Hij was in staat om de interne gevechten te beteugelen, omdat de partij zelfs in het door facties geteisterde Madhya Pradesh een eensgezinde show opvoerde, waar Digvijaya Singh, Kamal Nath en Jyotiraditya Scindia hun meningsverschillen begroeven om zich in te zetten voor de belangen van de partij.

Hij was ook in staat om de organisatorische machinerie op te voeren, waardoor de partij in elke stand in deze staten een strijd heeft geleverd. Van het selecteren van partijkandidaten tot het opstellen van een manifest en zelfs het opleiden van standwerkers, hij was pro-actief.

De uitslag van dinsdag is echter geen afspiegeling van Gandhi’s populariteit. Hij mag zich dan hebben gerehabiliteerd als voorzitter van het Congres, maar heeft nog een lange weg te gaan als Modi’s uitdager voor de toppositie in 2019.

Ook de bedroevende show van de partij in Telangana toont zijn falen om de partij nieuw leven in te blazen in een staat die tot vijf jaar geleden het fort van het Congres was.

Ook te lezen: Modi-factor niet goed genoeg meer om deelstaatverkiezingen voor BJP te winnen

Modi’s ego gekneusd maar nationale statuur intact

De resultaten van de assembleeverkiezingen legden de beperkingen van de ‘Modi-golf’ bloot. Deze golf, die was gebaseerd op het verhaal van hoop en aspiratie, leek vijf jaar lang niet te stoppen toen de BJP in de ene deelstaat na de andere regeringspartijen versloeg. Dit verhaal leek echter zijn glans en aantrekkingskracht te verliezen toen het erop aankwam de anti-incumbency tegen BJP-regeringen te overwinnen.

In de staten die de BJP de afgelopen vijf jaar van oppositiepartijen heeft weggekaapt, was het gebruikelijke refrein van de kiezers: “BJP ka CM koi bhi ho, Modiji sab theek kar denge (Modi zal alles goed maken, ongeacht wie de BJP CM is).” Dat ontbrak deze keer in de reacties van de kiezers in deze staten.

Modi is misschien niet in staat geweest om de resultaten in Madhya Pradesh en Chhattisgarh te laten swingen ondanks het feit dat hij twee populaire hoofdministers heeft, maar de resultaten kunnen niet worden gezien als een weerspiegeling van zijn populariteit.

In Rajasthan had de BJP te kampen met een sterke anti-incumbency tegen premier Vasundhara Raje, wier “koningin-achtige” stijl van regeren zelfs de “trouwe” BJP-aanhangers leek te hebben vervreemd.

Modi genoot echter goodwill bij die gedesillusioneerde partijtrouwelingen. Zijn rally’s trokken grote menigten. Misschien heeft hij de partij geholpen om ondanks de nederlaag een fatsoenlijke show neer te zetten. Zijn populariteit in het land is nog steeds zeer hoog, terwijl andere kandidaten voor het premierschap ver achterblijven. Hij heeft echter redenen om zich zorgen te maken.

De populaire premiers in Madhya Pradesh en Chhattisgarh kregen geen nieuwe termijn van de kiezers, omdat hun grootste zorg niet de leiders waren, maar kwesties uit het dagelijks leven, zoals de agrarische crisis, werkloosheid, corruptie op lokaal niveau en falende leveringsmechanismen.

Deze en nog veel meer zaken klinken vandaag door in het hele land, nu de aandacht verschuift van de verkiezingen voor het parlement naar de Lok Sabha-verkiezingen.

Schrijf u in voor onze kanalen op YouTube & Telegram