Xanax, formeel bekend als alprazolam, is een kortwerkend benzodiazepine, dat wordt gebruikt om angststoornissen te behandelen, waaronder paniekstoornis. Het wordt ook gebruikt om mensen van hun alcoholverslaving af te helpen, om alcoholontwenning te voorkomen, wat tot toevallen kan leiden. Benzodiazepinen staan ook bekend om hun sterke verslavingspotentieel en hebben in 2015 in de Verenigde Staten geleid tot ongeveer 8.000 sterfgevallen door overdosering. Hun onttrekkingen alleen al kunnen leiden tot aanvallen en zelfs de dood en daarom moeten personen die benzodiazepinen nemen meestal langzaam worden gespeend om dodelijke onttrekkingen te voorkomen. Benzodiazepinen werken op dezelfde receptoren in de hersenen als alcohol. Deze staan bekend als gamma-aminoboterzuur (GABA)-receptoren. Versterkte GABA-activiteit resulteert in sedatie, spierontspanning, anxiolytische effecten, en anticonvulsieve effecten en daarom is deze klasse van medicatie noodzakelijk om bepaalde stoornissen te behandelen, maar het heeft een zeer sterk verslavingspotentieel en wanneer het misbruikt wordt kan het ernstige schade veroorzaken. Wanneer benzodiazepinen gelijktijdig met alcohol worden gebruikt, kunnen de bijwerkingen bovendien worden versterkt. Hoewel overdosering bekend is, kan ontwenning van benzodiazepinen, net als alcohol, dodelijk zijn en vaak is een langzame taper van benzodiazepinen nodig om ontwenningsaanvallen te voorkomen.

Xanax als straatdrug

Xanax was van 2005 tot 2013 het meest voorgeschreven psychiatrische medicijn op recept in de Verenigde Staten en hoewel het veel mensen in staat heeft gesteld om de controle over hun angst en hun leven terug te krijgen, werd het ook een veelgebruikte en misbruikte verslavende drug. Xanax werkt binnen enkele minuten na het binnenkomen van de bloedbaan en piekt binnen enkele uren en resulteert in een staat van plezier en euforie en als gevolg daarvan gebruiken veel mensen deze drug voor recreatieve doeleinden in plaats van medische doeleinden. Door de recreatieve populariteit van deze drug is Xanax een bekende straatdrug die vaak wordt gebruikt om de effecten van alcohol te versterken in sociale situaties zoals feesten en concerten. Misbruik van Xanax kan plezierige effecten teweegbrengen, zoals licht in het hoofd, een gevoel van onwerkelijkheid, een gevoel van onthechting, een emotionele gevoelloosheid en een grotere seksuele neiging.

feiten over Xanax

– 55 procent van de niet-medische gebruikers kreeg voorgeschreven pijnstillers (waaronder Xanax) gratis van een vriend of familielid
– 17.3 procent misbruikte medicijnen die door hun eigen arts waren voorgeschreven
– 11,4 procent kocht ze van een vriend of familielid
– 4,8 procent nam ze stiekem van een vriend of familielid
– Terwijl slechts 4,4 procent ze van een dealer kocht.
– Zeventig procent van de tieners die aan een Xanax-verslaving lijden, heeft de drug uit het medicijnkastje van hun familie gehaald.
– Bezoeken aan de spoedeisende hulp als gevolg van recreatief misbruik van Xanax escaleerden van 57.419 in 2005 tot 124.902 in 2010.
– In 2013 werden 50 miljoen recepten uitgeschreven voor Xanax, een stijging ten opzichte van 38 miljoen recepten in 2006.
– Het aantal recepten voor Xanax is sinds 2008 gestaag gestegen met 9 procent.

Terugtrekkingsverschijnselen van Xanax

Hoewel overdosering van Xanax kan voorkomen, kan ontwenning van deze medicatie dodelijk zijn en daarom is het belangrijk om een medische professional te raadplegen als u probeert om van benzodiazepinen af te kicken. Net als alcohol kan het onmiddellijk stoppen met benzodiazepinen leiden tot epileptische aanvallen en daarom moet het langzaam afgebouwd worden. Veel voorkomende onttrekkingsverschijnselen zijn verhoogde hartslag en bloeddruk, agitatie en toevallen.
Behandeling van Xanax-verslaving

Xanax-verslaving wordt, net als alcohol, meestal behandeld met een langzame taper van benzodiazepinen om toevallen te voorkomen. Flumazenil (Romazicon) is een specifiek antidotum voor benzodiazepinevergiftiging, maar bij gebruik in acute overdosering kunnen de potentiële risico’s groter zijn dan de voordelen en daarom blijft deze medicatie controversieel. Afhankelijk van de ernst van de verslaving en of er sprake is van gelijktijdig optredende psychische aandoeningen, kan de duur en het niveau van de zorg variëren van opname in een ziekenhuis tot poliklinische therapie. Psychotherapie is nodig om de onderliggende gedragingen aan te pakken die leiden tot de verslaving en de zelfzorg van elk individu en hoe ze hun triggers en hunkeren naar drugs kunnen beheersen.