Ik heb de eer gehad om met een handjevol aankomende/toegelaten studenten te spreken die nieuwsgierig waren naar het leven op Harvard College. Ik vind het erg leuk om met deze studenten te praten, omdat ik zelf ook in hun situatie zat – ik wilde dolgraag weten hoe het leven op Harvard was – en hun intrigerende vragen stellen me in staat om goed na te denken over mijn tijd als undergraduate – een activiteit waarvan ik zou willen dat ik die vaker deed! #runonsentence

Er zijn een paar vragen – sommige die ik niet verwachtte – die vaak lijken te komen, dus ik wilde een blog wijden om te delen en misschien zelfs nieuwe zaden van gedachten te planten!

Maar voordat ik de populaire vragen beantwoord, wil ik eerst een mini-autobiografie schrijven, zodat het vooroordeel dat ik in mijn antwoorden verweef duidelijk wordt.

Mijn naam is Jeanie Nguyen. Ik ben 20 jaar oud en ik heb de eerste 18 jaar van mijn leven voornamelijk in Zuid-Californië doorgebracht. Dus ja, ik hou van avocado (alsof het een echt persoon is, vandaar het hoofdlettergebruik/personificatie) en ik kan nogal snobistisch zijn over mijn Mexicaanse eten (maar Taco Bell is volkomen legitiem en als je dat niet denkt, heb je duidelijk nog geen chalupa gegeten). In wezen praat ik over dat ik uit Zuid-Californië kom alsof het iets is om over op te scheppen. Ik ben die premedische student die pleisters, brandwondenzalf en oogdruppels bij zich heeft waar ik ook heen ga; en ik concentreer me op Neurobiologie (major), als bijvak Global Health and Health Policy (minor), en streef een Spaanse taalcitaat na. Ik ben nogal avontuurlijk/spontaan: Ik hou van het proberen van nieuwe dingen of dat nu eten of activiteiten!

Naast het waarschuwen van iedereen voor mijn ongelooflijke vooringenomenheid, moet ik ook een lengte disclaimer hebben. Mijn antwoorden zijn echt lang, rammen voor een eeuwigheid, en zijn waarschijnlijk slechts gedeeltelijk van toepassing op zijn best. Ik gooi er tonnen informatie uit die ik graag van iemand anders had gehoord, maar ik ben echt willekeurig en georiënteerd op kleine details. Als je er geen hekel aan hebt, laat de vragen dan maar komen! 🙂

Vraag 1: Wat is volgens jou de “beste” slaapzaal die er is?

Op Harvard College wonen de eerstejaars in het centrum van de campus – The Yard genoemd – en deze gebouwen worden in de volksmond “dorms” genoemd. De meeste mensen kennen Harvard Yard omdat het het hart van de campus is en waar het o zo populaire John Harvard standbeeld staat. De Yard is altijd prachtig onderhouden – zelfs na modderige evenementen zoals Yardfest en Harvard’s 375th Birthday Party – dus hier wonen in je eerste jaar is een groot voorrecht!

Sinds de universiteit een residential college manier van huisvesting volgt, verhuis je na je eerste jaar (met tegenzin?) van de binnenplaats naar de huizen van de hogere klasse – of kortweg “Houses”. Je blijft de rest van je studietijd in hetzelfde huis wonen, hoewel je binnen hetzelfde huis in en uit verschillende kamers stapt. Slaapzalen zijn zeker ideaal, maar de liefde en de gemeenschap die het huisleven met zich meebrengt, is de 15 minuten lopen ’s ochtends meer dan waard!

Ik woonde in Wigglesworth als eerstejaarsstudent. Veel van mijn niet-Harvard-vrienden waren oprecht boos op me dat ik ze niet meteen vertelde dat ik in een gebouw woonde dat Wigglesworth heette. De naam is eigenlijk wel toepasselijk, want het ligt boven de metro (in de volksmond de T genoemd), dus als de metro’s langskomen, kun je de vloeren van Wigglesworth (Wigg) voelen trillen – niet zo vervelend als het klinkt! Maar ja, ik woonde op de derde verdieping dus ik voelde minder van de impact. Mijn echt goede vrienden woonden echter op de eerste verdieping en ik heb er nooit last van gehad. Ik studeerde ook veel op de tweede verdieping, dus ik heb het gevoel dat mijn mening rekening houdt met veel perspectieven!

