We zijn blij dat je met deze vraag bij ons terecht bent gekomen, vooral als je je ongemakkelijk voelt in de buurt van je vriendin. Onhandigheid helpt niet als je iemand probeert bij te staan die wanhopig behoefte heeft aan troost, medeleven en begrip. In een geval als dit zullen natuurlijkheid en oprechte nederigheid een lange weg gaan om je vriendin op haar gemak te stellen en haar te helpen zich geliefd en verzorgd te voelen. Toegeven (aan jezelf) dat je niet precies weet wat je moet zeggen, is een goed begin van het proces.

Goedbedoelende mensen doen vaak nog meer pijn door ongepaste dingen te zeggen – dingen als: “Je bent nog jong; je hebt nog veel tijd om meer kinderen te krijgen,” of “Misschien is dit Gods manier om te zeggen dat je baby niet gezond was.” Het is beter om niets te zeggen dan op iemands tenen te trappen met dit soort ongevoelige uitspraken. Hier zijn nog een paar voorbeelden van opmerkingen die je zeker moet vermijden:

• Zeg niet: “Goh, ik begrijp het. Ik heb het nu ook moeilijk.” Het laatste wat uw vriend nu nodig heeft, is te horen over uw problemen – tenzij u zelf net een dierbare hebt verloren. In dat geval kunt u zich misschien inleven.
• Zeg niet: “Ik kan me voorstellen hoe je je voelt.” Als je zelf geen kind verloren hebt, kun je dat niet.
• Zeg niet: “Het is een zegen. Je baby was waarschijnlijk misvormd.” Dit is geen troostende opmerking, ongeacht de motieven van de spreker. Bovendien bestendigt het de misvatting dat menselijk leven alleen waardevol is als het in een “perfecte verpakking” zit.
• Zeg niet: “Het is goed. Het is niet alsof het een voldragen baby was.” Bedenk dat de menselijke geest geen “grootte” heeft. Ieder mens is geschapen naar het beeld en de gelijkenis van God, en dat beeld en die gelijkenis zijn volledig aanwezig vanaf het moment van de conceptie, ongeacht de grootte of de mogelijkheden van het lichaam en de geest.
• Zeg niet: “Laat het me alsjeblieft weten als er iets is wat ik kan doen.” Dit klinkt aardig, maar het legt in feite de last bij de nabestaande om iets te bedenken, en u dan om hulp te moeten vragen.
• Zeg niet: “God had hier een bedoeling mee.” Hoe dit ook past – of niet past – in de Schrift, het maakt de dood van een baby tot een loutere beweging van een pion op een schaakbord. In feite maakt het God tot de “slechterik” in de situatie, en dat is Hij niet.

Nu je weet wat je niet moet zeggen, is het belangrijk om te onthouden dat het niet tonen van bezorgdheid ook de verkeerde boodschap kan uitzenden; zoals in het geval van een jonge vrouw die ons vertelde: “Niemand erkende zelfs mijn miskraam. Misschien wisten ze niet wat ze moesten zeggen, maar ik was in de rouw en ik wilde gewoon weten dat mensen om me gaven.” Dus als je echt troost en genezing voor je vriendin wilt brengen, begin dan met jezelf eraan te herinneren dat een miskraam hetzelfde is als elke andere vorm van overlijden. Het gaat om het verlies van een echt persoon. Zoals in elke situatie waarin iemand zo’n groot verlies heeft geleden, zijn er een aantal attente gebaren die u kunt maken en die met oprechte dankbaarheid zullen worden ontvangen. Hier zijn enkele suggesties:

• Bid voor de rouwende ouder(s). Ga je gang en vraag: “Hoe kan ik op dit moment voor je bidden?” Denk er dan aan om te bidden. Het zou ook geweldig zijn als u de eerste maanden na de miskraam regelmatig voor hen zou kunnen bidden.
• Stuur een persoonlijk briefje of kaartje. U zou ook een briefje of bloemen kunnen sturen op het moment dat de baby geboren zou zijn. Dit is iets waar zelden aan gedacht wordt, maar kan heel troostrijk zijn op een moment, maanden later, dat meestal hernieuwd verdriet met zich meebrengt. Maar maak van deze gelegenheid geen gebruik om te “preken” of een reden te zoeken voor de miskraam (zie boven). Als je echter een miskraam hebt meegemaakt, kan het een goed idee zijn om dat te delen. Het kan de boodschap overbrengen: “Je bent niet alleen, en ik begrijp het.” Een paar woorden die het verlies van de ouders bevestigen, kunnen heel troostend zijn.
• Bedenk een of twee specifieke dingen die u zou kunnen doen om het gezin op een praktische manier te helpen – bijvoorbeeld een maaltijd brengen, een paar uur op hun andere kinderen passen, de was doen, boodschappen doen, of tuinwerk verzorgen. Bel dan je vriend op en vraag of je dat kunt doen. Zelfs kleine gebaren van praktische hulp kunnen heel troostend zijn.
• Stel uzelf beschikbaar om te luisteren. Het is een vergissing om aan te nemen dat u iets passends of diepzinnigs moet zeggen. Meestal kunnen een luisterend oor, uw tranen en een warme knuffel meer helpen dan wat u ook maar zou kunnen zeggen.
• Doe een donatie aan een favoriet goed doel ter nagedachtenis aan het kind. Of, als er een begrafenis is, doe een donatie voor een grafsteen of andere gerelateerde kosten.
• Denk aan de behoeften van de vader van de baby en eventuele andere kinderen in het gezin. Hoewel het waar is dat een miskraam moeder het hardst treft, kunnen vader en de kinderen ook worstelen met hun eigen gevoelens van schok, verwarring en verlies. Eenvoudige vragen als “Hoe gaat het met je?” of “Wil je praten?” kunnen hen laten weten dat ze niet worden vergeten. Een telefoontje, een briefje, een uitnodiging om koffie te gaan drinken of een ijsje te gaan eten zal de boodschap overbrengen dat “ik weet dat jij ook een verlies hebt meegemaakt – en ik geef om je!”

Als je meer advies nodig hebt, voel je vrij om contact op te nemen met de afdeling Counseling van Focus on the Family. Zij zullen uw vragen graag telefonisch met u bespreken.

Bronnen
Als een titel momenteel niet beschikbaar is via Focus on the Family, raden wij u aan een andere verkoper te gebruiken.

Lege Armen: Hoop en steun voor hen die te maken kregen met een miskraam, doodgeboorte of tubuszwangerschap

Het verlies van een kind overleven

Wanneer je niet weet wat je moet zeggen: How to Help Your Grieving Friends

Hope in the Midst of Infertility

Referrals
Umbrella Ministries

M.E.N.D. (Mommies Enduring Neonatal Death)

Sarah’s Laughter