Wat maakt dat knallende geluid als je je knokkels kraakt? Als u denkt dat het vacuümholtes zijn die zich vormen in de synoviale vloeistof van het gewricht, geef uzelf dan een gouden ster: een team van onderzoekers onder leiding van de faculteit Revalidatiegeneeskunde van de Universiteit van Alberta heeft bevestigd dat dat precies is wat het is.

Hoe? Door aan de vingers van een proefpersoon te trekken in een MRI-machine.

“We noemen het de ’trek aan mijn vinger-studie’ — en trokken daadwerkelijk aan iemands vinger en filmden wat er in de MRI gebeurt,” zei hoofdauteur van de studie gepubliceerd in PLOS One, professor Greg Kawchuk van de Faculteit Revalidatiegeneeskunde. “Als je dat doet, kun je eigenlijk heel duidelijk zien wat er in de gewrichten gebeurt.”

De theorie van bellen in de gewrichten werd voor het eerst geopperd in 1947: Britse onderzoekers JB Roston en R Wheeler Haines veronderstelden dat het kraken van de knokkels de vorming van belletjes in de gewrichtsvloeistof veroorzaakte; zij geloofden dat dit het geluid veroorzaakte. In 1971 kwam er echter een andere studie die voorstelde dat niet de vorming, maar het ineenstorten van de luchtbel het hoorbare effect veroorzaakte – met andere woorden, dat het barsten van de luchtbel het geluid veroorzaakte.

Andere hypothetische bronnen van het knokkelkrakende geluid waren het uitrekken van ligamenten, of het knappen van de verklevingen in de gewrichten – maar het idee van de luchtbel is altijd het sterkst geweest, omdat röntgenfoto’s die direct na het kraken van een gewricht werden gemaakt, een gasbel in dat gewricht lieten zien. Maar of het de vorming of de ineenstorting van de luchtbel was, was nog steeds een raadsel.

Nu aan het spelen: Watch this: Apple introduceert medische ResearchKit

0:48

Het idee voor het onderzoek kwam van chiropractor Jerome Fryer uit Nanaimo, die professor Kawchuk benaderde met een theorie. In plaats van om de hete brij heen te draaien, besloten ze de zaak rechtstreeks te onderzoeken met behulp van magnetische resonantie-beeldvorming – met kampioenskraker Fryer als proefkonijn.

“Fryer is er zo begaafd in, dat het was alsof we de Wayne Gretzky van het knokkelkraken in ons team hadden,” zei professor Kawchuk.

Fryer’s vingers werden één voor één in een buisje gestopt dat aan een kabel was bevestigd; dit buisje trok langzaam aan elke vinger totdat de knokkel kraakte. En in alle gevallen was het absoluut de vorming van de luchtbel in de gewrichtsvloeistof die gepaard ging met het knallende geluid, dat binnen 310 milliseconden optrad.

“Het lijkt een beetje op het vormen van een vacuüm,” legde professor Kawchuk uit. “Als de gewrichtsoppervlakken plotseling van elkaar loskomen, is er geen vloeistof meer beschikbaar om het toenemende gewrichtsvolume te vullen. Er ontstaat dus een holte en die gebeurtenis wordt in verband gebracht met het geluid.

Het oplossen van een decennia oud mysterie was echter lang niet de enige focus van het team — hoe leuk dat ook was. Het team gelooft dat het bestuderen van het kraken van gewrichten hen kan helpen om de gezondheid van gewrichten beter te begrijpen – zoals de tegenstrijdigheid tussen de hoeveelheid kracht die nodig is om een gewricht te kraken (genoeg om schade te veroorzaken aan harde oppervlakken) en het feit dat het op de lange termijn geen schade lijkt aan te richten.

Eén ding dat ze bijvoorbeeld vonden was een flits van wit in de MRI vlak voordat het gewricht knakte – iets wat niemand ooit eerder had gedocumenteerd. Professor Kawchuk gelooft dat het water was dat plotseling in het gewricht werd getrokken, en is van plan om meer geavanceerde MRI te gebruiken om te bestuderen wat er in het gewricht gebeurt vlak voor en na de knal.

“Het kan zijn dat we deze nieuwe ontdekking kunnen gebruiken om te zien wanneer gewrichtsproblemen beginnen lang voordat de symptomen beginnen, wat patiënten en clinici de mogelijkheid zou geven om gewrichtsproblemen aan te pakken voordat ze beginnen,” zei hij.

Het team uit 1971 heeft misschien het doel gemist wat betreft de oorzaak van het geluid, maar ze hebben ten minste één ding juist gekregen.

“De gegevens ondersteunen geen bewijs dat knokkel kraken leidt tot degeneratieve veranderingen in de metacarpale vingerkootgewrichten op oudere leeftijd,” concludeert de studie. “Het voornaamste morbide gevolg van knokkels kraken lijkt het vervelende effect op de toeschouwer te zijn.”