Er is een periode tijdens de zomer – ik denk dat het begint na de dag dat je je vastlegt aan de universiteit van je keuze – waar je toekomstige medestudenten je beginnen te bevrienden op Facebook. Hoewel ik normaal gesproken een hekel heb aan het toevoegen van mensen die ik niet ken, voelde ik me echt verplicht om te accepteren omdat ik gewoon geaccepteerd wilde worden! Haha je hoeft echt niet te accepteren – en je moet echt niet accepteren, tenzij je comfortabel bent met terloops uit te roepen “Oh ja! Ik ken je omdat we vrienden zijn op Facebook!” in een heleboel gesprekken. Dit Facebook-ding is van toepassing op de vragen omdat ik me herinner dat veel mensen postten over hoe ze hoopten Wigglesworth te krijgen, dus toen mijn huisvestingsbrief met de post kwam, was ik enthousiast over het resultaat!

Wigg staat bekend om zijn harde houten vloeren (zo veel beter dan smerig tapijt dat gemakkelijk vlekken kan maken!) en open haarden (hoewel je ze niet kunt gebruiken). Ik ben er vrij zeker van dat alle kamers in Wigg naast slaapkamers ook een gemeenschappelijke ruimte hebben, hoewel studenten altijd de optie hebben om van hun gemeenschappelijke ruimte een slaapkamer te maken om het aantal beschikbare singles te maximaliseren. Wigg heeft ook de luxe van in-suite badkamers, dus geen vieze, typische college badkamer ellende. We hebben ook onze eigen wasruimte en afvalruimte in de kelder, dus we hoeven niet ver te gaan om deze klusjes te doen (in tegenstelling tot studenten in Grays dorm bijvoorbeeld). Er is ook een grotere gemeenschappelijke ruimte in de kelder met studie tafels, comfortabele banken en een grote flatscreen-tv met kabel voor degenen die toegewijd zijn aan Grey’s Anatomy en Gossip Girl.

Mijn kamer was de enige kamer op de derde verdieping en was super ruim. Ik vond het geweldig! En mijn drie kamergenoten ook! Elke keer als ik langs mijn oude kamer loop, kijk ik er met plezier naar. Met z’n vieren hadden we een tweepersoonskamer en twee eenpersoonskamers. Om eerlijk te zijn, wisselden we halverwege het jaar van kamer.

Ook woonde ik in de kleinste subsectie van Wigglesworth (er zijn drie subsecties), liefkozend de Wigglet genoemd. Aangezien er elk jaar maar zo’n ~30 studenten het geluk hebben om hier te wonen, kan de gemeenschap erg hecht worden en net zo schattig als de naam!

Omdat Wigg aan de rand van de Yard ligt, langs Massachusetts Avenue AKA Mass Ave, kan het een hele toer zijn om naar Annenberg/the Science Center te gaan, dat eigenlijk aan de andere kant van de Yard ligt. Er zijn echter veel voordelen aan het zijn langs een hoofdweg, zoals het zijn < 3 minuten verwijderd van CVS (gemakswinkel), JP Licks (gevaarlijk heerlijke ijssalon), en de T stop!

Ik kan niet eens echt denken aan een gemeenschappelijke manieren waarop mensen bashed Wigg. Als je mensen vertelt dat je van Wigg bent, krijg je meestal een opgewonden reactie (omdat Wigg een echt groot studentenhuis is en het waarschijnlijk is dat je andere Wigglers tegenkomt) of op zijn minst een knikje van respectvolle goedkeuring. “Go Wigg or Go Home!” is een veelgebruikte zin die niet alleen trots, maar ook vaak gezongen zou moeten worden.

Als je mijn vooroordeel al beu bent, kan ik het je niet kwalijk nemen. Hier is mijn excuus, accepteer het alstublieft:

http://talk.collegeconfidential.com/harvard-university/755111-wigglesworth-good-bad.html

http://www.epinions.com/review/educ-Colleges_and_Universities-All-Harvard_University/educ-review-10E4-319E6AB-39C555C4-prod5?sb=1

Een uitgebreider overzicht (van toepassing op de pechvogels 😉 )

http://fdo.fas.harvard.edu/icb/icb.do?keyword=k3806&pageid=icb.page346386&pageContentId=icb.pagecontent716927&view=view.do&viewParam_name=Dorms_Crimson.html

http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_Harvard_dormitories

Vraag 2: Enig advies over het inpakken van spullen/het verschepen van spullen naar het oosten?

