In de burgerlijke wereld is het algemeen gebruikte tijdsysteem het 12-uurssysteem waarbij dezelfde notatie van tijd tweemaal per dag voorkomt. Bijgevolg moeten de twee soortgelijke notaties worden onderscheiden met een andere notatie, namelijk AM en PM. Dit maakt het gemakkelijk om tijdschema’s te verwarren. In de militaire wereld kan een kleine verwarring van de tijdsinterpretatie fataal zijn. Daarom moest het leger een tijdsysteem improviseren dat de kans op dubbelzinnigheid vermindert. Dit leidde tot de invoering van het militaire systeem, ook bekend als het 24-uurskloksysteem. Het systeem is ook populair in bedrijven en instellingen waar een verkeerde aflezing van de tijd enorme verliezen kan veroorzaken.

Oorsprong

De geschiedenis van de militaire tijd kan worden teruggedateerd op de vroege Egyptenaren in de 11e dynastie van de Egyptenaren (ca. 2100 v.Chr.). Het bewijs werd gevonden op het doodskistdeksel dat bekend stond als de Diagonale Stertafel. Vóór de uitvinding van het 24-uurssysteem werden in vele delen van de wereld andere soorten tijdssystemen gebruikt. De vroeg-Egyptische cultuur synchroniseerde het tijdsysteem met bepaalde patronen van sterrenbeelden die langs de hemel trokken. De patronen werden dan gebruikt om de tijd te definiëren die uiteindelijk een jaar met 360 dagen zou opleveren.

Het Egyptische 24-uurssysteem maakte echter, anders dan tegenwoordig, gebruik van tijdsuren. Deze uren werden gedefinieerd door de verschillende hoeveelheden lichtintensiteit die in de verschillende seizoenen aanwezig waren. Om ervoor te zorgen dat dag en nacht gelijke uren hadden, was de lengte van een uur niet vastgelegd en kon deze van tijd tot tijd worden gewijzigd. Rond 147 tot 127 v. Chr. kwam de astronoom Hipparchus op het idee van een vaste tijdsduur, ongeacht het seizoen. De uren stonden bekend als equinoctiale uren die werden bepaald aan de hand van de equinox. In deze methode duurde een uur 60 minuten, waarbij de nacht- en dagperiode gelijk waren. Dit leidde tot de vooruitgang van het gebruik van het 60 minuten tijdschema.

Aanneming

Naarmate de wereldoorlogen vorderden, moesten verschillende strijdkrachten van verschillende ontwikkelde naties zich snel aan veranderingen aanpassen om te overleven. Dit bracht verbeteringen in strategie en communicatie. Dit leidde tot de invoering van de 24-uurs klok in het leger. Soldaten in het leger communiceerden vaak met apparaten terwijl ze ver weg waren om de eenheid en de strategieën van aanval en verdediging te verbeteren. Hierdoor kon een kleine fout bij het geven van verkeerde informatie een verkeerde zet veroorzaken. Dit was een van de nadelen van het 12-uurssysteem.

Bij het 12-uurssysteem is het bijvoorbeeld heel gemakkelijk om 12 middernacht en 12 uur ’s middags te verwarren. Het was in het leger ook erg moeilijk om snelle berekeningen in tijdsverschil te doen. In het 12-uurssysteem is het bijvoorbeeld moeilijker om te weten dat iets zes uur duurt als gezegd wordt dat het van 10.45 tot 4.45 uur duurt. Integendeel, het is gemakkelijker te begrijpen dat het van 10.45 tot 16.45 uur duurt. Om deze problemen met het 12-uurssysteem op te lossen, ging de Amerikaanse marine in 1920 over op het 24-uurssysteem, dat later in 1942 door het Amerikaanse leger werd overgenomen. Verschillende andere legers van ontwikkelde naties zoals Rusland vonden het systeem uit in de periode van de Tweede Wereldoorlog.

De strijdkrachten van de VS en Groot-Brittannië brachten later wijzigingen aan in hun 24-uurs systeemindeling. De twee strijdkrachten gebruikten gespecialiseerde lokale tijdzones. Een voorbeeld is zone J, bijvoorbeeld, 1200J betekent middag (12PM). De twee legers gebruikten ook honderdtallen bij het aangeven van de tijd. Bijvoorbeeld, 1000 uur wordt gelezen als tienhonderd uur, niet duizend uur. Eventuele nullen moeten worden gelezen bij het communiceren. Bijvoorbeeld, 0600 uur wordt gelezen als nul zeshonderd uur, niet zeshonderd uur. Deze wijzigingen werden aangebracht om tot een gemeenschappelijk begrip te komen van de boodschap die aan alle soldaten van het leger werd gezonden.

Heden ten dage

Het 12-uurssysteem wordt nog steeds algemeen gebruikt in de Verenigde Staten, het Engelstalige Canada en Groot-Brittannië. Naarmate de technologie echter voortschrijdt, is het gebruik van het 24-uurssysteem overgenomen op verschillende gebieden waar gemakkelijk fouten kunnen worden gemaakt. Piloten, wetenschappers en poolreizigers zijn nu overgestapt op het 24-uurssysteem omdat op de meeste plaatsen de zon langer schijnt of het langer donker is. Een nacht die bijna de hele dag duurt, kan een ontdekkingsreiziger desoriënteren. Disciplines die zeer gevoelige taken uitvoeren, zoals ziekenhuizen en intensive care units, gebruiken ook het 24-uurssysteem voor het toedienen van behandelingen. Een kleine vergissing bij het toedienen van medicijnen kan de dood van een patiënt tot gevolg hebben. De geschiedenis van de militaire tijd wordt nog steeds geschreven terwijl de wereld het systeem overneemt, aanpast en aanpast aan de behoeften van een veranderende wereldgemeenschap.