Een uitstapje naar de plaatselijke drogist bracht luisteraar Paul Fuligni ertoe zich af te vragen waarom scheermesjes zo duur zijn, zodanig dat ze nu vaak in afgesloten verpakkingen of achter de toonbank van de drogist liggen.

Het blijkt dat veel mensen veel hebben nagedacht over de prijs van scheermesjes en mesjes. Er zijn tientallen academische artikelen over geschreven en elke goede MBA-student zal het hebben bestudeerd.

“Dit wordt meestal ‘scheermesjes en mesjes prijzen’ of een ’tweedelig tarief’ genoemd,” zegt Richard Schmalensee, een emeritus hoogleraar economie en management aan het MIT en de auteur van zijn eigen artikel over de prijsstelling van scheermesjes.

Companies woo klanten met een goedkoop, misschien zelfs onder de kostprijs product (zoals het scheermes handvat) en vervolgens rekenen meer een gerelateerd goed (zoals de navulmesjes). Het is een manier om klanten aan een productlijn te binden, maar Schmalensee zegt dat het ook een manier is om hogere prijzen te vragen voor klanten die het product vaker gebruiken.

“De persoon die elke dag een nieuw mesje gebruikt, dat is een persoon die waarde hecht aan een gladde scheerbeurt en dat is de persoon waarvan ik, als de fabrikant, weet dat hij een hoge prijs zou betalen,” zegt hij. “

Een hele reeks andere producten maakt gebruik van het model van scheermesjes en mesjes: Video-consoles en videospelletjes, printers en inktcartridges, e-readers en e-boeken, en zelfs in sommige opzichten, telefoonmaatschappijen die een mobiele telefoon subsidiëren wanneer deze wordt aangeschaft met een abonnement op hun service.

Echter, er is nog een reden waarom mesjes zo duur zijn.

“Scheermesjes zijn echt heel moeilijk te maken,” zegt Jeff Raider, de medeoprichter van Harry’s, een start-up die scheerproducten rechtstreeks aan klanten verkoopt via zijn website.

Raider zegt dat hij, voordat hij Harry’s begon, geen idee had hoe ingewikkeld de productie van scheermesjes zou zijn en dat er maar een paar bedrijven in de wereld zijn die scheermesjes produceren. Hij kocht uiteindelijk een Duitse fabriek om de mesjes en kwaliteit te krijgen die hij wilde.

“Het begint eigenlijk met het kopen van heel fijn scheerstaal,” legt Raider uit. “Je moet het staal zo slijpen dat het heel scherp is aan de punt en heel sterk aan de basis. Dat geeft het zowel stabiliteit als een echt scherp snijoppervlak.”

De combinatie van sterkte en precisie minimaliseert de kans op sneetjes of scheerbrand.

Het metaal wordt dan verhit en afgekoeld, “eigenlijk verandert de moleculaire samenstelling van het staal,” zegt Raider. Vervolgens wordt het geslepen onder “specifieke hoeken die eigendom zijn van de fabrikant van het scheermesje, in machines die de fabrikanten eigenlijk zelf maken.”

Omdat het maken van scheermesjes een ingewikkeld, gecompliceerd en duur proces is met hoge toetredingsdrempels, hebben de weinige bedrijven die scheermesjes maken een voordeel: Zonder veel concurrenten zijn ze in staat hogere prijzen te vragen.

“Historisch gezien zijn de bedrijven die weten hoe ze scheermesjes moeten maken, in staat om mensen heel andere prijzen voor scheermesjes te vragen dan de werkelijke kosten,” zegt Raider.