Als je mijn tweede naam kent, zou je me deze vraag nooit stellen. Veel mensen zouden me een slechte inpakker vinden. Ik kan niet zeggen dat ik het daar helemaal mee oneens ben, vooral na mijn catastrofe aan het eind van mijn tweede jaar. Maar mijn reputatie is een soort van verkeerde benaming! Ik heb de neiging om nooit genoeg tijd in te plannen om adequaat in te pakken, maar ik pak wel slim in!

Mijn vrienden zijn het meest onder de indruk van hoe nauwgezet ik inpak. Ik weef droogtrommeldoekjes tussen mijn kleren als ik ze inpak, vooral als de kleren lang ingepakt zullen blijven, zodat ze er altijd uitkomen ruikend alsof ik ze net gewassen heb! Bovendien, in plaats van dingen rechtstreeks in een kartonnen doos/koffer te stoppen, doe ik het meestal eerst in een vuilniszak. Deze vuilniszak methode is geweldig omdat het dient als een andere slechte geur preventie mechanisme. Ik vond deze methode ook nuttig toen ik deze zomer door Europa reisde, omdat ik in slaapzaalachtige hostels verbleef waar ik slaapkamers deelde met vreemden, zodat ik me ongemakkelijk zou voelen over de veiligheid van mijn bezittingen; maar omdat elke potentiële dief eerst door mijn vuilniszak zou moeten gaan, zou het me waarschijnlijk ook wakker maken!

Ik maak tonnen papieren kopieën van mijn naam en telefoonnummer die ik niet alleen aan de buitenkant van de doos zet, maar ook aan de binnenkant. Dit is een idiote methode om dozen in een gemeenschappelijke ruimte op te slaan, zoals Harvard doet (voor studenten buiten een bepaalde straal). Als iemand per ongeluk wel of niet je doos meeneemt, is het niet te rechtvaardigen dat ze dom zijn, want mijn informatie staat overal!

Als ik mijn dozen in een gemeenschappelijke ruimte bewaar, plak ik ook graag krantenpapier op de buitenkant van mijn dozen, zodat ik ze makkelijk kan identificeren. Sommige mensen gebruiken graag wilde ducktape, maar deze soorten tape worden algemeen verkocht in winkels, zodat meerdere mensen dezelfde tape kunnen hebben. Niemand plakt echt krantenpapier en omdat het oppervlak van kranten groter is dan ducktape, is het ook makkelijker te herkennen in een kamer die letterlijk van vloer tot plafond gevuld is met dozen! Kranten zijn ook gratis!!! Woo!

Ik hou er ook van om activiteiten uit te voeren op een economische manier. Dit is eigenlijk gewoon een mooie manier om te zeggen dat ik goedkoop ben. Ik zal echter nooit goedkoop zijn met plakband. Je moet het goede spul kopen en er tonnen van gebruiken, want het is het nooit waard als een doos scheurt en je bezittingen gescheiden/verloren raken! Vrienden worden je ook eeuwig dankbaar voor je extra tape.

Goedkoop zijn betekent ook dat ik het haat om dozen te kopen! Ik zou veel liever geld naar mijn churro fondsen in plaats van karton. Vraag winkels zeker om hun kartonnen dozen, want de meeste recyclen ze toch. Ik heb de neiging om te vertrouwen op het bedrijf van mijn ouders voor dozen als ik thuis ben.

Als voor het fysiek verplaatsen van dingen naar de campus, zorg ervoor dat u drie keer controleren uw bagage op uw wijze van vervoer en wees niet verlegen om te vragen voor studentenkortingen. Het kan nooit kwaad om het te proberen. Binnenlands vlieg ik meestal met Southwest airlines omdat ze twee gratis ingecheckte tassen en een handbagage toestaan, wat het meest “gratis” is dat ik ooit heb meegemaakt. Gelukkig vlogen mijn ouders uit om me te helpen verhuizen, dus ik riep dibs op hun check ins!

Ik stelde me letterlijk voor dat ik zou sterven in de kou van mijn eerste winter aan de oostkust en dacht dat ik tonnen jassen moest kopen voordat ik vertrok, maar dit is zeker niet iets dat je hoeft te doen. Het is sowieso moeilijk om geschikte jassen te vinden in Zuid-Californië. Ik heb me aangepast en ben een grote fan van het merk Northface geworden. Je wilt het misschien niet toegeven aan je ouders, maar je hebt echt geen nieuwe garderobe nodig!

