Dus hoe zijn we op deze plek van openheid gekomen, terwijl slechts twee decennia geleden Samantha Jones ‘unapologetic pursuit of big Os in Sex and the City als radicaal werd beschouwd? Hoewel er veel wendingen zijn geweest in de geschiedenis van vrouwen en plezier, kan worden gesteld dat de wortels van de moderne beweging in de jaren 1950 zijn geplant. In die tijd waren de opvattingen over seksualiteit nog steeds in veel opzichten beïnvloed door het repressieve Victoriaanse tijdperk, toen de maatschappij een “vraag niets, zeg niets”-houding ten opzichte van vrouwelijke verlangens eiste. Maar in 1953 publiceerde seksuoloog en bioloog Alfred C. Kinsey, PhD, zijn historische (en controversiële) boek Sexual Behavior in the Human Female, dat licht wierp op de toen nog zelden besproken gewoonten van vrouwen met betrekking tot masturbatie, orgasmes, en seks voor het huwelijk. (Spoiler alert: Onder de 6.000 vrouwen die voor het boek werden geïnterviewd, waren al deze activiteiten zeer populair). Vanaf dat moment opende de wereld langzaam maar zeker de ogen voor vrouwen als seksuele wezens.

De vroege geschiedenis van vrouwen en genot

Vier jaar na de uitgave van Dr. Kinsey’s boek, begonnen William Masters en Virginia Johnson hun baanbrekende werk over de fysieke mechanismen achter seksuele opwinding aan de Washington University in St. Louis. Hun meest baanbrekende bevindingen worden vandaag de dag nog steeds vaak aangehaald, zoals de vier stadia van seksuele opwinding – opwinding, plateau, orgasme en oplossing – en het idee dat vrouwen in staat zijn om meerdere orgasmes te hebben. “Zelfs de suggestie dat seksueel genot belangrijk zou kunnen zijn voor vrouwen en niet alleen voor mannen, was in die tijd enorm radicaal”, zegt Zhana Vrangalova, PhD, professor in de menselijke seksualiteit aan de New York University en resident sexpert voor seksspeeltjesmerk Lelo.

Naarmate de geschiedenis van vrouwen en plezier vorderde, bleef een opeenvolging van culturele mijlpalen helpen om het idee van niet-procreatieve seks onder vrouwen te promoten. Ten eerste kwam in 1960 de anticonceptiepil op de markt, die vrouwen officieel in staat stelde seks te hebben zonder het vooruitzicht op zwangerschap. Helen Gurley Brown’s boek Sex and the Single Girl (1962) gaf advies voor seks en afspraakjes als ongetrouwde vrouw, en een groep vrouwen uit Boston publiceerde later zelf het baanbrekende Our Bodies, Ourselves (1970), dat op feiten gebaseerde informatie gaf om vrouwen te onderwijzen over hun seksuele anatomie. Toen de hippie-tegencultuur een boodschap van vrije liefde verspreidde, moedigden leiders van de tweede-golf feministische beweging vrouwen aan om een actieve rol te spelen in hun eigen seksuele ervaring. Je weet wel, zoals mannen eeuwen daarvoor hadden gedaan.

Ondanks al deze vooruitgang wijst Dr. Vrangalova er echter op dat het kader voor vrouwelijk genot in de jaren ’60 en begin jaren ’70 nog steeds grotendeels gebaseerd was op een mannelijk perspectief. “Gezien het feit dat de jaren ’60 een tijd waren waarin vrouwen nog steeds tweederangsburgers waren, was de manier waarop seksueel genot werd geconceptualiseerd de manier waarop mannen, in plaats van vrouwen, dachten over genot,” zegt ze. “Er is geen twijfel dat vrouwen deelnamen, maar het lijkt erop dat ze de door mannen gestuurde visie op seksueel genot overnamen, in plaats van zich specifiek te richten op vrouwelijk genot. Dit was een onvermijdelijk product van de tijd – zelfs wetenschappers op verschillende gebieden geloofden dat alle bevindingen die waar waren voor mannen, ook min of meer waar waren voor vrouwen.” Bijvoorbeeld, op dit punt in de geschiedenis van vrouwen en genot, was er nog steeds een wijdverbreide opvatting dat vrouwen, net als mannen, in staat zouden moeten zijn om een orgasme te bereiken door vaginale geslachtsgemeenschap alleen.

