Articles

ESPN

29 mrt 2016

  • Kate FaganESPN.com
    Close

      Kate Fagan trad in januari 2012 in dienst bij espnW nadat ze drie seizoenen de 76ers had verslagen voor The Philadelphia Inquirer. Ze speelde basketbal aan de Universiteit van Colorado van 1999 tot 2004.

  • Twitter
  • Facebook Messenger
  • Pinterest
  • Email
  • print

Het idee om de grenzen in het vrouwenbasketbal te verleggen is erg verleidelijk.

Stelt u zich eens voor: Minnesota Lynx ster Maya Moore op de mid-post, rug naar de basket, draaien van de schouder van haar verdediger, het nemen van een dribbel langs de basislijn, dan stijgend voor een linkshandige jam over twee tegenstanders. Het uitverkochte publiek in het Target Center brult. Ondertussen, vanuit hun eigen huiskamer, sturen honderden bloggers onmiddellijk de Vine op Twitter, en later die avond, leidt Moore’s dunk SportsCenter.

Amazing, right?

Miljoenen nieuwe fans beginnen naar de WNBA te stromen om getuige te zijn van het nieuwe hoogvliegende spel. Binnen een paar jaar zien we vrouwelijke speelsters op reclameborden en in marketingcampagnes, en krijgen ze meer en meer aandacht in de media. Omdat het spel van de vrouwen nu een afspiegeling is van dat van de mannen, volgt een zelfde soort populariteit.

En om dit soort populariteit voor de WNBA op gang te brengen is maar een kleine aanpassing nodig: de velgen verlagen.

Waar wachten we nog op — laten we dit doen! Wie heeft er een sleutel?

De “lowering the rims” conversatie is terug na Chicago Sky forward Elena Delle Donne vertelde USA Today Sports dat ze voorstander is van het verlagen van de hoepelhoogte. De WNBA-ster wees erop dat ze in goed gezelschap is: UConn-coach Geno Auriemma introduceerde het idee tijdens een interview in 2012.

“Ik denk dat het een heel ander aspect zou brengen aan het spel en ook kijkers zou brengen en de atletiek van onze vrouwen zou laten zien,” zei Delle Donne. “Als je kijkt naar andere sporten zoals volleybal, hun net is lager. Golf, hun tees zijn dichter. Het gaat maar door. Tennis, zij spelen sets. Waarom verlagen we onze rand niet en laten we elke speler in de competitie boven de rand spelen zoals de NBA dat kan?”

Toen schreef Phoenix Mercury guard Monique Currie op haar persoonlijke blog: “Als je naar een basketbalwedstrijd van de mannen kijkt, is er meestal bijna om de beurt een dunk en de fans zijn er dol op! Ze willen spelers de zwaartekracht zien tarten. Fans willen atleten het onmogelijke zien doen, iets doen wat ze zelf waarschijnlijk niet kunnen en dat is de bal dunken!”

De argumenten van Delle Donne en Currie zijn steekhoudend. Maar dit is een belangrijke beslissing. Het verlagen van de velgen zou het spel fundamenteel veranderen. Dus moeten we een paar minuten nadenken over wat de gevolgen kunnen zijn. We moeten ons afvragen of acrobatische dunks de interesse van de fans voor mannenbasketbal opwekken, en of het ontbreken van zulke dunks de fans ervan weerhoudt naar vrouwenbasketbal te kijken.

Als we het concept van het verlagen van de randen eenmaal volledig hebben uitgeplozen, verandert het idee al snel van zeer verleidelijk in ongelooflijk gebrekkig.

Phoenix-ster Diana Taurasi nam geen blad voor de mond toen haar naar haar mening werd gevraagd. De Olympische gouden medaille winnares, die momenteel in Rusland speelt, zei het volgende: “Kan ons net zo goed in rokjes en terug in de keuken zetten.”

Vertaling: Het verlagen van de velgen is een stap terug. Eigenlijk is het merkwaardig dat Taurasi’s vroegere coach, Auriemma, een voorstander is van het verlagen van de velgen, gezien het feit dat zijn programma voortdurend geconfronteerd wordt met deze vraag: Is UConn’s dominantie slecht voor vrouwenbasketbal?

Auriemma verwerpt dit idee, door te zeggen dat andere teams beter moeten worden — dat het gesprek belachelijk is en dat de Huskies hun normen niet moeten verlagen om de wedstrijden dichter en spannender te maken voor alle anderen.