Ik draag nog steeds mijn SoCal-tanks en -t-shirts onder een grote jas in de winter. Je jas moet gewoon goed genoeg zijn om de wind + regen + sneeuw te weerstaan voor je <15 minuten durende wandeling naar de klas, omdat je klaslokalen je warm en geroosterd zullen opwachten! Let op: paraplu’s helpen niet!!! Koop een heerlijk comfortabele jas met een capuchon om in te paraderen want het is meestal te winderig voor paraplu’s en je zou toch geen paraplu willen vasthouden! Het enige wat je in de winter buiten wilt doen is je handen in je zakken steken.

Rainboots zijn echter een geval apart van jassen. Het regende binnen de eerste drie of vier dagen van mijn aankomst op de campus en ik heb er nooit spijt van gehad te investeren in een paar regenlaarzen als een preventieve aanval. Elke keer als ik in/door een plas loop met regenlaarzen, ben ik nog steeds ongelovig dat mijn sokken niet doorweekt zijn!

Als je verwend bent met altijd geweldig weer zoals ik, laat je dan niet afschrikken door de dreiging van winters aan de oostkust!!! Ik hou van het ervaren van vier seizoenen. In feite is het het beste om de loofrijke herfst en de besneeuwde winter te ervaren op de universiteit, waar je zelf niets hoeft aan te harken of te scheppen!

Vraag 3: Wat zijn enkele van de must-sees/must-dos op Harvard?

Dit is een van de moeilijkere vragen om te beantwoorden, omdat interesses zo uiteenlopen. Maar ik haat het als mensen dat als antwoord op een vraag gebruiken. Ik ben al enorm bevooroordeeld en wil niet ook nog eens hypocriet zijn!

Als ik terugdenk aan mijn tijd als student aan Harvard College, zijn er zeker een paar bepalende momenten. Ik vond het geweldig om de cultuur van de oostkust te omarmen en stuurman te zijn van het zwaargewicht bemannings team. Een van de beste ervaringen die ik ooit heb meegemaakt!

Ik heb het al eerder gezegd en ik zal het blijven herhalen: een van mijn favoriete aspecten van Harvard zijn de mensen! Ik ben geobsedeerd door rondhangen en niets anders doen dan mijn medestudenten leren kennen. Iedereen is zo ontzettend interessant en hilarisch. We hebben ook samen genoeg goede verhalen voor een heel leven verzameld. Het is zover gekomen dat ik zeg dat onze levens interessanter zijn dan TV – interessant, niet dramatisch!

De meeste van mijn mooiste herinneringen zijn op de campus/campus evenementen – zoals beroemdheden ontmoeten!!! Als student sta je op massa’s e-maillijsten waar de spam vervelend kan zijn, maar veel van de gepubliceerde evenementen zijn superinteressant/spannend!!!

Ik wil echt nog meer gaan profiteren van mijn omgeving door alles op Natalie’s lijstje af te werken!

Vraag 4: Is er enig advies dat je je eerstejaars zelf (of een verdwaalde eerstejaars) zou geven, nu je alles weet wat je nu weet?

Twee prominente fouten (een persoonlijke en een academische) komen naar voren als ik denk aan mijn persoonlijke eerstejaarsjaar – hoewel we allemaal weten dat er meerdere zijn begaan.

De meeste van mijn vrienden zijn verbaasd dat ik mezelf als een asociaal persoon identificeer. Het begin van het eerste jaar is gewoon super overweldigend, want niet alleen heb je al je familie en vrienden verlaten, maar je bent nu in een geheel nieuwe omgeving met duizenden vreemden! Hoewel de vreemden vriendelijk zijn, had ik het moeilijk om in de beginperiode van het eerste jaar voortdurend massa’s mensen te ontmoeten omdat ik altijd twijfelde of we echte vrienden zouden worden of niet. Deze negatieve instelling dwong me om te vertrouwen op mijn schoolvrienden. Ik heb veel geskyped (gechat via internet) met mijn schoolvrienden in het eerste jaar, omdat ik bang was dat onze vriendschap vervreemd zou raken. Ik heb er zeker geen spijt van dat ik contact heb gehouden met mijn middelbare schoolvrienden, want degenen met wie ik de hele tijd heb geskyped zijn degenen die me een sterke reden geven om naar huis te komen; maar ik heb wel het gevoel dat de angst om mijn middelbare schoolvrienden te verliezen geen stimulans voor angst had moeten zijn. Het is zeker een natuurlijke angst om te hebben, maar nadat ik het super druk kreeg in mijn tweede jaar, hebben we minder contact gehouden in het afgelopen jaar. Toch voel ik me nog steeds even op mijn gemak bij mijn schoolvrienden als twee jaar geleden. Als ik nu aan hen denk, voel ik me tegelijkertijd heel gelukkig dat ik hun voortdurende steun heb en heel dom dat ik ooit bang ben geweest dat onze geweldige vriendschappen minder zouden worden. Daarom, als ik kleine, verloren eerstejaars Jeanie kon geruststellen, zou ik haar vragen zich niet zoveel zorgen te maken over haar liefdevolle band met haar vrienden en familie thuis.

