Achtergrond: Supinatie en pronatie bewegingen komen voornamelijk voor in de onderarm, maar zijn ook mogelijk in het polsgewricht. De axiale rotatie van de pols, ook radiometacarpale rotatie genoemd, is gekwantificeerd, maar voor het passieve bereik, dat misschien nooit voorkomt tijdens de dagelijkse routine-activiteiten. Het is normaal niet mogelijk voor het polsgewricht om axiaal te roteren op een actieve manier. Echter, vrijwillige inspanning om de onderarm te roteren terwijl de hand gefixeerd wordt op een op maat ontworpen apparaat is in staat om actieve rotatie van de pols te bewerkstelligen, welke op een vergelijkbare manier plaatsvindt als tijdens de dagelijkse routine activiteiten.

Methoden: In de huidige studie werd axiale rotatie van de pols gemeten bij 20 asymptomatische vrijwilligers die een axiale CT van hun pols lieten maken met de elleboog in 10-30 graden flexie en de onderarm parallel gepositioneerd aan de lange as van de tafel met de duim omhoog wijzend naar het dak. Het onderzoek werd tweemaal herhaald terwijl de proefpersoon actief probeerde de onderarm te supineren en proneren tegen de vaste hand en de middenhandsbeentjes met maximale vrijwillige inspanning op een op maat ontworpen positioneringsapparaat.

Bevindingen: De gemiddelde radiometacarpale supinatie en pronatie waren respectievelijk 17,15 graden (SD 7,9) en 17,0 graden (SD 10). De beweging bleek voornamelijk voor te komen in het midcarpale gewricht, waarbij het radiocarpale gewricht slechts 18% bijdroeg aan supinatie en 31% aan pronatie.

Interpretatie: De radiometacarpale rotatie heeft een cruciale invloed op de ontwikkeling van de polsprotheses. Bij het ontwerp van de prothesen moet rekening worden gehouden met de axiale bewegingen die in de carpus optreden tijdens de activiteiten van het dagelijks leven.