Hamamelis virginiana: Witch-Hazel1
Edward F. Gilman and Dennis G. Watson2
Introductie
Witch-Hazel groeit het best in de zon of gedeeltelijke schaduw en op lichte, vochtige grond. De plant verdraagt enige droogte en groeit langzaam. Hij wordt 20 tot 30 meter hoog en spreidt zich 15 tot 25 meter uit en vormt een meerstammige, struikachtige, ronde, enigszins asymmetrische bol. Het verwijderen van de onderste takken helpt bij het verkrijgen van een meer boomvormig meerstammig exemplaar, maar regelmatige kleine snoei zal nodig zijn om het in deze vorm te houden, omdat de plant vrij uit de basis van de stam zuigt.
Jonge Hamamelis virginiana: Witch-Hazel
Credit:
Ed Gilman
Algemene informatie
Wetenschappelijke naam: Hamamelis virginiana
Uitspraak: ham-uh-MEE-liss ver-jin-ee-AY-nuh
Algemene benaming(en): Witch-Hazel
Familie: Hamamelidaceae
USDA winterhardheidszones: 4A tot en met 8B (fig. 2)
Herkomst: inheems in Noord-Amerika
Invasief potentieel: weinig invasief potentieel
Toepassingen: specimen; container of planter; terugwinnen; snelweg middenberm
Beschikbaarheid: enigszins beschikbaar, moet misschien de regio uit om de boom te vinden
Range
Description
Hoogte: 20 tot 30 voet
Spread: 15 to 25 voet
Crown uniformity: onregelmatig
Crown shape: rond, vaasvormig
Kroondichtheid: matig
Groeisnelheid: langzaam
Textuur: grof
Bladeren
Bladschikking: afwisselend (afb. 3)
Bladtype: enkelvoudig
Bladrand: gezaagd/ongedeeld, gegolfd
Bladvorm: eivormig, elliptisch (ovaal)
Bladnerf: geveerd
Bladtype en persistentie: bladverliezend
Bladlengte: 2 tot 4 duim, 4 tot 8 duim
Bladkleur: groen
Herfstkleur: geel
Herfstkenmerk: opzichtig
Bladeren
Bloem
Bloemkleur: geel
Bloemkenmerken: niet opvallend
Vrucht
Vruchtvorm: onregelmatig, rond
Vruchtlengte: .5 tot 1 inch
Vruchtbedekking: droog of hard
Vruchtkleur: bruin
Vruchtkenmerken: trekt geen wild aan; niet opzichtig; vruchten/bladeren geen strooiselprobleem
Stam en takken
Stam/schors/takken: takken afhangend; niet toonbaar; typisch meerstammig; doorns
Snoeibehoefte: nodig voor sterke structuur
Breuk: resistent
Huidige jaar twijgkleur: bruin, grijs
Huidige jaar twijgdikte: dun
Soortelijk gewicht van het hout: onbekend
Cultuur
Lichtbehoefte: volle zon, gedeeltelijke zon of gedeeltelijke schaduw, schaduwtolerant
Bodemtoleranties: klei; zand; leem; zuur; licht alkalisch; goed gedraineerd
Droogtetolerantie: matig
Aerosolzouttolerantie: geen
Anderen
Wortels: geen probleem
Winterinteresse: ja
Uitmuntende boom: nee
Ozongevoeligheid: onbekend
Verticillium verwelkingsgevoeligheid: onbekend
Resistentie tegen plagen/ziekten
Gebruik en beheer
De welriekende bloemen komen in de late herfst tot het begin van de winter en hebben rietvormige, gele bloemblaadjes en is de laatste heester die bloeit gedurende het jaar. De bloemen zijn meer interessant dan sierlijk, er zijn echter selecties met meer opzichtige bloemen. De herfstkleur is geel en is vaak op zijn hoogtepunt als de bloemen uitgebloeid zijn.
De planten worden in zijn inheems verspreidingsgebied gevonden langs beekoevers in de schaduw waar ze open en slecht vertakt lijken. In cultuur in volle of gedeeltelijke zon ontwikkelen ze echter een vollere, afgeronde kroon. Waarschijnlijk niet geschikt voor kleigronden. Hoewel vaak gallen op de bladeren worden aangetroffen, zijn ze meestal geen ernstige plagen voor de plant.
Eén cultivar is vermeld: `Rubescens’ – roodachtige bloemblaadjes.
Parasieten
Zo goed als geen ernstige plagen.
Saddled prominent is een groene tot bruine of gele rups met een roodbruine vlek op de rug. Hij eet de bladeren.
Heksenhazelaarbladluis veroorzaakt gallen van een halve centimeter lang. De gallen zijn groen, soms met roodachtige punten, en worden gevormd op de bovenste bladoppervlakken. Deze gallen veroorzaken geen blijvende schade. Natuurlijke vijanden hebben dit insect meestal onder controle; aangetaste bladeren met de hand plukken en vernietigen kan ook helpen. Tuinbouwolie die vóór de groei van de plant wordt aangebracht, kan helpen dit insect te bestrijden.
De stekelige Witch-Hazel gall aphid veroorzaakt gallen van 3/4 inch lang met lange, grove stekels. De gallen zijn groen getint met rood. Zowel deze als de vorige bladluis migreren naar de berk voor een deel van hun levenscyclus. Bespuiten met tuinbouwolie geeft enige bestrijding.
De oostelijke tentrups voedt zich met bladeren van de toverhazelaar. Het verwijderen van het nest door het web uit te scheuren en de inhoud te pletten of het wegsnoeien van de aangetaste tak zal de plaag onder controle houden.
Ziekten
Ziekten zijn meestal niet ernstig.
Verschillende geslachten van schimmels worden genoemd als veroorzakers van bladvlekken op toverhazelaar, maar deze hoeven niet te worden bestreden.
Verschillende geslachten van echte meeldauw veroorzaken een witte laag op de bladeren.
Footnotes
Dit document is ENH453, een van een serie van de Environmental Horticulture, UF/IFAS Extension. Oorspronkelijke publicatiedatum november 1993. Herzien december 2006. Herzien februari 2014. Bezoek de EDIS-website op http://edis.ifas.ufl.edu.
Edward F. Gilman, hoogleraar, afdeling Milieutuinbouw; Dennis G. Watson, voormalig universitair hoofddocent, afdeling Landbouwtechniek, UF/IFAS Extension, Gainesville, FL 32611.
Het Institute of Food and Agricultural Sciences (IFAS) is een instelling die gelijke kansen biedt en die onderzoek, onderwijsinformatie en andere diensten alleen mag verstrekken aan personen en instellingen die niet discrimineren op grond van ras, geloofsovertuiging, huidskleur, godsdienst, leeftijd, handicap, geslacht, seksuele geaardheid, burgerlijke staat, nationaliteit, politieke overtuiging of affiliatie. Voor meer informatie over het verkrijgen van andere UF/IFAS Extension-publicaties kunt u contact opnemen met het UF/IFAS Extension-kantoor van uw county.
U.S. Department of Agriculture, UF/IFAS Extension Service, University of Florida, IFAS, Florida A & M University Cooperative Extension Program, and Boards of County Commissioners Medewerkend. Nick T. Place, decaan voor UF/IFAS Extension.