Een snelle Google-zoekopdracht op het onderwerp, “hoe een meisje een vrouw wordt,” leverde talloze artikelen over menstruatie op.

Een ander was een schertsend artikel over hoe echte vrouwen geen junkfood meer stelen uit de pauzeruimte op het werk… en ze gebruiken dure anti-verouderingsdrankjes.

Dit artikel gaat over geen van beide onderwerpen.

Toen ik jong was, was ik bang om een vrouw te worden. Een moeder. Mijn moeder. Ook al was ze op zoveel manieren mijn held! Want volwassen vrouwen, moeders en oma’s zijn beslist niet cool voor een jong meisje.

Okee, ja. Soms mogen ze de goede fee zijn. Maar als ze dat niet zijn, zijn ze de slechterik in elk verhaal. De Boze Heks van het Westen voor mijn Dorothy. De Ursula voor mijn Ariel. De Koningin der Harten voor mijn Alice. De Cruella de Ville voor mijn Dalmations.

Ik denk dat komiek Nikki Glaser het het beste samenvatte in haar 2019 special Bangin’ toen ze zei:

Ik wilde nooit een vrouwelijke komiek zijn die zei: “We hebben meer voorspel nodig,” … omdat ik (in de jaren ’90) publieksleden hoorde zeggen: “Boe, voorspel!” Maar toen begon ik te vrijen en ik zei, “We hebben meer voorspel nodig.” Dus geef me een (freaking) blazer met schoudervullingen erin, en geef me een jeans met hoge taille, frizz-out mijn haar, want we hebben meer voorspel nodig.

We zien moeders of zelfs volwassen vrouwen niet als cool omdat we ze ook als oud zien. Ze zijn niet sexy, ouder worden. Ons idee van jeugdigheid en spontaniteit komt overeen met onze geromantiseerde ideeën over seksualiteit. Als we ouder worden en aspecten van de persoonlijkheid van onze moeder in ons beginnen te zien, associëren we dat met ouder worden. Het is ronduit beangstigend, gezien de obsessie van onze maatschappij met jeugd!

Maar ik ben hier om u te vertellen dat het volledig omarmen van de vrouw in mij niet betekende dat ik mijn moeder moest worden. Het heeft eigenlijk betekend dat ik gelukkiger, krachtiger en meer vervuld ben dan ooit.

Laat me uitleggen hoe ik in staat was mezelf te katapulteren naar een meer vervullend leven door echt volwassen te worden en de vrouw te worden die ik altijd al had moeten zijn.

Toen ik een meisje was:

1. Ik was dramatisch.
2. Ik had een “red me” mentaliteit.
3. Ik had een Prince Charming nodig.
4. Ik wachtte om gered te worden door iemand anders.
5. Ik had toestemming van anderen nodig, en als ik die niet kreeg,
6. gaf ik anderen de schuld van mijn falen.
7. Ik was nooit alleen, want ik had constante bevestiging nodig van vrienden, familie, bazen, professoren op school, iedereen en iedereen. Ben ik mooi genoeg? Slim genoeg? Cool genoeg? Slim genoeg? Hardwerkend genoeg? Als ik die bevestiging niet kreeg, had ik geen idee wie ik was.
8. Alles draaide om mij, mij, mij. De hele tijd. Ik had veel goede vrienden en connecties, maar ik was bang dat ik saai was voor hen. (Ik weet zeker dat ik dat was!)
9. Ik gedroeg me alsof de hele wereld om mij draaide.
10. Ik was niet al te bezorgd over hoe mijn daden anderen beïnvloedden. Ik was op mezelf uit.
11. Hierdoor leefde ik in een wereld van schaarste, competitie en gebrek.
12. Ik concentreerde me op competitie met en vergelijking met andere vrouwen die ik benijdde.
13. Ik miste waardering en dankbaarheid voor alle zegeningen in mijn leven.
14. Ik concentreerde me op wat ik niet had, en maakte plannen om het te krijgen.
15. Ik had een buitensporige angst om er slecht uit te zien, dus vermeed ik mislukkingen en risico’s, wat me onvermijdelijk tegenhield.

