Zelfs de superlatieven die aan de parade (“America’s New Year Celebration”) en de bijbehorende voetbalwedstrijd (“The Granddaddy of Them All”) zijn verbonden, lijken niet volledig weer te geven wat de dag voor mevrouw Hall heeft betekend: familie, gemeenschap, traditie, iets om op terug te vallen.

Voor mevrouw Hall, een invaljuf die sinds maart niet meer heeft gewerkt, die vrienden aan het coronavirus heeft verloren en die heeft gezien hoe twee van haar kleinkinderen het virus opliepen en ervan herstelden, voelt het verlies van de parade als een metafoor voor wat de dag voor mevrouw Hall heeft betekend. Hall, een invaljuf die sinds maart niet meer heeft gewerkt, die vrienden heeft verloren aan het coronavirus, en die twee van haar kleinkinderen het virus heeft zien oplopen en zien herstellen, voelt het verlies van de parade als een metafoor voor het verdriet zelf.

“See you at the Rose Parade,” is wat iedereen tegen iedereen zei, elk jaar.

De enige andere keer dat de parade werd afgelast, was tijdens de Tweede Wereldoorlog, uit angst dat de westkust door Japan zou kunnen worden aangevallen. Zelfs op Nieuwjaarsdag in 1919, met een grieppandemie die uit de hand liep maar overschaduwd werd door de Eerste Wereldoorlog, ging de parade door, zo onverstandig als dat was.

Als een placeholder in de lange geschiedenis van de parade, zal er dit jaar een televisiespecial zijn – gefilmd in de afgelopen weken in strikte overeenstemming met virusprotocollen – waarvoor mevrouw Hall werd geïnterviewd. De Rose Bowl voetbalwedstrijd werd verplaatst naar Arlington, Texas.

Robert B. Miller, die al bijna 40 jaar vrijwilliger is voor de Tournament of Roses Association, en in 2020 tot voorzitter werd benoemd, zei dat de vereniging geld zou doneren dat het zou hebben gebruikt om de parade te organiseren aan voedselbanken en organisaties die werken aan het dichten van de kloof in toegang tot breedband tussen rijke en arme scholen.