De meesten van ons hebben op een bepaald moment in hun leven wel eens gefantaseerd over hoe het zou zijn om bovenmenselijke krachten te hebben. Of het nu gaat om vliegen, onzichtbaarheid of Hulk-achtige kracht, er is gewoon iets zo verleidelijk aan de mogelijkheid om boven de normale grenzen van het menselijk kunnen uit te stijgen.

Natuurlijk komen we zo nu en dan mensen tegen die over extreme of zelfs magische vermogens lijken te beschikken. Er zijn mensen die hun adem langdurig kunnen inhouden, bijvoorbeeld, of die extreme temperaturen kunnen weerstaan zonder duidelijke schade. Maar niemand is zo dicht bij het overtuigen van de wereld dat bovennatuurlijke gaven bestaan als Natasha Demkina, een vrouw uit Saransk, Rusland.

Al sinds ze 10 jaar oud was, beweert Demkina dat ze röntgenvisie heeft.

“Ik was thuis met mijn moeder en plotseling had ik een visioen,” zei ze eens, herinnerend aan haar eerste ervaring met het fenomeen. “Ik kon in het lichaam van mijn moeder kijken en ik begon haar te vertellen over de organen die ik kon zien. Nu moet ik overschakelen van mijn gewone visie naar wat ik medische visie noem. Gedurende een fractie van een seconde zie ik een kleurrijk beeld binnenin de persoon en dan begin ik het te analyseren.”

In eerste instantie dacht men dat het jonge meisje gewoon een overactieve verbeelding had; dat ze gewoon een kind was dat een spelletje speelde. Het duurde echter niet lang voordat duidelijk werd dat wat zij “zag” vaak vrij nauwkeurig was. Spoedig daarna begon ze “lezingen” te geven voor mensen in Rusland, waarbij veel mensen vertrouwden op haar medische oordeel naast (of zelfs in plaats van) adviezen van getrainde professionals.

Ze werd echter pas beroemd in 2004, toen ze 17 jaar oud was.

14 jaar geleden verwierf Demkina een zekere mate van internationale bekendheid nadat ze was uitgenodigd in een Britse TV-show om haar vaardigheden te tonen. In de show wekte ze beslist de indruk dat ze onder de huid van mensen kon kijken (tot op “cellulair niveau”, beweerde ze eens), en kon ze zien dat een van de presentatoren een slechte enkel had.

Daarna was ze te zien in een show op Discovery Channel, The Girl With X-Ray Eyes. De show probeerde Demkina’s krachten tot op de bodem uit te zoeken, en de toenmalige tiener leek maar wat graag mee te werken. Het bleek dat zij volkomen overtuigd was van haar röntgenvisie.

En toen Demkina gevraagd werd haar vaardigheden te bewijzen, deed ze het vrij goed. Haar werd gevraagd een groep mensen te analyseren en hen te vertellen wat zij dacht dat er mis met hen was, en de meesten zeiden dat zij gelijk had. Ze was in staat om een migraineaandoening op te pikken bij een vrouw, endometriose bij een ander, en een hartafwijking bij een man.

Maar hoe deed ze het?

Richard Wiseman, een professor in het Publiek Begrip van Psychologie, observeerde Demkina terwijl ze mensen analyseerde, en merkte iets heel eigenaardigs op in hoe ze reageerden op haar diagnoses.

“Toen ik haar haar gebruikelijke lezingen zag doen, kon ik de discrepantie niet geloven tussen wat ik hoorde en hoe onder de indruk de personen waren,” zei hij. “Ik dacht dat ze weg zouden lopen en zouden zeggen dat het gênant was, maar keer op keer zeiden ze dat het geweldig was.”

Dit was vooral verrassend, legde Wiseman uit, omdat, “Voor elke lezing vroeg ik de mensen wat het belangrijkste medische probleem was en Natasha had nooit een van die goed.”

Het ding is, Demkina identificeerde sommige medische kwalen correct; maar ze diagnosticeerde vaak veel meer die er niet waren. Plus, degene die ze juist had waren altijd vaag en op verschillende manieren te interpreteren. Hierdoor begonnen wetenschappers te geloven dat Demkina gewoon heel goed was in het lezen van uiterlijke tekenen van ziekte, en haar woorden zou aanpassen aan wat haar door patiënten werd verteld.

Om te bewijzen dat het meisje geen buitengewone gaven bezat, bedachten Wiseman en een team van sceptici een experiment.

“We ontwierpen een eenvoudige test die de mogelijkheid zou uitsluiten om met cold reading naar juiste informatie te vissen en om te voorkomen dat Natasha diagnoses zou stellen die niet konden worden weerlegd zonder een autopsie,” schreef Andrew A. Skolnick, een onderzoeker die deelnam aan het beoordelen van Demkina’s capaciteiten.

“We rekruteerden zes vrijwilligers, die elk een verschillende medische aandoening hadden die zichtbaar was op röntgenfoto’s, plus een ‘normale’ proefpersoon die geen van de zes doelaandoeningen had.

“Natasha kreeg zes testkaarten, elk met een beschrijving van een medische aandoening, in het Engels en Russisch. We gaven haar ook anatomische tekeningen om er zeker van te zijn dat ze precies begreep waarnaar ze moest zoeken.”

Ze had meer dan vier uur nodig om de test te voltooien, en zelfs dan had ze slechts vier aandoeningen bij zeven mensen correct gevonden. Sommigen beweren dat dit een zeer hoge score is, die erop wijst dat Demkina op zijn minst over enig paranormaal vermogen beschikt. Maar gezien het feit dat ze – naast andere fouten – een grote metalen plaat in de schedel van een man die vroeger een hersentumor had, niet opmerkte, bleek dat haar hoge score gewoon te danken was aan gelukkig giswerk.

Desondanks wordt Demkina ook vandaag nog door velen beschouwd als iemand met paranormale gaven, en blijft ze patiënten helpen die op zoek zijn naar een medische diagnose.

Dus uiteindelijk blijven er drie mogelijkheden over wat er aan de hand is: of Demkina is overtuigd genoeg van haar eigen kunnen om zich een weg door het leven te banen, of ze weet dat het nep is en ze is een zeer goede leugenaar, of – de ene die we allemaal willen geloven – ze heeft echt een soort van speciaal inzicht in de lichamen van mensen.

Hoe dan ook, het is waarschijnlijk het beste voor ons allen om te vertrouwen op beproefde medische methoden voordat we Demkina een bezoek brengen – hoe nauwkeurig ze ook beweert te zijn.