In het verleden waren sportscholen gigantische fitnesspakhuizen waar je van alles kon doen, van gewichtheffen tot yoga. Nu verschijnen er overal fitnesscentra die zich richten op één soort training. Ze zijn cult, ze prikkelen soms met beloftes van gewichtsverlies en snelle vooruitgang, en ze willen ons geld. Uiteindelijk sporten we allemaal omdat we ons er goed bij voelen, mentaal en emotioneel. De toename van het aantal niche-sportscholen maakt gebruik van onderzoek naar de voordelen van groepsworkouts, maar voor velen van ons is lichaamsbeweging meditatief en herstellend – en dat herstel moet komen wanneer we helemaal en helemaal alleen zijn. Ik sprak met een van mijn favoriete psychologen om erachter te komen of alleen sporten voordelen heeft voor de geestelijke gezondheid.

Ik loop al meer dan 20 jaar alleen bij zonsopgang. In het begin was het uit verlegenheid; ik was uit vorm en ik wilde fit worden zonder een publiek. Maar de gewoonte is blijven hangen. Ook al ben ik nu een echte fitnessprofessional (ik ben al bijna 15 jaar yogalerares), ik doe al mijn oefeningen nog steeds het liefst alleen: yoga, hardlopen, naar de sportschool gaan en skaten. Het heeft me geholpen om te leren een interne locus of control te vinden. Ik moet in nauw contact staan met mijn eigen lichaam om te bepalen hoeveel ik van mezelf moet vragen.

Ik voel me soms een buitenbeentje, omdat mensen altijd zeggen dat sporten in groepsverband beter is. Het helpt hen gemotiveerd te blijven – net zoals je misschien meer gefocust studeert voor een proefwerk als je in de bibliotheek bent met andere studerende mensen in plaats van, bijvoorbeeld, in je slaapkamer. Maar dat is anders-gecentreerde motivatie, die niet altijd zo versterkend is als het lijkt.

“Als je voor jezelf traint in plaats van voor anderen, behandel je jezelf met respect,” zegt Aimee Daramus, een in Chicago gevestigde psychotherapeut. “Slank zijn is vaak iets wat we voor andere mensen doen, terwijl kracht, snelheid en de mentale voordelen van lichaamsbeweging vaak dingen zijn die we voor onszelf doen.” Als je alleen sport, moet je uitzoeken wat je lichaam van binnenuit wil, omdat er geen basis voor vergelijking is.

Ook heeft alleen sporten me veel geleerd over de vreugde van eenzaamheid. Omdat ik zo lang alleen heb hardgelopen, associeer ik het alleen zijn met de chemische stoffen die in het lichaam vrijkomen om je goed te voelen. Als ik ren, is er geen gevoel van eenzaamheid. Ik ben alleen met endorfines en ik kan me daarop concentreren. “Dat is basis klassieke conditionering,” legt Daramus uit, wanneer ik mijn solo-running manifest met haar deel. Ze bedoelt niet fysieke conditionering, maar psychologische. “Je associeert iets dat goed voelt en krachtige chemicaliën vrijmaakt met alleen zijn.” Uiteindelijk voelde ik me door die associatie ook op mijn gemak als ik andere dingen alleen deed – zoals films kijken of uit eten gaan.

En hier komt het punt over lichaamsbeweging en psychische aandoeningen dat sportschoolpushers niet snappen: Soms kan lichaamsbeweging enorm helpen, en voor iemand met angst of depressie is de aanwezigheid van veel mensen een enorm afschrikmiddel. “Er zijn onderzoeken gedaan naar depressie, waaruit blijkt dat sommige mensen van hardlopen positieve resultaten krijgen die gelijk zijn aan die van antidepressiva,” zegt Daramus. “Lichaamsbeweging maakt endorfine vrij, zeer milde pijnstillers die door het lichaam worden aangemaakt en die je ook een stemmingslift geven. Het maakt ook dopamine, noradrenaline en serotonine vrij, die ook allemaal bestanddelen zijn van antidepressiva,” legt ze uit. Iedereen verdient deze natuurlijke oppeppers, zelfs als ze geen ander mens willen zien terwijl ze het doen.

Er zijn natuurlijk enkele nadelen aan alleen trainen. Soms drijf ik mezelf niet zo hard als ik weet dat ik zou kunnen. Daramus heeft wat motivatie tips voor mensen die alleen hun grenzen willen verleggen. “Zoek uit wat je echt wilt en stel doelen,” zegt ze. “Zorg ervoor dat je jezelf onderwijst. Als je kunt, neem dan een paar sessies met een personal trainer om je te leren hoe een goede vorm aanvoelt.” Dat je een solo workout junkie bent, betekent niet dat je de hele tijd alleen moet trainen. Daramus suggereert het gebruik van evenementen, zoals marathons of meet-ups, als manieren om jezelf aan het werk te houden naar een doel.

Uitoefenen alleen, geeft je ontegenzeggelijk een gevoel van intrinsieke beloning: het gevoel dat je krijgt wanneer je gemotiveerd bent door je interne tevredenheid in plaats van een compliment of eerbetoon van een ander. Mensen die meer nadruk leggen op intrinsieke beloningen dan op externe, hebben over het algemeen een hoger gevoel van eigenwaarde. “Zovelen van ons brengen ons leven door met het behagen van onze families en vervolgens leraren, bazen en de belastingdienst, dat het een ongelooflijke opluchting kan zijn om in contact te komen met wat je eigenlijk voor jezelf wilt,” zegt Daramus.