“Op 17 juli 1960 werd ik gearresteerd, samen met zeven andere studenten, omdat ik opkwam voor het recht om gebruik te maken van een openbare bibliotheek in mijn geboorteplaats Greenville, S.C. Ik herinner het me alsof het gisteren was, want die dag veranderde mijn leven voorgoed. Door die ervaring verloor ik mijn angst om gevangen gezet te worden voor een rechtvaardige zaak. Ik ontmoette Dr. King en wijdde mijn hart en ziel aan de strijd voor rechtvaardigheid, gelijkheid en gelijke toegang. In de traditie van de apostel Paulus heb ik mijzelf – mijn geest, lichaam en ziel – als een levend offer aangeboden.

“Gedurende mijn hele loopbaan heeft God mij in de omhelzing van zijn liefdevolle armen gehouden, en mij en mijn gezin beschermd tegen gevaren, gezien en ongezien. Nu, in de laatste jaren van mijn leven, op 76-jarige leeftijd, vind ik het steeds moeilijker om routinetaken uit te voeren, en het wordt steeds moeilijker om me te verplaatsen. Mijn familie en ik begonnen ongeveer drie jaar geleden veranderingen op te merken. Een tijd lang heb ik mijn werk niet willen onderbreken om een dokter te bezoeken. Maar toen mijn dagelijkse fysieke problemen toenamen, kon ik de symptomen niet langer negeren, dus legde ik me erbij neer.

“Na een reeks tests identificeerden mijn artsen het probleem als de ziekte van Parkinson, een ziekte die mijn vader de baas was.

“De erkenning van de effecten van deze ziekte op mij is pijnlijk geweest, en ik ben traag geweest om de ernst ervan te begrijpen. Voor mij is de diagnose Parkinson geen stopteken, maar eerder een signaal dat ik mijn levensstijl moet veranderen en me moet wijden aan fysiotherapie in de hoop de voortgang van de ziekte te vertragen.

“Ik ben verre van alleen. God blijft me nieuwe kansen geven om te dienen. Deze diagnose is persoonlijk, maar het is meer dan dat. Het is een kans voor mij om mijn stem te gebruiken om te helpen bij het vinden van een geneesmiddel voor een ziekte die wereldwijd 7 tot 10 miljoen mensen treft. Elk jaar wordt bij zo’n 60.000 Amerikanen de diagnose Parkinson gesteld.

“Ik zal blijven proberen de hopelozen hoop in te boezemen, onze democratie uit te breiden tot de rechtelozen en onschuldige gevangenen over de hele wereld vrij te krijgen. Ik zal ook wat tijd besteden aan mijn memoires, zodat ik de lessen die ik in mijn leven van openbare dienstverlening heb geleerd, met anderen kan delen. Ik blijf volhouden dat ik liever verslijt dan verroest.

“Ik wil mijn familie en vrienden bedanken die voor me blijven zorgen en me blijven steunen. Ik heb jullie gebeden en begrip nodig bij het aangaan van deze nieuwe uitdaging. Terwijl we doorgaan in de strijd voor mensenrechten, onthoud dat God ons er doorheen zal helpen, zelfs in onze middernachtelijke momenten.

“KEEP HOPE ALIVE!

“Rev. Jesse L. Jackson, Sr.”