In de jaren voorafgaand aan de Amerikaanse Revolutie was Lord Dunmore, wiens wortels teruggingen tot Schotland, koloniaal gouverneur in zowel New York als Virginia. Dunmore was een fervent aanhanger van de Engelse Kroon en het beleid van het Parlement en wekte de woede op van patriottenleiders in Williamsburg, onder wie Patrick Henry. Dunmore probeerde het Huis van Burgemeesters van Virginia te ontbinden en probeerde vervolgens de patriotse milities de toegang tot geweren, kruit en hagel te ontzeggen. Het was een uitdaging aan Dunmore die Patrick Henry beroemd maakte met de kreet: “Geef me vrijheid, of geef me de dood.”

Het meest bekend door Lord Dunmore’s Proclamatie, uitgevaardigd in 1775, verklaarde Dunmore, in een poging om de patriotten te ondermijnen, dat elke tot slaaf gemaakte persoon die zijn meester ontvluchtte en zou dienen met loyaliteit aan Groot Brittannië, zijn vrijheid zou veilig stellen. Tegen het einde van de oorlog vluchtten tussen 800 en 2000 tot slaaf gemaakte Afro-Amerikanen in Virginia naar de Britse linies. Sommigen werden georganiseerd in een gevechtseenheid bekend als Dunmore’s Ethiopische Brigade. Op hun tunieken droegen ze de slogan, “Van Slavernij naar Vrijheid.” De Ethiopische Brigade had al snel succes in het veld, maar Dunmore’s troepen werden zwaar verslagen in de Slag bij Great Bridge op 9 december 1775. Dunmore en wat er van zijn strijdkrachten overbleef, vluchtten uit Virginia naar de Bahamas. Velen van hen stierven aan pokken en andere ziekten.

Dunmore’s laatste dienst aan Engeland was als gouverneur van de Bahamas van 1787 – 1796.