De Bijbel heeft veel te vertellen over dit oude volk. Hun bloedlijn gaat helemaal terug tot Arphaxad, die ook een voorvader was van Abraham, Izaäk en Jakob (Israël). De nakomelingen van Arphaxad vestigden zich in het land van Shinar en de stad Babylon. Zij vestigden zich ook in de buurt van de stad Ur, waar Abram (Abraham) woonde voordat God hem riep.

Andere Babyloniërs trokken verder noordwaarts in Mesopotamië en vestigden zich in de buurt van het Vanmeer. Dit meer, dat ongeveer halverwege tussen de Kaspische Zee en de Middellandse Zee ligt, was de thuisbasis van Haran, een voorouder van Lot (de neef van Abram). Het was hier dat de nakomelingen van Arphaxad voor het eerst “Babyloniërs” werden genoemd. Maar vaker werden zij aangeduid als het volk van Van.

Na de nederlaag en val van Babylon, vluchtten de Babyloniërs voor de Meden en Perzen. De Babyloniërs vluchtten later naar de Zwarte Zee en vestigden zich vervolgens in Zuidoost-Europa. Van hieruit reisden zij naar het westen, naar het Romeinse Rijk, naar Noord-Italië, Gallië (Frankrijk) en Spanje, en zelfs naar Noord-Afrika.

Tijdens de Griekse heerschappij over Babylon woonden veel Babyloniërs in Syrië. Later werden deze ballingen als slaven verkocht aan Latijnse Romeinen. Deze Romeinen zouden later de afstammelingen van Babylonische slaven bevrijden.

Heden ten dage wonen deze mensen nog steeds in Midden- en Zuidwest-Europa. Daarom, wanneer Bijbelprofetie verwijst naar Babyloniërs, verwijst het naar mensen in deze gebieden.