Guardians of the Galaxy is een van die films die beter uit de verf komt dan verwacht. Als niet-stripboekenkenner moet ik op mijn vrienden vertrouwen om een onderbouwde mening te krijgen over hoe nauwkeurig een film de serie weergeeft waarop hij is gebaseerd. Dat geldt vooral wanneer de personages een minder bekende groep outcasts zijn die samen de Guardians of the Galaxy vormen. Maar ik hoef niet op de hoogte te zijn van Marvel Comics om te weten dat deze film vergezeld gaat van een ongelooflijk onderhoudende soundtrack.

En dat blijkt een beetje een probleem te zijn.

Net als Spider-Man, The Avengers en de X-Men, zit deze film vol met veel geweld. Hoewel het meeste bloedeloos is, is er toch een overvloed aan vuistgevechten, knallende geweren, spietsen en rondvliegende brokstukken van enorme explosies. (Daar betaal je de 3D toeslag voor!) Talloze massa’s gezichtsloze soldaten sterven ook te midden van de chaos. Maar de muziek, samen met een flinke dosis humor, zorgt ervoor dat de wreedheid… nou ja, minder wreed lijkt. Dat kan goed of slecht zijn, afhankelijk van hoe comfortabel je bent met dit soort actie. Toch is het alomtegenwoordige vechten iets waar ouders van jongere kijkers rekening mee zullen willen houden voordat ze hun kinderen meenemen naar deze PG-13 film.

Gelukkig heeft de film enkele verlossende kwaliteiten voor oudere kijkers.

Peter Quill (Chris Pratt) is geen voor de hand liggende held. De vuilnisman verlaagt zich tot bijna elke diepte om snel geld te verdienen en een nieuw meisje te vinden. Hij raakt echter tot over zijn oren in het nauw als hij een bol bemachtigt die een speciale steen met ongelooflijke kracht bevat. Om de bol te beschermen tegen Ronan (Lee Pace) en zijn kwaadaardige leger, bundelt Peter zijn krachten met vier andere verschoppelingen, Gamora (Zoe Saldana), Drax (Dave Bautista), Rocket, de wetenschappelijk gemanipuleerde wasbeer (stem van Bradley Cooper) en Groot, het zachtaardige boommonster (stem van Vin Diesel). Voor het grootste deel lijken ze meer een plaag te zijn dan een bedreiging voor de samenleving. Toch belanden ze door hun capriolen in een zwaar beveiligde gevangenis waar ze moeten zien uit te breken om de wereld te redden.

Hoewel ze aanvankelijk niet willen samenwerken, ziet de bende uiteindelijk in dat er kracht in aantal is en wordt een soort disfunctionele familie. En dat is niet de enige keer dat het thema familie ter sprake komt. Velen van hen hebben het over hun echtgenoten of kinderen, wat het publiek het gevoel geeft dat er echt een reden is om de samenleving te redden. Mettertijd beginnen de hoofdpersonen een persoonlijke groei door te maken. Dit zorgt er niet alleen voor dat de plot vordert, maar maakt de cast ook sympathieker. Het script bevat ook een aantal onthullingen die het publiek inzicht geven in hun achtergrondverhalen en de mogelijkheden voor een vervolg creëren.

Deze productie gebruikt een emmer bodypaint, wat seksuele toespelingen en een heleboel godslastering. Toch biedt het ook positieve boodschappen over teamwork, persoonlijke opoffering voor het grotere goed en natuurlijk, een geweldige soundtrack die je kan inspireren om je eigen geweldige mixtape te maken.

Geregisseerd door James Gunn.Starring Chris Pratt, Vin Diesel, Bradley Cooper.Looptijd: 122 minuten.Theatrical release 1 augustus 2014.Bijgewerkt 17 juli 2017

Over auteur

Kerry Bennett

Kerry Bennett is geïnteresseerd in media vanuit zowel een journalistiek als ouderperspectief. Naast het schrijven van artikelen voor verschillende gezinsgerichte publicaties, schrijft ze al meer dan 15 jaar voor Parent Previews. Als ouder gelooft ze dat ouders een krachtige rol spelen in het aanleren van mediageletterdheid thuis.