Vijf jaar is een behoorlijke tijd om in een relatie te investeren, maar toen het eindelijk uit was, voelde ik me meer opgelucht dan verdrietig. Ik denk dat ik vrede had met onze breuk lang voordat het gebeurde.

We wilden allebei dat de breuk zou gebeuren.

We namen een paar maanden pauze en toen we elkaar eindelijk ontmoetten op onze vijfde verjaardag, wisten we allebei dat we de breuk een zaak van lange duur wilden maken. Het was heel vriendschappelijk en we legden elkaar uit dat we genoten hadden van de tijd dat we uit elkaar waren en dat het het beste was om uit elkaar te gaan. We spraken kort over een eventuele nieuwe relatie in de toekomst, maar de eerlijke waarheid was dat we elkaar niet genoeg gemist hadden om de relatie te rechtvaardigen.

Ik vond hem al jaren niet meer aantrekkelijk.

Dit is vreselijk en ik geef het niet graag toe, maar ik vond hem al vrij vroeg in de relatie niet meer aantrekkelijk. Het was niet dat ik hem lelijk vond of zo, ik voelde me gewoon niet meer seksueel tot hem aangetrokken. Ik schaamde me om dit aan mezelf toe te geven, het leek oppervlakkig, vooral omdat ik echt van hem hield. Ik voelde me gewoon niet lichamelijk tot hem aangetrokken. Ik was ervan overtuigd dat als ik maar hard genoeg werkte in de relatie, die eerste aantrekkingskracht uiteindelijk wel terug zou komen, maar het werd alleen maar erger naarmate onze relatie vorderde en ik steeds meer een hekel begon te krijgen aan zijn maniertjes. Op het laatst had ik een afkeer van zijn tafelmanieren en de manier waarop hij constant aan zijn neus zat. Ik moest echt mijn tong inhouden om te voorkomen dat ik iets vervelends zou zeggen.

Ik was eigenlijk blij dat ik voor één keer single was.

Ik was nooit echt single geweest. We waren jong toen we elkaar ontmoetten en daarvoor sprong ik altijd van de ene relatie direct in de andere. Ik miste de vakanties met mijn vriendinnen omdat ik altijd met hem weg was en ik kon niet geloven hoeveel tijd ik zou winnen door geen relatie te hebben. Ik weet zeker dat hij ook blij was dat hij vrijgezel was, al was hij zo beleefd om dat niet recht in mijn gezicht te zeggen.

Toen we de eerste maanden uit elkaar gingen, leek het alsof veel jongensvrienden de sirene hadden gehoord en meteen uit het houtwerk kwamen. Natuurlijk waren er jongens die ik heel knap vond, maar ik had nooit gedacht dat ze hetzelfde over mij dachten. Zodra ze erachter kwamen dat ik vrijgezel was, maakten ze hun ware gedachten duidelijk en ik genoot weer van de roes van het flirten.

Ik huilde mijn tranen om hem twee jaar eerder.

Ik herinner me die dag nog alsof het gisteren was, het was de eerste keer dat ik besefte dat zelfs de goede jongens slechteriken kunnen zijn. We waren samen op vakantie in Parijs en mijn moeder belde om te zeggen dat mijn oma net was overleden. Het was verwacht, maar dat maakte het er niet makkelijker op. Ik gebruikte zijn telefoon om mijn vader een sms te sturen en er verscheen een nieuw bericht van “Jennifer.” Ik bevroor bij het lezen van een expliciet bericht met alle dingen die ze wilde dat hij met haar zou doen en toen begon ik verwoed door zijn inbox te bladeren. Hun berichten dateerden van drie maanden na onze relatie. Hij sms’te haar terwijl hij bij mij en mijn familie was op eerste kerstdag, hij sms’te haar een uur nadat ik zijn huis had verlaten, en hij sms’te haar terwijl hij op zijn werk was. Ik rende het hotel uit in de stromende regen, mijn tranen en de regen vermengden zich als een dramatische scène uit een film. We hebben het uitgepraat en hij zei dat het alleen woorden waren, nooit daden, en hij verwijderde haar nummer. Voor mij was het kwaad al geschied en ik heb het hem nooit echt vergeven.

We probeerden vrienden te blijven, maar hij had een dubbele moraal.

We ontmoetten elkaar via wederzijdse vrienden en we kenden elkaar al zo lang dat het alleen maar goed leek om vrienden te blijven. Maar hij vond het niet goed dat ik met anderen uitging, ook al ging hij zelf ook met anderen uit. Hij begon erg hatelijk en kwetsend te worden en er was gewoon te veel water onder de brug om nog vrienden te zijn.

Het verdriet dat ik had, veranderde al snel in woede.

Nadat we uit elkaar gingen, was ik net klaar met een jaar werken in Frankrijk. Hij was nooit erg gecharmeerd van deze geweldige kans, maar we bleven wel bij elkaar. Ik kwam dat jaar vier keer naar huis en hij evenveel keer, dus we zagen elkaar eigenlijk bijna elke maand. Toen we eenmaal uit elkaar waren, begon hij me ’s ochtends om stomme tijd te bellen en te sms’en, dronken en verbitterd. Hij vertelde me dat hij het laatste jaar had besteed om over mij heen te komen. Voor hem, toen ik naar Frankrijk vertrok, was het al voorbij. Jammer dat hij me dat niet had verteld toen ik hem betaalde om me te komen bezoeken!

Realistisch gezien wilde hij zich in onze geboortestad vestigen, een gewone baan hebben die we waarschijnlijk allebei haatten, en in het weekend leven. Hij wilde zijn favoriete bands door het hele land volgen en hij wilde een meisje dat hem en zijn plannen blindelings zou volgen. Dat ben ik niet.

Als ik bij hem was gebleven, zou mijn leven er nu heel anders uitzien.

Ik denk dat als ik bij hem was gebleven, ik niet de helft van de levenservaringen zou hebben gehad die ik heb gehad. Ik zou zeker geen baan hebben waar ik van hou, ik zou niet weer in Frankrijk wonen, en ik zou zeker niet de persoon zijn die ik vandaag ben. Het lijkt erop dat de dingen het beste hebben uitgepakt.

Gesponsord: Het beste dating/relatie advies op het web. Check out Relationship Hero een site waar hoog opgeleide relatie coaches krijg je, krijg je situatie, en helpen u te bereiken wat je wilt. Ze helpen je door gecompliceerde en moeilijke liefdessituaties heen, zoals het ontcijferen van gemengde signalen, het verwerken van een relatiebreuk, of iets anders waar je je zorgen over maakt. Je kunt direct contact leggen met een geweldige coach via sms of telefoon in een paar minuten. Klik gewoon hier…

Deel dit artikel nu!

Kirsti Reid Ik kom oorspronkelijk uit Noord-Ierland, ik hou van reizen en ik ben momenteel gevestigd in Parijs, Frankrijk. Ik ben een fulltime freelance schrijver en ontwerper voor mijn merk K Alexandra en een zelfbenoemde Parijs verslaafde! Nergens ben ik liever dan in de stad van licht en liefde, met mijn kleine Boston terriër altijd aan mijn zijde. Ik ben dol op mode en het bijhouden van de laatste trends, evenals het waarderen van een perfect gemaakte dirty martini aan het eind van een productieve dag!