Carrièrehoogtepunten

Kitt werd een rijzende ster met haar optreden in de Broadway-revue New Faces van 1952. In de productie zong ze “Monotonous.” Haar optreden hielp haar muziekcarrière te lanceren met de release van haar eerste album in 1954. De opname bevatte kenmerkende songs als “I Want To Be Evil” en “C’est Si Bon,” evenals de eeuwige vakantieklassieker “Santa Baby.”

Op het witte doek schitterde Kitt tegenover Nat King Cole in de W.C. Handy biopic St. Louis Blues (1958). Ze kreeg haar enige Academy Award nominatie het jaar daarop, voor haar rol als het titelpersonage in Anna Lucasta. In de film speelt Kitt een brutale jonge vrouw die gedwongen wordt haar vrouwelijke charmes te gebruiken om te overleven, met Sammy Davis Jr.

Catwoman en controversiële opmerkingen

In de late jaren 1960, speelde Kitt een van haar meest beroemde rollen – de schurkachtige vixen “Catwoman.” Ze nam de rol in de TV serie Batman over van Julie Newmar. Opmerkelijk genoeg speelde Kitt Catwoman slechts in een handvol afleveringen van de kortstondige campy misdaad show, met Adam West en Burt Ward in de hoofdrollen, maar ze maakte de rol haar eigen met haar lenige, katachtige frame en haar kenmerkende stem. De serie vond een tweede leven in herhalingen, en het blijft op de zender vandaag.

Bekend om zijn botte en korte-tempered op keer, Kitt vond zichzelf in een media vuurstorm in 1968. Ze woonde een lunch bij over jeugddelinquentie en criminaliteit, georganiseerd door Lady Bird Johnson in het Witte Huis. Tijdens het evenement deelde Kitt haar gedachten over de zaak en zei tegen de First Lady dat “Jullie de besten van dit land wegsturen om neergeschoten en verminkt te worden,” volgens de Washington Post. “Geen wonder dat de kinderen rebelleren en wiet nemen.” Haar opmerkingen tegen de oorlog in Vietnam beledigden Johnson, en haalden de krantenkoppen. Haar populariteit nam daarna een flinke duik, en ze trad een aantal jaren vooral in het buitenland op.

In 1978 beleefde Kitt een renaissance in haar carrière met haar optreden op Broadway in Timbuktu! Ze kreeg een Tony Award nominatie voor haar rol in het stuk, en ontving een uitnodiging van president Jimmy Carter voor een bezoek aan het Witte Huis. In 1984 keerde Kitt terug in de hitlijsten met “Where Is My Man.” Ze bleef lof oogsten voor haar muziek, waaronder een Grammy Award nominatie voor 1994’s Back in Business.