Het grootste en meest verheven eiland (1.001 m) van de Cycladen. Het ruige Naxos is een van de weinige Griekse eilanden naast Kreta dat zichzelf zou kunnen voeden – je ziet overal kuddes schapen, geiten en vee, samen met allerlei soorten tuinderijen. De lokale kleine aardappelen zijn vermaard en vragen een hoge prijs, net als een reeks eilandkazen. Dit alles vindt natuurlijk zijn weg naar de menu’s van de betere plaatselijke restaurants.

Voor de toevallige bezoeker is er genoeg anders te doen om hem een week of zo bezig te houden. De belangrijkste stad, met name de heuvelachtige oude wijk bekend als Kástro, was de zetel van het Venetiaanse hertogdom Náxos, die na 1204 vanuit dit fort over het grootste deel van de Cycladen heerste.

De steile straatjes van Kástro en het bergafwaarts gelegen vervolg Boúrgos bieden menig sfeervolle wandeling, terwijl op het platteland de torenhuizen van de Venetianen en hun nakomelingen, Byzantijnse plattelandskerken en een paar zeer oude monumenten opdoemen.

De grootste trekpleister is de hele zuidwestkust van Náxos die, van de badplaats Ágios Prokópios tot Agiassós bij de zuidelijke kaap van het eiland, in wezen één groot lang strand vormt, gescheiden door kleine landtongen en ondersteund door een soms hobbelige, onregelmatige weg. Koop een goede kaart voor alle plattelandssafari’s (Terrain nr. 311, ‘Naxos’, 1:40.000, plaatselijk te koop, is prima, evenals Anavasi nr. 10.28 ‘Naxos & Kleine Cycladen, ook 1:40.000, met details over alle genummerde wandelpaden).