“De jaren ’60 waren een tijd waarin vrouwen nog steeds zeer tweederangs burgers waren, en de manier waarop seksueel genot werd geconceptualiseerd was de manier waarop mannen, in plaats van vrouwen, dachten over genot.” -seksuologe Zhana Vrangalova, PhD

Trots, in 1976, seksuologe Shere Hite’s boek The Hite Report: A Nationwide Study of Female Sexuality het belang van stimulatie van de clitoris voor het bereiken van een orgasme opnieuw benadrukt – een idee dat twee decennia eerder door Dr. Kinsey naar voren was gebracht. (Het duurde echter tot 2005 voordat onderzoekers onder leiding van de Australische uroloog Helen O’Connell, MD, daadwerkelijk een volledige kaart maakten van de interne en externe structuren van de clitoris). Toen, in 1982, bracht een boek getiteld The G Spot and Other Recent Discoveries About Human Sexuality, deze toen nog weinig bekende erogene zone – en het concept van vrouwelijke ejaculatie – in het publieke bewustzijn.

Maar kort daarna begonnen nieuwe ontdekkingen rond het genot van vrouwen af te koelen, een fenomeen dat Dr. Vrangalova toeschrijft aan de begindagen van de HIV/AIDS crisis. “Helaas zwaaide dat de slinger over seksueel genot – man en vrouw – terug naar de meer conservatieve kant van het spectrum, en Amerika kwam in de donkere middeleeuwen van abstinentie-only seksuele voorlichting,” zegt ze. “Dit had de ongelooflijk schadelijke gevolgen van het seksueel verlammen van een hele generatie Amerikanen met gebrek aan informatie, toenemende angst voor seks en soa’s, en een toenemend stigma rond plezier, vooral als het buiten lange termijn toegewijde relaties was.”

Vrouwen zijn seksuele wezens, maar er is een plezierkloof te dichten en stigma te stoppen

Snel een decennium verder, echter, en plezier begon weer terug te sluipen in de tijdgeest. Maar zelfs in 1999, toen Sex and the City verplichte kost was, beweerde 40 procent van de vrouwen nog steeds seksuele disfunctie te ervaren, gekenmerkt door een gebrek aan seksueel verlangen en moeite met het bereiken van opwinding.

Volgens het nieuwe boek van volksgezondheidsonderzoeker Katherine Rowland, The Pleasure Gap, is dit gevoel van seksuele ontevredenheid nog steeds aanwezig, ondanks alle vooruitgang die in de afgelopen 60-plus jaren is geboekt. “Onder de vrouwen met wie ik sprak, werd het aanhoudend lage verlangen sterk geassocieerd met het idee dat seks moet draaien om penetratie als het hoofdgerecht, met misschien een beleefde opmaat van een voorspel, in plaats van te denken over seks als een breder universum van intimiteit,” vertelde Rowland eerder aan NPR. “Het is de combinatie van een grotere cultuur die mannelijke seksualiteit bevoorrecht boven die van vrouwen, een cultuur die vrouwen niet leert dat plezier aan hen toebehoort. Een gebrek aan anatomische zelfkennis. En gevoelens van een soort aanhoudend gevaar en vrouwen die vaak gecensureerd en gecensureerd worden voor het uiten van hun verlangen.”

Op al deze fronten is het tij de laatste jaren langzaam aan het keren, voor een groot deel dankzij de opkomst van het digitale tijdperk. “Het internet en smartphones maakten een ongekende toegang mogelijk tot enorme hoeveelheden informatie over seksueel genot en tot allerlei alternatieve en meer liberale seksuele waarden en levensstijlen,” zegt Dr. Vrangalova, die opmerkt dat online porno en erotica hebben geholpen om het concept van “het recht van vrouwen op genot” te normaliseren.”

Verder heeft de #MeToo-beweging van 2017 de weg vrijgemaakt voor de huidige genotrevolutie. “Er zijn veel vrouwen die hun trauma’s herbeleefden tijdens #MeToo…het was geen lineair pad,” zegt Alexandra Fine, seksuologe en CEO van next-gen vibratorbedrijf Dame. “Maar uiteindelijk voelt het alsof het vrouwen in staat heeft gesteld om hun seksuele plezier als hun eigen plezier terug te winnen en er openlijker over te spreken.”

