Sommige van de meest prachtige tuinen zijn die welke lukraak tot stand komen, zonder een bepaald plan in gedachten. In plaats daarvan zijn ze het resultaat van hard werken, veel vallen en opstaan, en een enorm geduld.

Azalea’s en rododendrons bloeien langs een houtsnipperpad, onder een bladerdak van hoge pijnbomen. (Foto: Hugh Stephens)

Toen de kunstenaar Hugh Stephens uit Chicago jaren geleden met pensioen ging en dit landgoed van 25 hectare op een heuvel in een landelijk gebied buiten Fennville, Michigan verwierf, bestond het landschap uit overwoekerde taxushagen, welig tierende gifsumak en dode en stervende pijnbomen. Hij had weinig ervaring met tuinieren en geen idee wat hij met zo’n enorme ruimte aan moest, dus begon hij gewoon met een paar platte eenjarigen en ging van daaruit verder. “Omdat ik het grootste deel van mijn leven in de stad had gewoond, was er geen specifiek ontwerp voor het terrein, dus wat resulteerde was een leer-als-je meegaat stijl van tuinieren,” zegt hij.

Stephens werd bij zijn inspanningen geholpen door partner Jim Nulty, die enkele jaren geleden uit Indianapolis verhuisde om zich bij hem te voegen. Van het een kwam het ander, en ze begonnen met het verwijderen van bomen om zonnige plekken te creëren waar planten goed zouden gedijen en schaduwrijke plekken te ontdoen van gifsumak om plaats te maken voor weelderige varen- en hostatuinen.

Hosta’s komen op tussen uitgebloeide narcissen en zullen spoedig de plekken opvullen die door het verwelkende gebladerte worden ingenomen. (Foto: Hugh Stephens)

Ze hebben ook een helling omgevormd door grote rotsblokken te verplaatsen, wat de mogelijkheid bood voor een rotstuin. Een veld voor het huis werd omgetoverd tot een labyrint, met strategisch gemaaide paden die bezoekers een contemplatieve wandeling van 15 minuten bieden. Met hout gemaaide paden omzoomd met rotsen en afgevallen boomtakken leiden de bezoekers door het doolhof.

Gegoten betonnen tuinmarkeringen op de kruispunten van de gemaaide paden leiden naar tuinen met gemengde vaste planten, eenjarigen en bollen. (Foto: Hugh Stephens)

In tegenstelling tot de schaduwrijke beboste gebieden, staat het bovenste niveau van het eigendom open voor overvloedige zonneschijn. Daar bevindt zich een groot stuk inheemse prairie, een groentetuin omheind tegen herten, en drie ronde tuinen van vaste planten en eenjarigen omzoomd met wijnflessen half begraven in de grond. “Als weekendvrijwilliger bij het herstel van prairies bij de Nature Conservancy in Chicago raakte ik geïnteresseerd in inheemse grassen, dus een van de eerste dingen waarmee ik aan de slag ging was een kleine prairie op een zonnige plek achter het huis,” zegt Stephens.

Inheemse grassen in de prairietuin worden in de herfst schitterende golven van goud. (Foto: Hugh Stephens)

De stijl van tuinarchitectuur, als die er al is, zou je eclectisch kunnen noemen. “We hebben geen specifieke favoriete planten, en elk jaar trekt iets nieuws onze aandacht,” zegt Stephens. “Het ene jaar zijn het euphorbia’s, het andere helleborussen en dan weer amsonia’s, bonsai, en orchideeën. We hebben Star Gazer lelies en Nicotiana sylvestris toegevoegd naast de screen porch voor een prachtige geur in de avond. We houden niet bij welke cultivars we hebben en onze hond is een expert in het afsnuffelen van plantplaatjes, dus we genieten gewoon van wat er is.”

Strategisch geplaatste houten vlonders met bankjes in de tuinen bieden bezoekers (en de hond van de familie) plekjes om te ontspannen en van het uitzicht te genieten. (Foto: Hugh Stephens)

Heden ten dage is het landgoed een goed georkestreerde mix van bossen, prairie en verzorgde tuinen, die mogelijkheden bieden voor ontdekkingen bij elke bocht. “Omdat we al het werk aan de tuinen zelf doen, moeten we plannen maken om ze kleiner te maken als we ouder worden. Maar zoals alle tuiniers hebben we de neiging om elk jaar een stukje verder uit te lopen en bedden aan te leggen op nieuwe zonnige plekken die ontstaan als dode bomen worden verwijderd. We kunnen het niet laten om gebruik te maken van elke nieuwe ruimte die zich aandient,” zegt Stephens.

Bekijk hier meer tuinen van lezers

De tuin is vooral prachtig in het vroege voorjaar, wanneer narcissen en voorjaarsephemerals beginnen te bloeien voordat de bomen uitgebloeid zijn. Bloedwortel, trilium, gember, azalea’s, salomonszegel en lathyrus zijn er in overvloed. De grond is perfect voor rhododendrons, en vele worden wel 20 voet hoog. (Foto door: Hugh Stephens)

Hollyhocks bloeien naast een zelfgemaakte toren. (Foto: Hugh Stephens)

Een overdekte gazebo biedt een schaduwrijke plek voor koffie in de ochtend voordat het tuinieren begint en een rustgevende plek voor een welverdiend glas wijn aan het eind van de dag. (Foto door: Hugh Stephens)