Cherry eye kan bij sommige rassen super vaak voorkomen. Geurhonden behoren daartoe, dus ik heb er enige ervaring mee.

Kersenoog is een zwakte van het weefsel rond het nictitating membraan (3e ooglid), waardoor het kan prolapseren (dat is een woord dat niemand leuk vindt). Zeer milde gevallen kunnen komen en gaan, maar elke keer als ze opgewonden, bang, overstuur, enz. zijn, zal het uitpuilen. Meestal komt het uiteindelijk op een punt waar het altijd aanwezig is, hoe ontspannen ze ook zijn.

Het moet echt worden aangepakt met een operatie, omdat het een belangrijke rol speelt in de goede werking van de traanbuisjes. Er zijn drie soorten operaties. De oude schoolmethode was het wegsnijden van het membraan, maar dat is uit de gratie geraakt vanwege de hoge risico’s op complicaties, waaronder droge ogen (waardoor men een leven lang oogdruppels zou moeten gebruiken om de ogen voldoende gesmeerd te houden). De tweede methode is de verankeringsmethode, maar ook die is door optometrische chirurgen uit de gratie geraakt, omdat de operatie moeilijk is en een hoog recidiefpercentage heeft. De methode die nu de voorkeur geniet, is de envelop/pocket-methode, waarbij het verzakte weefsel in een “zak” van omliggend weefsel wordt gehecht.

Het is meestal geen goedkope operatie. Maar als je het aanpakt, voorkom je de complicaties die kunnen optreden als je het laat zitten.