Het vroege leven van de heilige Teresa van Calcutta

De heilige Teresa van Calcutta werd op 26 augustus 1910 geboren in Skopje, nu de hoofdstad van de Republiek Macedonië. Zij was het jongste kind van Nikola en Drane Bojaxhiu en werd bij haar geboorte Gonxha Agnes genoemd. Haar naam, Gonxha, betekent “rozenknop” of “kleine bloem” in het Albanees.

St. Teresa’s vader stierf in 1919 toen zij nog maar 8 jaar oud was en dit bracht hun gezin in financiële moeilijkheden. Hun moeder voedde het gezin op in een streng maar liefdevol huishouden, dat de kijk van de heilige Teresa en later haar roeping aanzienlijk zou vormen.

Van jongs af aan raakte de heilige Teresa geïnteresseerd in de verhalen van missionarissen en hun dienstwerk in Bengalen. Op 12-jarige leeftijd werd zij diep bewogen om zich toe te wijden aan een religieus leven en deze overtuiging werd later versterkt toen zij bad bij het heiligdom van de Zwarte Madonna van Vitina-Letnice.

St. Teresa’s leven als lerares

St. Teresa van Calcutta trad op 18-jarige leeftijd in bij de Zusters van Loreto in de abdij van Loreto in Rathfarnham, Ierland. Zij wilde Engels leren om missionaris in India te kunnen worden, want dat was de voertaal van de zusters van Loreto in de regio. Zij zou haar moeder en zuster niet meer terugzien.

In 1929 kwam de H. Teresa in India aan en begon haar noviciaat in Darjeeling, in de lagere Himalaya. Hier leerde zij Bengaals en begon les te geven aan de St. Teresa’s School in de buurt van het klooster. Ze legde haar eerste geloften af op 24 mei 1931 en koos ervoor om genoemd te worden naar Therese de Lisieux, de patroonheilige van de missionarissen. Een non in het klooster had de naam Therese al aangenomen, dus koos ze voor de Spaanse spelling, Teresa.

Op 14 mei 1937 legde de heilige Teresa haar eerste plechtige geloften af. Ze was begonnen met lesgeven op de school van het Loreto-klooster in Entally in Oost-Calcutta, een roeping die bijna twee decennia zou duren.

St. Teresa hield van haar rol als lerares, dienend met een vreugdevolle geest, moed en onbaatzuchtigheid. Ze werd echter steeds meer geschokt door de armoede die Calcutta teisterde. Toen bovendien in 1943 de hongersnood in Bengalen uitbrak, was zij getuige van wijdverbreide dood en lijden in de stad.

De roep binnen een roep

Op 10 september 1946 reisde de H. Teresa van Calcutta naar Darjeeling voor haar jaarlijkse retraite. Tijdens de treinreis voelde zij een diep verlangen om de armen en behoeftigen te helpen, een ervaring die zij omschreef als een “roep in een roep”. Jezus wakkerde een vuur in haar hart aan om de minder bedeelden te helpen.

St. Teresa van Calcutta begon haar missiewerk in 1948. Ze nam het Indiase staatsburgerschap aan en verbleef enkele maanden in Patna. Daar dompelde zij zich onder in de harde werkelijkheid en volgde een medische basisopleiding in het Holy Family Hospital. Teresa waste de zweren van zieke kinderen, verzorgde een zieke oude man die op de weg lag en verpleegde een vrouw die ziek was van tuberculose en ondervoeding.

Voordat zij in de behoeften van de minder bedeelden voorzag, stichtte de heilige Teresa een school in Motijhil, Kolkata. Een groep jonge vrouwen zou zich begin 1949 bij haar voegen en zij zou de eerste stappen zetten in de oprichting van een nieuwe religieuze gemeenschap die zich richtte op het geven van steun aan de “armsten onder de armen.”

De nieuwe congregatie van de Missionarissen van Liefde ging officieel van start in het aartsbisdom van Calcutta op 7 oktober 1950. De congregatie zou zich, in de woorden van de heilige Teresa, bekommeren om “de hongerigen, de kreupelen, de blinden, de melaatsen, al die mensen die zich ongewenst, onbemind en onverzorgd voelen in de samenleving, mensen die een last voor de samenleving zijn geworden en door iedereen worden gemeden.”

Wat begon als een kleine groep van slechts 13 leden, veranderde in een buitengewone gemeenschap. In 1997 bestond de congregatie uit 4.000 zusters die zorgden voor weeshuizen, hospices en liefdadigheidscentra over de hele wereld.

St. Teresa’s voorbeeldige werk zou al snel de aandacht van de wereld trekken. Talloze steun en erkenning voor haar werk begonnen binnen te stromen. Zij ontving de Indiase Padmashhri Award in 1962 en de Nobelprijs voor de Vrede in 1979. Meer mediagroepen volgden haar activiteiten die zij nederig verrichtte “tot eer van God en in naam van de armen.”