Posted in Strafrecht on March 10, 2019

Als strafrechtadvocaten hebben wij honderden, zo niet duizenden, strafzittingen behandeld. En, afhankelijk van de omstandigheden, kunnen we ervoor kiezen om onze cliënt op te roepen om namens zichzelf te getuigen, of, in het alternatief, kunnen we hen vragen om geen enkel woord te zeggen. Waarom? Omdat elke zaak anders is. Soms staan de uitkomsten van tevoren vast. Soms is het essentieel dat de verdachte zelf het woord voert. Dus, wanneer moet een gedaagde spreken tijdens een vonnis? Hieronder volgen een paar voorbeelden.

Krijgt de beklaagde de kans om te spreken?

Voordat we in details treden, is het belangrijk te onthouden dat een beklaagde de kans kan krijgen om te spreken voordat hij wordt veroordeeld. Wanneer? Tijdens een vooronderzoek, of PSI. Voor de meeste misdrijven of pleidooien waarbij gevangenisstraf mogelijk is, kan een rechter een PSI bevelen. Tijdens het opstellen van dat rapport kan de reclassering de beklaagde vragen naar zijn mening over de directe overtreding. Veel verdedigingsadvocaten zullen hun cliënten vragen geen verklaring af te leggen tijdens deze gesprekken, en ervoor kiezen om in plaats daarvan hun verklaring tijdens de strafzitting af te leggen – dat is omdat een advocaat de zaken tijdens een strafzitting veel gemakkelijker kan controleren. Niettemin zijn advocaten vaak niet aanwezig bij PSI’s en dit rapport kan een veroordeling maken of breken. Als zodanig, voordat u iets zegt in een PSI, zorg ervoor dat u en uw advocaat spreken over de juiste manier om vragen te beantwoorden. Als het rapport eenmaal is opgesteld en de rechter de antwoorden van de gedaagde leest, is het vaak moeilijk om de schade ongedaan te maken voorafgaand aan de veroordeling.

Pleiten in een vaste termijn:

In de meeste gevallen volgt een veroordelingszitting op een schuldbekenteniszitting waar er vaste voorwaarden zijn, zodat er geen discussie nodig is over de strafmaat of de sanctie die moet worden opgelegd. In die omstandigheden heeft het zelden zin dat de beklaagde het woord neemt – tenzij het pleidooi zelf zo mild is dat men vreest dat de rechter het pleidooi niet zal aanvaarden. In die omstandigheden kan het een goed idee zijn om de gedaagde te horen.

Post-Conviction at Trial.

Afhankelijk van de omstandigheden kan het zinvol zijn om te spreken tijdens een strafzitting na een proces. Advocaten zullen er echter vaak voor kiezen hun cliënten niet te laten spreken na het proces. De reden voor deze keuze is dat als de zaak voor de rechter komt, de partijen het erover eens zijn dat er een juridische zwakte in de zaak zit of dat de gedaagde zijn onschuld heeft verklaard. Als u tijdens het proces verliest, en u wilt uw recht op een succesvol beroep behouden, zullen advocaten hun cliënten vaak vragen om geen verklaring af te leggen tijdens de veroordeling. Waarom? Omdat in een hoger beroep, alles wat gezegd is tijdens het proces, voor en na het proces (inclusief het vonnis) eerlijk is om in overweging te nemen. Als iemand tijdens de veroordeling spreekt en de verantwoordelijkheid aanvaardt of zich verontschuldigt met te veel specificiteit, kan dat later in hoger beroep tegen hem gebruikt worden. Er zijn echter beperkte manieren waarop een gedaagde kan getuigen om berouw te tonen zonder een verder beroep te schaden. Het is van essentieel belang dat advocaten en hun cliënten gedetailleerde gesprekken voeren alvorens te beslissen wat te doen tijdens de strafzittingen na het proces.

Open-Term Pleas or Argued Sentences in Plea Agreements.

Vaak wanneer er delen van het pleidooi zijn waar de partijen ruzie maken over de uitkomst, is het zinvol om de gedaagde te laten spreken. Vaak zullen advocaten van de verdediging hun cliënten niet oproepen om te getuigen tijdens deze hoorzittingen, uit angst dat dit hun cliënt blootstelt aan een kruisverhoor door de staat. In die omstandigheden kan de verdediger andere getuigen oproepen om bewijsmateriaal over hun cliënt aan de rechtbank voor te leggen zonder dat hun cliënt dit zelf zegt (bv. werkverleden, familiesteun, karakterreferenties, enz.) Een manier om het kruisverhoor te omzeilen is dat veel advocaten hun cliënt vragen een voorbereide verklaring voor te lezen, vaak “toewijzing” genoemd. Toewijzing maakt een verklaring van de verdachte mogelijk, niet onderworpen aan kruisverhoor (zolang er niets wordt gezegd dat aantoonbaar vals is), en de verdediging kan bepalen wat er wel en nog belangrijker wat er niet wordt gezegd – en een zorgvuldig opgestelde verklaring kan een spelwisselaar zijn.

