Ten eerste, om te duiken met walvishaaien in Thailand of ergens anders in de wereld, heb je een zekere mate van geluk nodig.

Duiken met walvishaaien in Thailand is altijd een hit or miss affaire geweest, maar na een zorgwekkende daling in het aantal waarnemingen van walvishaaien in Thailand, meestal als gevolg van overbevissing langs hun migratieroutes elders, is het aantal waarnemingen van walvishaaien door duikers in Thaise wateren nu al een aantal jaren aan het stijgen. Hoewel dit ons enig optimisme geeft voor de toekomst van de walvishaaien op lange termijn, zijn hun aantallen nog steeds miniem vergeleken met enkele decennia geleden.

In werkelijkheid was het tot het begin van de jaren ’90 mogelijk om in Patong Bay, Phuket, te snorkelen met een dozijn of meer walvishaaien. Walvishaaien zijn trekvissen, en leggen per seizoen enorme afstanden af, waardoor ze in direct gevaar verkeren voor de commerciële en lokale visserij. In 1998 realiseerden de Filippijnen zich niet alleen dat walvishaaien dreigden uit te sterven, maar ook dat een toenemend aantal toeristen hun land speciaal bezocht om walvishaaien te zien, en gaven het goede voorbeeld door alle jacht en visserij op walvishaaien te verbieden. India volgde dit voorbeeld in 2001 en Taiwan in 2007. Uiteindelijk werden walvishaaien in 2017, op de bij het wereldwijde Verdrag inzake de bescherming van trekkende wilde diersoorten, toegevoegd aan appendix één van het verdrag, waardoor ze wereldwijde bescherming kregen.