Raamlicht is een uitstekende, gratis lichtbron. Je kunt er dezelfde effecten mee bereiken als met veel grotere, duurdere verlichtingsapparatuur.
Een groot raam is in wezen een enorme softbox. Het verspreidt licht in de kamer en rond het onderwerp dat je ervoor plaatst.
De vroegste fotostudio’s gebruikten geen mooie elektrische verlichting. Ze gebruikten gewoon grote ramen.

Hoe het werkt

Als je het raam ziet als een softbox, is alles wat je weet over een softbox relevant voor deze verlichting.
Ten eerste, hoe groter het raam, hoe zachter het licht. Een groot raam zorgt voor een bredere hoek van waaruit het licht op je gezicht valt. Het geeft minder schaduwen. Dit is heel belangrijk om te onthouden als je foto’s probeert te maken met harde schaduwen.
Er zijn veel manieren waarop een raam beter is dan een softbox. Ze zijn er in alle vormen en maten. Ze zijn overal. Ze zijn gratis te gebruiken. En ze zijn gemakkelijk om mee te experimenteren.
De nadelen zijn dat het licht afhankelijk is van het weer en het tijdstip van de dag. Je moet ook het model of onderwerp verplaatsen, in plaats van alleen de lichtbron (het raam).
Het zachte karakter van raamlicht maakt het zeer flatterend voor portretfotografie. De schaduwen die op het gezicht vallen zijn heel natuurlijk en accentueren geen gelaatstrekken.
Als er gelaatstrekken zouden zijn die je zou willen verbergen, zou je het licht harder willen maken. Dit doe je door verder van het raam te gaan staan, of door een kleiner raam te gebruiken.
Een raam is een geweldige manier om gratis een dure look te krijgen – hoe je je raam gebruikt is aan jou.

Ten eerste is het licht erg richtingsgevoelig. Tenzij het raam zich boven je bevindt, fungeert het als zijlicht.
Hoe dichter je bij het raam staat, hoe groter en helderder het is.
Als je fotografeert met het doel om raambelichting te gebruiken, is het belangrijk om een grote kamer te vinden. Je kunt rondlopen en met het licht spelen.
Zorg ervoor dat je een moment van de dag kiest waarop de zon zich gedraagt zoals jij wilt.
Als de zon op is, is het licht een stuk harder, zelfs door een raam. Als het bewolkt is, fungeert de hele hemel als lichtbron. Denk maar aan het verschil tussen schaduwen op een zonnige dag en schaduwen op een bewolkte dag.

Wanneer u uw onderwerp midden voor een raam plaatst, met het raam aan de linkerkant, zult u de linkerkant van het gezicht altijd veel meer verlichten dan de rechterkant.
Omdat het midden van de lichtbron de linkerkant van het gezicht bereikt, zijn er minder hoeken waarlangs het mogelijk is dat je lichtbron de rechterkant van het gezicht bereikt.
Dit creëert een behoorlijk cool effect met meer schaduwen aan de rechterkant. Denk er wel aan dat je moet belichten voor de linkerkant van het gezicht, niet de rechterkant, anders wordt de foto onderbelicht.

Beweeg het onderwerp dichter naar je toe met het grootste deel van het raamlicht achter het onderwerp. De belichting van het gezicht wordt zachter naarmate de linkerkant van het gezicht gelijker wordt met de rechterkant.
Draai dit de andere kant op en de rechterkant van het gezicht wordt gelijker met de linkerkant, waardoor het onderwerp gelijkmatiger wordt belicht.
Het is belangrijk om te experimenteren en te zien wat u het prettigst vindt en of het past bij wat u fotografeert.
Het is duidelijk dat er meer toepassingen voor raambelichting zijn dan alleen modellen: stillevens, dieren, enz.
Wanneer het onderwerp naar een raam is gericht, krijg je een heel zacht, maar tamelijk vlak beeld met minder schaduwen.
Ja, het onderwerp wordt zo belicht, maar het ziet er niet zo interessant uit in vergelijking met sommige andere mogelijke effecten.
Het is ook belangrijk om te letten op ander licht dat in de kamer aanwezig is. Je wilt niet dat een van de lampen brandt of je zult moeite hebben om de juiste witbalans in te stellen; er is meer dan een lichtbron.
Wanneer het raam zich achter het onderwerp bevindt, krijg je dezelfde soort resultaten als wanneer je in de zon fotografeert: de camera zal waarschijnlijk proberen te belichten voor het raam, tenzij je spotmeting gebruikt, wat een silhouet veroorzaakt.
Wanneer je de camera hebt ingesteld op spotmeting, kun je de achtergrond overbelichten om het licht uit te blazen, terwijl je belicht voor het onderwerp op de voorgrond. Dit kan een heel gaaf effect opleveren en het is zo ongeveer de enige interessante wit/licht-achtergrond die ik graag gebruik.

Als u harder licht wilt dan gewoonlijk door een groot raam beschikbaar wordt gesteld, hebt u twee keuzes: verder van het raam af gaan staan of een kleiner raam gebruiken.
Achter het raam gaan staan geeft licht dat nog steeds vrij zacht is, maar niet zo zacht; het licht is verder weg en kan het onderwerp niet vanuit dezelfde hoeken bereiken.
Het gebruik van een kleiner raam doet iets heel vergelijkbaars met het afstand nemen van een groter raam. In plaats van het raam kleiner te laten lijken doordat het verder weg is, gebruik je een lichtbron die in werkelijkheid kleiner is.

Dit levert harder licht op, omdat het licht ook hier niet dezelfde hoeken kan bereiken als bij een groot raam.
Ik gebruik zelf graag kleinere ramen voor foto’s van het bovenlichaam en het hoofd van een persoon, en grotere ramen voor een opname van het hele lichaam.