Transcript voor Melksham

George: Nou, het was, het, het was totaal anders dan het nu is. Ik bedoel, om te beginnen, er was meer industrie in de stad en de Avon1 draaide op volle toeren. We hadden Spencer’s, een internationaal bekend ingenieursbureau hier in de stad. We hadden de Wiltshire Farmers, veevoederfabrikanten, we hadden wat de lokale bevolking altijd de Ar noemde, Ark, dat was Earne Brothers, die al het houtwerk deden, traliewerk en zo. We hadden Maggs, de touwfabriek. We hadden, uh, de verenfabriek, dat was Sawtell’s en, uh, er waren veel meer werkende boerderijen toen ik een, een, een jongen was. En we hadden ook de markt hier. We hadden onze markt elke dinsdag. Uh, natuurlijk, er was geen George Ward school hier toen. De grote school toen in de buurt was Lowbourne, dat is nu de, wat is het, Infants School nu, is het niet? Uh, en, uh, we kregen geen liften naar school zoals ze vandaag doen. Het maakte niet uit waar in de buurt je woonde, je moest naar school lopen. En je moest er op tijd zijn. En je moest er zijn in het uniform dat was vastgesteld door de directeur. En wee je gebeente als je niet netjes gekleed kwam opdagen. Wat herinner je je van school? Oh, ik haatte school. Let wel, ik heb er achteraf vaak spijt van gehad, maar ik haatte school. Ik haatte school absoluut. Mijn liefde als jongen waren de paarden en als ik kon gaan, naar boven waar paarden werden bewerkt en zo. En ik had het geluk om familieleden te hebben die paardenmensen waren en zo. Uh, en ik kwam vaak in de problemen, uh, door afwezig te zijn van school, als er een nieuw veulen werd ingereden of iets dergelijks, Georgie werd vermist, maar ze wisten me altijd te vinden. Ah. En uiteindelijk maakten ze er een eind aan, ze stuurden, uh, de, uh, de leerplichtambtenaar. Mr Lucas, zijn naam was, hij was een lange kerel, hij reed op een fiets. En hij kwam op bezoek bij vader en moeder en Mr Bryce op de boerderij. En hij legde de wet vast en als Georgie zich niet gedroeg en ze zorgden er niet voor dat ik naar school ging, zou ik in een ondeugend jongenstehuis geplaatst worden. Maar, uh, ik was dom, want jaren later realiseerde ik me dat ik veel gemist had door niet goed naar school te gaan. En ik heb er sindsdien spijt van. Maar dat was ik, dat was, uh, maar, uh, schoolgaan in die dagen was totaal anders. Totaal anders. Uh, en ik ben bang, uh, er zijn recentelijk gelegenheden geweest dat ik, uh, op school ben geweest op, uh, uh, schoolpleinen en zo. Ik ben bang dat als we ooit met de leraren hadden gesproken zoals ze nu met de leraren praten of rondzwierven en deden zoals ze nu doen, ik bang ben dat we in allerlei problemen zouden zijn gekomen. Daar is geen twijfel over mogelijk, geen enkele twijfel.

Chris: Doet dat bij jou een belletje rinkelen?

Brian: Ja, nou, mijn, mijn vroegste herinneringen, herinneringen eigenlijk, is, ik begon met school in april negentienendertig en ik denk dat een ding dat ik, ik herinner me levendig de dag dat ik met school begon was dat ik mijn eigen knijper had met je naam erop. En ik denk dat ik een klein konijntje aan de zijkant had. Maar dat was natuurlijk, de oorlog brak uit in september, dus ik begon met school net voor de oorlog uitbrak en dan, mijn volgende herinneringen zijn, denk ik, de sirenes van de luchtaanval en moeder kwam ons uit bed halen en we moesten beneden zitten en wachten tot alles veilig was en dan gingen we terug naar bed. Maar, uh, ik vond school leuk, ik heb erg genoten van mijn schooltijd. Ik ging naar Lowbourne School en, uh, ik deed, ik, ik genoot van mijn, mijn tijd op school. Maar, uh, er zijn, uh, er zijn een heleboel dingen die, uh, ik denk dat we het zonder moesten stellen. Ik bedoel, je realiseert het je nu, als je ziet wat de, wat de jongeren nu hebben, waar wij het toen zonder moesten stellen. We, uh, ik denk niet dat we sommige dingen gemist hebben omdat we, we ze niet ervaren hebben. Ik bedoel, zoals, uhm, snoep en chocolade en dat soort dingen. Terwijl, uhm, ze het tegenwoordig allemaal maar voor lief nemen en, uh, en dan nog moesten we ons eigen amusement maken. Hetzelfde als George zei dat, uhm, o, o, tegenover ons, uh, we woonden op Church Lane en recht tegenover de pub daar, was een boerderij. Het werd gerund door, uhm, Farmer …

George: Ingram.

Brian: Ingram. Dat klopt. En wij, wij, uhm, jongeren, wij, wij brachten veel tijd door met spelen op de boerderij en, en dan hielpen we op de boerderij, kwamen vooral tijden als, uhm, oogsttijd en dat, we zouden, we zouden misschien drie of vier, misschien een half dozijn van ons kinderen, we zouden de karpaarden de weg opbrengen en, uh, en helpen ze aan te koppelen en, uh, de oogst te doen en al dat soort dingen en dan kan ik me herinneren, ik kan me herinneren, oh, in de schuur te zitten om alle aardappelen te sorteren. Voor varkensvoer. En ze dan in de grote molen stoppen en ze allemaal fijnstampen, ik, uh, ik neem aan dat dat is wat we aan het doen waren, ze allemaal fijnstampen, maar, uh, ah, ’twas gewoon, ’twas happy days, denk ik.

Chris: Ook al was er een oorlog aan de gang.

Brian: Ook al was er een oorlog aan de gang. Ik denk niet dat we ons in die tijd de ernst van een oorlog realiseerden. Ik bedoel, als je, als je nu denkt. Je denkt terug aan ouders, ze moeten waarschijnlijk doodongerust zijn geweest, want ik had een oudere broer en ik, ik kan me herinneren dat hij in dienst ging, hij ging bij de luchtmacht als piloot. Je realiseerde het je niet op dat moment, maar ik weet zeker dat ouders doodongerust moeten zijn geweest. De hele tijd. Maar nogmaals, hij overleefde, hij overleefde het. En, uhm, nee, maar ik, ik heb, ik, ik heb toch van de kindertijd genoten.

Notes

1. De Avon is de rivier die door Melksham stroomt.