Het is die open dialoog rond seks die ertoe leidt dat vrouwen nu nieuwsgierig worden naar hun eigen plezierpatronen – en dat maakt een pad vrij voor bedrijven om producten en diensten te creëren die hen helpen hun eigen lichaam te leren kennen. “We horen zoveel verhalen van vrouwen die echt eerlijk zijn over wat hun seksuele ervaringen zijn op een ongefilterde manier die eerder niet beschikbaar was,” voegt Fine eraan toe.

Wat te verwachten van het volgende hoofdstuk in de geschiedenis van vrouwen en plezier

Nadat er hiaten in de kennis blijven ontstaan rond het seksuele genot van vrouwen, stappen organisaties zoals Allbodies – een digitaal sekseducatieplatform – naar voren om ze op te vullen. Allbodies mede-oprichter en doula Ash Spivak zegt dat er nog steeds veel vulva-eigenaren zijn die zich vervreemd voelen door de conventionele genot wijsheid, hetzij omdat ze eerder een trauma hebben ervaren of door het feit dat ieders lichaam anders werkt. “We leggen zoveel nadruk op orgasmes in het algemeen als het toppunt, maar genot is een spectrum,” zegt ze. “Er is daarbinnen zoveel ruimte om echt te spelen en dat is echt nooit geleerd.”

“We hebben zoveel nadruk op orgasmes in het algemeen als zijnde het hoogtepunt, maar genot is een spectrum. Er is daarbinnen zoveel ruimte om echt te spelen en dat is ons nooit echt geleerd.” -Ash Spivak, mede-oprichter van Allbodies

Er zijn ook genoeg instellingen die nog niet klaar zijn voor een open dialoog rond vrouwelijke opwinding op dit punt in de geschiedenis van vrouwen en genot. Facebook staat bijvoorbeeld nog steeds geen advertenties toe voor seksspeeltjes, maar wel voor bedrijven op het gebied van seksuele gezondheid, zoals bedrijven die erectiebehandelingen voor mannen promoten. En Fine zegt dat het richten op dit de volgende grens is van de plezierrevolutie.

“Dit gesprek rond reclamebeleid is een echt interessante plaats waar het opduikt,” zegt ze, opmerkend dat Dame in 2019 de New York City MTA aanklaagde voor het weigeren om haar vibratoradvertenties in de metro te laten lopen. Het veranderen van deze realiteit is onderdeel van haar grotere missie voor Dame. “Als we geen publieke discussie kunnen voeren over seksualiteit omdat we denken dat het inherent ongepast is, dan duwen we seks naar de schaduw. En de dingen die in de schaduw gebeuren als het gaat om seks schaden vrouwen.”

Gelukkig blijft onderzoek nuances van de vrouwelijke seksuele ervaring onthullen, wat alleen maar kan helpen om schaamte uit te bannen en het idee te populariseren dat er geen one-size-fits-all pad naar plezier is. Een studie uit 2019 ontkrachtte bijvoorbeeld het idee dat alle orgasmes positieve ervaringen zijn – sommige vrouwen zien ze soms inderdaad als negatief, vooral wanneer ze zich gedwongen voelen om seks te hebben of onder druk worden gezet om te climaxen.

Brands dragen zelfs bij aan onze collectieve kennis. Dame, bijvoorbeeld, vraagt leden van haar Dame Labs gemeenschap om haar prototypes te testen voor de lancering en gebruikt vervolgens feedback om elk product te verfijnen. De Dame ingenieurs waren bijvoorbeeld verrast toen ze bij het ontwikkelen van de eerste inwendige vibrator van het bedrijf, de Arc, ontdekten dat testers de uitwendige sensaties van het speeltje zelfs belangrijker vonden dan de inwendige stimulatie-eigenschappen-ook al zeiden testers dat ze het speeltje zouden kopen om inwendig te gebruiken. De ingenieurs pasten het ontwerp dienovereenkomstig aan, met als resultaat dat plezier won.

En terwijl plezier een recht is voor alle mensen, inclusief vulva-eigenaars, gelooft Fine dat er nog grotere gezondheidsvoordelen te behalen zijn door zoveel mogelijk te weten over de vrouwelijke seksuele ervaring. “Ik geloof echt dat seks deel uitmaakt van ons welzijn – het is letterlijk wat ons leven creëert,” zegt ze. ‘Waarom zouden we denken dat het niet voortdurend van invloed is ?”

Wat is jouw sekspersoonlijkheidstype? Ontdek het hier. Bekijk dan de vier seksspeeltjes die een seksuologe in haar nachtkastje bewaart.