Xeroradiografie is de technologie voor het opnemen van radiografische beelden zonder dat enige chemische bewerking nodig is. Om een beeld te maken wordt een selenium fotoreceptor, of plaat, opgeladen tot een uniform oppervlaktepotentiaal in de orde van 1000 volt. Wanneer deze fotoreceptor wordt blootgesteld aan röntgenstraling, wordt de lading aan het oppervlak uitgeput door fotoconductie in hoeveelheden die evenredig zijn met de intensiteit van de straling. Er wordt dan een restpotentiaalpatroon gevormd dat een schaduwgrafiek is van het object dat wordt geröntgend. Na de belichting wordt het elektrostatische beeld op de plaat ontwikkeld door middel van een poederwolk-techniek waarbij geladen, gepigmenteerde deeltjes over de plaat worden geblazen en zich in het patroon van het beeld aan de plaat hechten. Dit poeder of toner is de inkt die het beeld bepaalt. Na de ontwikkeling wordt de toner overgebracht op papier en gefixeerd tot een permanent beeld door thermische versmelting bij lage temperatuur. Het doel van dit document is de beginselen van nulradiografie uiteen te zetten, praktische apparatuur te beschrijven die deze beginselen gebruikt voor röntgenbeeldvorming op medisch en industrieel gebied, en enkele voorbeelden te geven van de soorten beelden die door het systeem worden geproduceerd.