‘Mijn persoonlijkheid veranderde’: Johnny, 16, over Xanax-verslaving
Johnny herinnert zich niet veel van de eerste keer dat hij een Xanax nam. “Niemand doet dat … je bent gewoon de hele nacht blanco,” zegt hij, spelend met een paar witte koptelefoons om zijn nek.
“Ik hoorde erover dat het een Amerikaanse pil was die je helemaal dope maakt en zo. Mijn vriend en ik namen het samen. Ik weet niet eens meer waar we het vandaan hadden, maar in die tijd herinner ik me dat ze veel moeilijker te krijgen waren,” zegt hij.
Nu, ruim een jaar later, zittend in zijn keuken, beschrijft hij de benzodiazepine-drug als “de duivel”. De 16-jarige, die met zijn ouders in een welvarende buitenwijk van Zuidwest-Londen woont, zegt dat er een tijd was dat het gebruik ervan wijdverbreid was in zijn vriendenkring.
“Het is nu moeilijker te krijgen na de sluiting van de darknet AlphaBay-marktplaats, maar een jaar geleden hadden bijna al mijn vrienden op een gegeven moment een Xanax-probleem. Dat zijn zo’n 20 tot 30 mensen,” zegt hij.
“Ik bedoel, je kunt het nu natuurlijk nog steeds krijgen, maar het is duurder. Maar er is nog steeds een enorme vraag naar, een enorme vraag.”
Leunend voorover en spelend met een zoutvaatje op tafel, legt Johnny uit dat zijn probleem met de drug ontstond nadat een vriend hem voorstelde aan een oudere man genaamd Julian die de drug dealde. Deze man probeerde Johnny te werven voor de verkoop van Xanax-tabletten en stuurde een bulkorder van de drugs naar zijn huis.
“Dit was ongeveer in maart vorig jaar. Ik was toen 15. Het was stom om hem mijn adres te geven, maar hij zei me dat er geen risico was. Hij zei dat hij 60 pillen zou sturen, maar er kwamen 1600 Xanax-pillen aan.”
Hij voegt eraan toe: “Julian zei dat hij niet wist dat er zoveel zou komen, maar blijkbaar wist hij dat wel. Hij wilde dat ik het filmde en op dat moment… nam ik er veel video’s van. Ik dacht dat ik een enorme kingpin was.”
Maar in plaats van de drugs te verkopen, ontwikkelde Johnny een verslaving aan Xanax en stapelde hij enorme schulden op bij de dealer. Zijn familie moest ze afbetalen.
Doorschuivend op zijn stoel legt Johnny uit dat je heel snel een tolerantie voor Xanax opbouwt. “Eerst nam ik twee tabletten per dag en toen vier. Mijn persoonlijkheid veranderde en ik had geen emoties meer,” zegt hij.
Op een dag probeerde Johnny in een park wat van de pillen te verkopen aan een politieagent zonder dienstplicht. Hij werd gearresteerd en kreeg een doorverwijzingsbevel. Hij bracht de volgende maand door met afkicken.
“Ik stopte geleidelijk met de drugs en voelde me een paar weken ziek. Ik voelde me depressief en lichamelijk ziek. Ik ben er doorheen gekomen en de meeste mensen die ik ken zijn dat ook gelukt. Maar het is heel gemakkelijk om terug te vallen en dat is een paar keer gebeurd,” zegt hij.
De hele ervaring heeft een enorme tol geëist van hem en zijn familie, met zijn vader die aan angst lijdt als gevolg.
Johnny gelooft dat de beste manier om vooruitgang te boeken is jongeren voor te lichten over de gevaren van de drug, die volgens hem een klasse A zou moeten zijn, en hen te laten praten met de mensen die het hebben meegemaakt.
“Naar mijn mening kan het vanaf hier twee kanten op gaan. Het kan bergafwaarts gaan, zoals in Amerika is gebeurd. Of het probleem kan worden teruggedrongen door erover te praten en mensen voorbeelden uit de praktijk te laten zien van hoe gevaarlijk het kan zijn. Dat is hoe het gebruik van de drug hier is verminderd … mensen zijn afgeschrikt door wat er met hun maten is gebeurd.”
- Alle namen zijn veranderd.