Jezus vatte de hele morele instructie van het Oude Testament samen in twee eenvoudige geboden: Heb God lief met heel uw wezen en heb uw naaste lief als uzelf. Zijn woorden waren eigenlijk een verkorte samenvatting van de Tien Geboden, die God tot het volk Israël sprak na hun bevrijding uit de Egyptische slavernij. (Exodus 19-20) Deze geboden schetsten Gods morele wil betreffende hun verhouding tot Hem en tot de medemensen. Met in gedachten de occulte ideeën en heidense praktijken van de omringende naties, corrigeerden de geboden alle valse ideeën over God die mogelijk in het geloofssysteem van Israël waren binnengeslopen tijdens hun 400-jarige gevangenschap. Deze wetten bepaalden in het algemeen hoe Hij moest worden aanbeden en hoe zij hun mede-Israëlieten moesten behandelen. (Zie Exodus 20)

De geboden 1-4 leggen uit hoe God moet worden liefgehad:

1. Hij alleen moet worden aanbeden.

2. Hij werd op een fysieke manier voorgesteld (voor occulte doeleinden)

3. Zijn heilige naam mocht niet worden gebruikt voor magische bezweringen

4. De zevende dag moest worden geëerd als een dag van aanbidding.

De geboden 5 – 10 laten zien hoe wij elkaar moeten liefhebben:

5. Respecteer ouders (want zij onderwijzen hun kinderen over God)

6. Eerbiedig het leven van een ander mens.

7. Eerbiedig het huwelijk.

8. Eerbiedig het eigendom van een ander.

9. Eerbiedig iemands reputatie.

10. Behoed uw hart voor begeren, afgunst en jaloezie.

De Tien Geboden vertegenwoordigen de morele wet van God. Zij weerspiegelen zijn heilige karakter en zijn bedoelingen met de mensheid. Zij vormen de minimumnorm voor het gedrag dat God van zijn volk verlangt en de basis voor het oordeel over hen die ongehoorzaam zijn.

God heeft nooit bedoeld dat wij over de Tien Geboden zouden denken als een systeem van werken om zijn goedkeuring te verkrijgen of geestelijke verdienste te verwerven. Vaak denken mensen in het algemeen aan deze wetten als een middel tot redding, in de overtuiging dat als zij ze volmaakt of althans oprecht gehoorzamen, zij door God zullen worden aanvaard. Nee; deze wetten kunnen ons niet redden. Redding wordt gegeven door Gods genade, gebaseerd op ons geloof in Christus alleen.

Maar Gods wetten dienen wel een ander belangrijk doel. Zij brengen de donkere kant van de menselijke natuur aan het licht (zie Galaten 4, Romeinen 2-3). De Bijbel wijst erop dat mensen geestelijk verdorven zijn en geneigd zijn op een verkeerde manier over God te denken en andere mensen inconsequent, vaak kwaadwillig, te behandelen. Deze wetten omschrijven zulk gedrag als moreel verkeerd, een uitdrukking van de zondige menselijke natuur. Dergelijk gedrag en dergelijke motieven misgunnen God en beledigen zijn goede en heilige karakter.

Om deze reden vormen de Tien Geboden een ernstig probleem voor ieder mens. Omdat wij niet in staat zijn Gods wetten volmaakt te gehoorzamen, worden wij beschuldigd en veroordeeld van het overtreden van Gods voorschriften. Deze wetten wijzen op onze tekortkomingen. Zij kunnen onze geestelijke tekortkomingen niet goedmaken. Zelfs onze oprechte pogingen om ze te gehoorzamen zijn ontoereikend om ons te redden. Wij blijven achter in een wanhopige situatie en hebben vergeving nodig van Hem die wij beledigd hebben. Wij kunnen alleen maar om genade en barmhartigheid roepen tot een rechtvaardige en heilige God. Het is op zo’n moment dat het Evangelie van Jezus Christus goed nieuws wordt voor iedere zondaar die zich bekeert. De wet wijst ons op onze behoefte aan genade en barmhartigheid en die genade en barmhartigheid wordt ons geschonken door een liefdevolle God in de offerdood van Jezus Christus. Als onze plaatsvervanger nam Jezus het oordeel op Zich dat wij verdienden. (Romeinen 3:25-26, Johannes 3:16) Door Jezus vinden wij vergeving en aanvaarding bij een heilige God, ondanks het feit dat wij zondaars zijn. (Romeinen 5:8)