Edward M. Kennedy, de jongste van de Kennedy-clan, de slimste en enige overlevende van de ‘fame three’, zoals hij en zijn broers Bobby en JFK werden genoemd, was de laatste grote hoop van de machtige Ierse clan.

Ted had een veelbelovende politieke weg ingeslagen. In 1956 afgestudeerd aan Harvard, had hij, als een goede Kennedy, van familie zijn vaandel gemaakt. Zo leidde hij in 1958, toen hij rechten studeerde, de herverkiezingscampagne voor de Senaat van zijn broer John. In 1962 besloot hij zijn eerste stappen in de politiek te zetten en won hij zijn eerste ambt als senator voor de staat Massachusetts. Het jaar daarop werd zijn broer John, de 35e president van de Verenigde Staten, in Dallas vermoord.

Op 19 juli van het volgende jaar vertrok hij naar een Democratische conventie in Massachusetts. De senator had net voor de Civil Rights Act gestemd. Het vliegtuig stort neer en de politicus loopt een rugblessure op waaraan hij grote levensbedreigende verwondingen zal overhouden.

De ‘Kennedy-vloek’ was weer aan het werk.

In 1968 werd zijn andere broer, Bobby, in Los Angeles vermoord. Ted, als hoofd van de familie, zat de begrafenis voor in St. Patrick’s Cathedral in New York.

Maar de vloek was nog niet voorbij. Een jaar later, op 18 juli 1969, werd Ted, de laatste titaan van de Kennedy-clan, de hoofdpersoon van een tragedie die een onmetelijke tol op hem zou eisen.

Om 19.30 uur die dag, op Chappaquiddick Island in Massachusetts, woonde de senator als gast een feestje bij dat was georganiseerd door de Boiler Room Girls, een groep vrijwilligers die aan de presidentiële campagne van zijn broer Bob hadden meegewerkt. Achter het stuur van zijn zwarte Oldsmobile verlaat Ted om 23:15 de vergadering in gezelschap van Mary Jo Kopechne, de voormalige persoonlijke secretaresse van Bob.

Na een paar kilometer rijden valt de auto van een brug in het Pouchameer. Edward zwemt naar de kust om zichzelf te redden, de jonge Mary Jo aan haar lot overlatend. De volgende dag om 8.45 uur wordt haar levenloze lichaam door een duiker geborgen. Meer dan negen uur zijn verstreken sinds het incident wanneer, om precies 10 uur, de senator zich naar het politiebureau van Edgarton begeeft. Daar verklaart hij dat hij zich niets herinnert van het ogenblik waarop het voertuig de brug verliet, dat het aan de onderzijde kantelde en dat hij, nadat hij de oppervlakte had bereikt, herhaaldelijk dook om te trachten Mary Jo te redden. Maar nadat deze poging mislukte, raakte hij in shock en gaf het op. Hij herinnert zich ook dat hij terugliep naar zijn hotelkamer en onmiddellijk contact opnam met de politie nadat hij zich ervan had vergewist wat er was gebeurd.

De duiker die Mary Jo’s lichaam geborgen heeft, John Farrar, getuigt bij het officiële onderzoek dat de 28-jarige had kunnen overleven als haar metgezel, senator Kennedy, de autoriteiten zo snel mogelijk, vijf tot tien minuten na het ongeluk, van het incident op de hoogte had gesteld, omdat de luchtbel die na de duik ontstond, haar gedurende die tijd in leven zou hebben gehouden.

Een week na het incident pleitte Ted Kennedy schuldig aan het verlaten van de plaats van het misdrijf en kreeg een gevangenisstraf van twee jaar, voorwaardelijk wegens het ontbreken van een strafblad. In een optreden op de nationale televisie verdedigde hij dat hij niet dronken reed en dat er niets onzedelijks was voorgevallen tussen hem en de secretaresse. Desondanks gaf hij toe dat het “onvergeeflijk” was dat hij de politie niet onmiddellijk na het ongeval had ingelicht en hij sloot af met een oproep aan het publiek om hem in hun “gebeden” te gedenken. De tragedie bevestigde de geldigheid van de “Kennedy-vloek” en de omvang van het schandaal zou de senator dwingen zijn presidentiële aspiraties op te geven.

In 2009, veertig jaar na dato, overleed Ted Kennedy. In zijn memoires gaf de senator toe dat zijn gedrag “onvergeeflijk” was geweest en suggereerde dat het incident de ziekte van zijn vader, Joseph, patriarch van de clan, had bespoedigd, die slechts tien dagen na Mary Jo zou sterven.

Wat de zaak ook was, een onschuldige jonge vrouw had haar leven verloren en senator Kennedy had dit kunnen voorkomen. De familie Kennedy stond opnieuw in het middelpunt van een van de bladzijden van de hedendaagse Amerikaanse geschiedenis die helaas niet de laatste zou zijn.