Na de emotionele stabilisatie, zou ik zeker tegen mezelf zeggen dat ik niet moet proberen mijn leven te plannen. College komt met golven van intense sensaties van angst dat je in alles zult falen, wat je ertoe zal aanzetten om te proberen je leven te plannen. Dit streven is niet mogelijk – tenminste niet in je eerste jaar; het wordt meer een waarschijnlijke mogelijkheid in je tweede jaar en dat is waarom je je concentratie (major) verklaart in je tweede semester in plaats van tijdens je eerste jaar, wat de meeste andere universiteiten studenten laten doen. Tijdens je eerste jaar, is het het beste om te praten met ouderejaars, je toegewezen academische adviseur, je PAF: Peer Advising Fellow gemeenschap, faculteit en etc. om alle klassen te leren die echt gericht zijn op jouw interesses. Je zult in je eerste jaar zoveel leren over de verschillen tussen klassenreeksen en het belang van secties, dat het levensplan dat je in je eerste jaar hebt gemaakt in een paar gesprekken al waardeloos is! Het is het beste om te wachten tot je tweede jaar om te beginnen met plannen hoe al je vakken zullen passen in de korte tijd die je als undergraduate hebt.

Ik ben me er volledig van bewust dat ik je adviseer om je handen van het stuur te halen gedurende je hele eerste jaar en dat dit een afschuwelijk verzoek is! Maar geniet van je tijd als eerstejaars met grote ogen en voel je vrij om een beetje verdwaald te zijn! Wees alleen niet zo verdwaald dat je een toerist niet de weg naar Annenberg kunt wijzen. Mijn antwoorden blijken altijd zoooo veel langer te zijn dan verwacht!!! Ik hoop echt dat de informatie-overvloed niet overweldigend is, want dat is zeker niet het doel ervan!!!! Je hoeft echt niets van deze informatie te weten want ik wist het niet en het gaat (aantoonbaar) goed met me, dat beloof ik! AHHH SORRY!

Er zijn ook tonnen andere bronnen voor alle brandende vragen die je wel of niet hebt! Een van mijn favoriete vindplaatsen zijn Harvard Q&A-groepen op Facebook. We verspillen allemaal wel eens onze tijd op Facebook, dus je kunt net zo goed je nieuwsgierigheid op die manier bevredigen! Meestal zijn het welwillende Harvard-studenten die vragen beantwoorden – yay!

**Excuse any slang/improperper English please! Ik spreek en denk de laatste tijd zo veel in het Spaans terwijl ik in Peru woon – and LOVING it!!!!!

***UPDATE (24 juni 2012)

Eén ding om over na te denken is geld op de campus – dat wil zeggen banken. Ik ben niet langer een voorstander van de sokkenlade, dus een ding dat ik zeker heb gecontroleerd tijdens de prefrosh/Visitas-weekend was banken in de buurt. Ik weet van een handvol mensen die ervoor kozen om hun lokale, kleine stad banken te houden, maar ik heb het gevoel dat de meerderheid van de studenten hebben lokale banken voor het gemak. Als je eenmaal je onderzoek hebt gedaan en een bank hebt gekozen, kun je gaan nadenken over creditcards. En omdat je naar de universiteit gaat, betekent dat niet dat je je ouders er niet bij kunt betrekken – zij hebben veel meer ervaring dan jij! Hou er ook rekening mee dat veel Harvard-studenten tijdens hun studie naar het buitenland reizen, dus als je graag vooruit plant, hou dan rekening met internationale tarieven/kaarten/aanbiedingen.

Random lijstje van lokale banken uit de top van mijn hoofd: Harvard University Credit Union, Bank of America, Citizens Bank, TD Bank, Citi Bank