Wat moet en mag niet worden gezegd tijdens de veroordeling?

Dingen die niet moeten worden gezegd: Onthoud dat, naast woorden, de houding van de gedaagde even belangrijk is bij het vonnis.

1. Als een gedaagde gaat toewijzen, moet de gedaagde NOOIT, en ik bedoel, NOOIT, uit het hoofd spreken. Er is te veel bezorgdheid om van het onderwerp af te dwalen of dingen te zeggen die eerder kwetsend dan nuttig kunnen zijn. Als een verweerder moet spreken, moet dat gebeuren aan de hand van een voorbereide, volledig geschreven brief, of, als alternatief, aan de hand van een paar zorgvuldig gekozen opsommingen (zie hieronder). Wat de gedaagde ook kiest, het is van essentieel belang dat de brief met emotie en stembuiging wordt voorgelezen of uitgesproken.
2. De gedaagde moet NOOIT, en ik bedoel NOOIT, excuses maken voor zijn daden. Daar is het nu niet de tijd voor. Hun advocaat kan context geven voor waarom dingen gebeurd kunnen zijn, maar een gedaagde mag nooit iemand anders of iets anders de schuld geven (b.v. alcohol, drugs, verslaving, etc.) als de wortel voor hun slechte daden. Een goede verdedigingsadvocaat kan dit verweven zonder dat de gedaagde het zegt.
3. Ten slotte mag het vonnis NOOIT, en ik bedoel NOOIT, gaan over hoe de zaak “mij” of “ik” beïnvloedt. Het mag nooit gaan over de schade die de zaak heeft toegebracht aan de gedaagde zelf. Nogmaals, de advocaat van de verdediging kan deze argumenten aanvoeren, maar niet de gedaagde. De nadruk ligt op het rechtzetten van de zaak en de schade die aan anderen is toegebracht.

Dingen die gezegd moeten worden. Alles wat meer is dan deze 5 punten kan schadelijk of zelfingenomen zijn.

1. Accepteer de volledige verantwoordelijkheid (opnieuw, ervan uitgaande dat u niet in beroep gaat)
2. Geef geen excuses voor het gedrag of de slechte daad (opnieuw, ervan uitgaande dat u niet in beroep gaat). De gedaagde moet op een bepaald punt punt (1) en (2) combineren door te zeggen “Ik aanvaard de volledige verantwoordelijkheid zonder enig excuus, want er is geen excuus voor mijn daden.” Dit beperkt de mogelijkheden van de staat om het tegendeel te beweren.
3. Betuig je excuses eerst aan het slachtoffer, de familie van het slachtoffer, jouw familie, de rechtbank, en de staat Indiana (in die volgorde). Spreek over mensen in de steek laten en je schamen/schamen voor je daden (als je in beroep gaat kan dit nog steeds als het beperkt blijft tot dingen als, “hoewel ik volhoud dat ik onschuldig ben, verontschuldig ik me dat ik zelfs in een positie was om de schuld te krijgen voor iets als dit” ….
4. Bespreek kort (heel kort) over de plannen die u voor de toekomst heeft (school, banen, restitutie – het slachtoffer heel maken, anderen helpen die in een vergelijkbare situatie verkeren, enz. Spreek over het weer worden van een productief lid van de samenleving.

Het is opnieuw van essentieel belang dat u en uw advocaat deze opties bespreken en de omstandigheden achter het al dan niet zinvol zijn voor u om te spreken. Vaak verlangt een beklaagde ernaar te spreken en de aanklacht aan te pakken, maar net zo vaak kan zijn advocaat dit afraden. Als een verklaring zinvol is, zijn beknoptheid en oprechtheid het belangrijkst. Mocht u of uw familieleden geconfronteerd worden met mogelijke aanklachten, bel dan vandaag nog met de ervaren Indianapolis Criminal Defense Attorneys van Banks & Brower op (317) 870-0019 of e-mail ons op [email protected]. Wij zijn 24/7 beschikbaar.