Koningin Elizabeth II, toen nog prinses Elizabeth, in Windsor Castle in juli 1946. Beeldbron: Getty / Lisa Sheridan

Denk even terug aan halverwege de twintig: je was waarschijnlijk net afgestudeerd, had je eerste volwassen baan en probeerde een evenwicht te vinden tussen leuke avondjes uit en het terugbetalen van je studielening. Of misschien ben je nu halverwege de twintig, probeer je je weg te vinden in de wereld na je studie, ben je op zoek naar een partner en probeer je een balans te vinden tussen je verlangen om de wereld rond te reizen en de verantwoordelijkheid om de huur op tijd te betalen.

Stel je eens voor dat je in die tijd de verantwoordelijkheid van het besturen van een land – wacht, eerder vier landen – op je schouders krijgt gelegd. Dat is precies wat koningin Elizabeth II in 1952 overkwam toen haar vader, koning George VI, stierf en zij tot troonopvolger werd benoemd. Zij was toen pas 25 jaar oud – een 25-jarige vrouw van wie eigenlijk niet werd verwacht dat zij koningin zou worden; Elizabeths oom, prins Edward, erfde de troon van koning George V, en velen gingen ervan uit dat hij zou trouwen en zelf kinderen zou krijgen (waardoor Elizabeth lager in de lijn van opvolging zou komen). Maar in 1936, toen Elizabeth nog maar 10 jaar oud was, deed Edward afstand van de troon om te trouwen met zijn gescheiden minnares, de Amerikaanse socialite Wallis Simpson, en George VI nam de troon over. De eerste tien jaar van haar leven zou Elizabeth net zo zijn geweest als de huidige prinses Beatrice: een verre troonopvolgster. Niemand had voorspeld dat George zo snel ziek zou worden en zou overlijden – hij was pas 56 – maar die koninklijke taken werden al snel de hare.

Koningin Elizabeth II en prins Philip arriveren in Engeland om te rouwen om de dood van haar vader, koning George VI, in februari 1952. Beeldbron: Getty / Popperfoto

In het begin van 1952 maakten Elizabeth en prins Philip, met wie ze vier jaar eerder was getrouwd, een rondreis door Australië en Nieuw-Zeeland met een tussenstop in Kenia. In hun Keniaanse huis, Sagana Lodge, kregen ze te horen dat de koning was overleden – en dat Elizabeth nu koningin was. Het was prins Philip die haar het nieuws vertelde, en toen haar werd gevraagd een regeringsnaam te kiezen, koos ze ervoor om “natuurlijk” Elizabeth te blijven. Zij en prins Philip keerden terug naar Londen en namen vrijwel onmiddellijk hun intrek in Buckingham Palace. In juni 1953 werd Elizabeth gekroond in Westminster Abbey; prins Charles en prinses Anne, die toen nog maar vier respectievelijk twee jaar oud waren, waren bij de grote gebeurtenis aanwezig.

Koningin Elizabeth II op het balkon van Buckingham Palace na haar kroning in juni 1953. Beeldbron: Getty / Hulton Archive

Sinds haar troonsbestijging is Elizabeth hoofd geworden van het Gemenebest (dat momenteel 52 landen omvat), evenals koningin van nog eens 12 landen die onafhankelijk zijn geworden sinds haar toetreding. In 2015 brak ze een verbluffend record door de langst regerende Britse vorstin te worden (het vorige record van 23.226 dagen was in handen van koningin Victoria). Ze heeft enorme mijlpalen gevierd met haar Zilveren, Gouden en Diamanten Jubilea, en in 2017 werd ze de eerste Britse vorstin die een Saffieren Jubileum vierde, waarmee 65 jaar van haar regeerperiode werd gemarkeerd. Elizabeth is zeker niet je gemiddelde 92-jarige, maar de taken en uitdagingen die ze op zich heeft genomen sinds ze koningin werd, kunnen nog steeds alle vrouwen inspireren – of je nu in de greep bent van je twintiger jaren op dit moment of met liefde terugkijkt op die onstuimige dagen.