Ik weet niet of er iemand is die ik heb ontmoet die meer kaasverslaafd is dan mijn vader. Hij heeft tot zijn 16e in Argentinië gewoond en is opgegroeid in een Italiaans gezin.

Zijn jeugd bestond voornamelijk uit voetballen op straat, het drinken van traditionele mate-thee en het eten van tonnen en tonnen kaas.

José Riotta (samen met een heleboel andere kaaskoppen) moet zijn verslaving voor de magische delicatesse in de jaren 1970 naar de staten hebben gebracht.

Destijds consumeerde de gemiddelde Amerikaan slechts ongeveer 8 pond kaasachtige goedheid per jaar, meldt Grist.

Nu eten mensen in het hele land maar liefst 35 pond per jaar, en die aantallen blijven stijgen.

Maar de reden waarom we naar kaas jeuken, kan iets diepers zijn dan de heerlijke smaak die in elke hap zit.

Kaas kan eigenlijk net zo gevaarlijk verslavend zijn als harddrugs, zoals opium of heroïne.

Als je ook maar een beetje op mij lijkt, is kaas net zoiets als Frank’s RedHot saus – ik smeer die sh*t overal op.

Er zit extra kaas in mijn omeletten, kaas bovenop mijn salades, en laat ik maar niet beginnen over met kaas gevulde pizzakorsten: Ze zijn misschien wel de grootste uitvinding sinds kaas zelf.

Cheddar, pepper jack, Zwitserse, zelfs de traditionele lunchbox standaard, Amerikaanse kaas – kan me echt niet schelen. Geef het gewoon aan mij. Geef me alle kaas.

Onderzoekers van de Universiteit van Michigan ontdekten dat kaas veel verslavender is dan ander voedsel, deels door de verwerking ervan.

In een onderzoek dat was ontworpen om de verslavende kwaliteiten van bepaalde soorten voedsel te testen, ontdekten wetenschappers dat onbewerkte voedingsmiddelen (zoals zilvervliesrijst of zeevruchten) niet hetzelfde verslavende gedrag bij deelnemers veroorzaakten als bewerkte voedingsmiddelen, zoals de kaas waar we zo dol op zijn.

Erica Schulte, een van de auteurs van het onderzoek, vertelt aan Mic,

Vet leek voor iedereen even voorspellend te zijn voor problematisch eten, ongeacht of ze symptomen van voedselverslaving ervaren.

Natuurlijk is kaas gewoon erg bewerkt met exorbitant hoge vetgehaltes.

Maar wat ongelukkiger is, is dat de combinatie van kaas en knapperige korst extra negatieve gezondheidsfactoren heeft dan wanneer je elk afzonderlijk zou consumeren.

Caseïne, een chemische stof die in koolhydraten zit en die het denkproces met betrekking tot beloningen in onze hersenen kan veranderen, maakt extra dopamine vrij telkens wanneer we in een pizzataart bijten.

Dezelfde feel-good hormonen komen vrij wanneer we met recreatieve drugs rotzooien.

Dus je zegt dat mijn derde pizzalunch deze week niet alleen te danken is aan wonderbaarlijke magische heerlijkheid? Ik wil mijn geld terug.

Een deel van de reden waarom we onze kaasinname hebben verhoogd, is omdat er zoveel wetenschap is die zegt dat kaas eigenlijk goed voor je is.

In feite rapporteert Cosmopolitan over niet één, maar drie studies die aantonen dat het eten van kaas eigenlijk verschillende voordelen voor onze gezondheid kan hebben.

Het onderzoek toont aan dat mensen die helemaal geen zuivel aten, een aantal van dezelfde negatieve gezondheidssymptomen hadden als degenen onder ons die zich een beetje te veel overgeven, waaronder hoge bloeddruk, hoge bloedsuikerspiegel en een groter risico op diabetes type 2.

Een Zweeds onderzoek toont zelfs aan dat deelnemers die gemiddeld acht volle porties volvette zuivel aten, 23 procent minder kans hadden om de diagnose diabetes type 2 te krijgen dan deelnemers aan het onderzoek die helemaal geen zuivel consumeerden.

Dus wat is het? Is kaas goed voor onze ziel en onze gezondheid, of is het allemaal een leugen waar we veel te veel in geloven?