Als de geschiedenis een indicatie is, zullen in plaats van kaken te laten vallen over deze slam dunks, kaken gaan klapperen — over hoe iedereen kan dunken op een verlaagde rand, over hoe het kijken naar vrouwen die dunken nooit zo spannend zal zijn als kijken naar mannen die dunken, over hoe mannen (of vrouwen) niet zullen betalen om iemand te zien dunken op een hoepel waar ze zelf op kunnen dunken. Weet je nog toen Brittney Griner in haar eerste WNBA-wedstrijd dunkte? Veel mensen deden de prestatie af als gewoon omdat Griner 1.80 m is. Een voorbeeld van een reactie op een verhaal over haar eerste WNBA jam: “ze is gewoon lang als f-, vrouwen zijn niet de beste springers zoals mannen, dat was erg onindrukwekkend.”

(De anonimiteit van deze opmerking, en de duizenden anderen zoals deze, geeft extra inzicht: Maar al te vaak zullen mensen in gemengd gezelschap hun werkelijke mening over vrouwelijke atleten en vrouwensporten niet zeggen.”

Met andere woorden, het verlagen van de velgen zal geen jarenlange sociale conditionering omkeren die de meeste sportfans laat geloven dat vrouwensporten en vrouwelijke atleten inferieur zijn.

Plus, het verlagen van de randen is gebaseerd op het idee dat hoogvliegende dunks een belangrijke reden zijn waarom fans van de NBA houden.

Maar is dat ook zo?

Kijk eens naar wie dit seizoen bijna alle gesprekken in de competitie aanzwengelt: Golden State Warriors bewaker Stephen Curry. Mensen kijken niet naar Curry om zijn dunks boven anderen te zien uitsteken. Ze kijken naar zijn trucjes met de bal, zijn vermogen om zijn eigen schot te creëren en zijn oogverblindende precisie van grote afstand.

Curry is, op een bepaalde manier, het ultieme WNBA hoogtepunt: Zijn aantrekkingskracht wordt gedreven door zijn vaardigheid met de bal en niet door zijn buitenaardse lichaam en atletisch vermogen. (Toegegeven, geen huidige WNBA speler kan 3’s van dezelfde afstand gooien, en met dezelfde consistentie, als Curry. Maar de vergelijking onthult meer over waarom fans naar basketbal kijken.)

Misschien is de eerder genoemde voorspelling over hoe de meeste fans zouden reageren onjuist. Misschien zouden alledaagse sportfans ons verrassen. Misschien in plaats van het aansteken van meer vergelijking met het spel van de mannen – een matchup die vrouwelijke spelers consequent verliezen – fans zou omarmen deze nieuwe laag om het spel van de vrouwen.

Het is onwaarschijnlijk, maar het is mogelijk.

Dus dan, hoe zouden we gaan over het verlagen van alle velgen in de wereld? (Hint: dat kunnen we niet.) In plaats daarvan gaan we naar de volgende vraag: Wat voor effect hebben lagere velgen op jonge spelers, mannen en vrouwen?

Daar gaat de discussie pas echt dood.

De meeste jonge spelers groeien op in gemengd gezelschap. De beste vrouwen blijven hun hele carrière tegen jongens spelen. Sterker nog, hoe langer meisjes en jongens samen spelen, hoe beter ze worden. Het slechtste voor de groei van het vrouwenbasketbal zou zijn om een extra logistieke hindernis tussen jongens en meisjes te creëren, een hindernis die jonge meisjes dwingt om met hun bal op zoek te gaan naar een andere, lagere hoepel.

Lagere velgen zouden ook een dramatisch effect hebben op het huidige spel, omdat professionele spelers, die meer dan 10.000 uur op een hoepel van 3 meter hebben doorgebracht, moeite zouden hebben om zich aan te passen aan de nieuwe hoogte.

Het idee om de velgen te verlagen is ontegenzeggelijk aanlokkelijk. Het is een snelle oplossing. In plaats van jaren te wachten tot het spel verder groeit en evolueert, nemen we de kortere weg. Verlaag de velgen, creëer een visuele truc voor de fans en hoop dat ze het omarmen.

Of course, when it comes to sport, taking shortcuts almost always leaves you further from your destination.