Nu, als vrouw:

1. Ik geloof dat ik de schepper ben van mijn emoties en mijn reacties op gebeurtenissen in het leven – uiteindelijk, hoe ik mijn eigen leven ervaar.
2. Ik ben de baas over mijn leven.
3. Ik ben me er volledig van bewust dat ik niet perfect ben, en ik streef niet langer naar perfectie.
4. Ik begrijp mijn belangrijkste rol: het creëren van een leven waar ik trots op ben.
5. Ik kijk naar binnen, weet wie ik ben en waar ik waarde aan hecht.
6. Ik begrijp dat het bieden van service en waarde aan anderen de sleutel is tot een goed geleefd leven.
7. Ik vraag me af: “hoe kan ik helpen?” Dan luister ik naar de antwoorden die mensen om wie ik geef mij geven.
8. Ik leef in dankbaarheid, maar ik eis op wat ik verdien. Mijn doel is een wereld van overvloed te scheppen, waarin iedereen kan gedijen. Een opkomende vloed tilt alle schepen op.
9. Ik heb kattig en concurrerend gedrag op de schop genomen.
10. Ik heb jou niet langer nodig om mij aardig te vinden.
11. Ik heb niemands toestemming meer nodig, omdat ik geloof in de visie die ik voor mijn leven heb gecreëerd.
12. Ik begrijp en hanteer mijn persoonlijke macht, maar ik blijf nederig. Omdat ik nog steeds fouten maak!
13. Ik hunker naar eenzaamheid! Ik hou van andere mensen, maar ik bescherm mijn eigen ruimte.
14. Ik ben niet altijd beschikbaar.
15. Ik weet dat ik niet alles voor iedereen kan zijn. Dat is zowel onmogelijk als onhoudbaar.
16. Ik begrijp en accepteer dat als ik sta voor iets dat belangrijk voor me is, niet iedereen het daarmee eens zal zijn. Dat is hun voorrecht.
17. Maar ik laat mijn normen nooit zakken om erbij te horen of aardig gevonden te worden.
18. Ik schaam me niet voor mijn verlangens, want ik weet dat ik machtig ben om ze te vervullen.
19. Ik geloof dat ik gezegend ben, en ik wil meer zegeningen creëren.
20. Ik begrijp dat falen bij het proces hoort, maar ik weet dat ik pas gefaald heb als ik ophoud met proberen.

Een vrouw worden is iets heel krachtigs, dus overwin eerst je angst ervoor. Zoveel would-be vrouwen lopen in deze wereld rond als meisjes. Zij geloven dat iemand anders verantwoordelijk is voor het oplossen van hun problemen, dus huilen, bekritiseren, veroordelen, beschuldigen en klagen zij.

Vrouwen omhelzen hun volwassenheid. We weten dat met onze volwassenheid de macht en de middelen komen om de problemen waarmee we worden geconfronteerd op te lossen – of we werken aan een manier om die macht te krijgen of terug te nemen.

Focussen op dankbaarheid is niet genoeg. Het kan ons in feite het zwijgen opleggen. We hoeven als vrouwen bijvoorbeeld niet alleen maar dankbaar te zijn voor het loon dat we ontvangen. Gelijke beloning voor vrouwen is een belangrijke zaak, want gelijke beloning betekent vrijheid. Vrouwen verdienen nog steeds maar 0,79 dollar voor elke dollar die mannen verdienen. Vrouwen moeten dus gemiddeld 10 jaar langer werken om hetzelfde te verdienen als een man die hetzelfde werk doet. Geld is vrijheid. Geld is respect. Totdat die kloof gedicht is, missen we die vrijheid en dat respect.

Wanneer je je ongelukkigheid gaat beschouwen als een onwil om verantwoordelijkheid te nemen voor je leven, verandert alles. Als je het leven bij de horens vat en je persoonlijke kracht als volwassen vrouw begint te omarmen, ligt er een hele wereld van mogelijkheden voor je open. Een heleboel belangrijke doelen waar je achter kunt staan. Een heel ander persoon die je kunt zijn. Kies er vandaag voor om je innerlijke meisje een dikke knuffel te geven, maar zeg haar dat ze niet de show steelt. En neem al je mooie, vrouwelijke kracht in je op.