Inleiding

Wereldwijd zijn veel mensen niet verzekerd of onverzekerd (Chalfin & Fein, 1994). Terwijl de regering en politici in verschillende landen het debat voortzetten over de unieke dynamiek van de gezondheidszorg, is er nog steeds een tekort aan artsen en andere geregistreerde beoefenaars. Hier komt het belang van een nurse practitioner vooral op het gebied van neonatale, pediatrische, algemene geneeskunde en verloskunde. Nurse practitioners hebben hun bekwaamheid bewezen in het verlenen van zorg aan kinderen, vrouwen, migrerende werknemers, daklozen en de werkplaatsen zoals scholen, werkplaatsen en gezondheidsafdelingen.

De nurse practitioner (NPS) is een geregistreerde verpleegkundige met een gevorderde voorbereiding, afstuderen aan een nurse practitioner programma, en het succesvol afronden van het licentie examen (Wikapedia 2009). Ze bieden cliënten uitkomsten die net zo goed zijn als die van artsen Nurse practitioners (NP’s) leveren primaire gezondheidszorgdiensten aan consumenten. Verpleegkundige zorg die door NP’s wordt verleend, omvat het beoordelen van de gezondheid van de cliënt met behulp van een holistisch kader, het identificeren van medische en verpleegkundige diagnoses, het plannen en voorschrijven van behandelingen, het beheren van gezondheidszorgregimes voor individuen, gezinnen en gemeenschappen, het bevorderen van welzijn, het voorkomen van ziekte en letsel, en het beheren van acute en chronische gezondheidsaandoeningen. NP’s maakten een duidelijk verschil in de praktijk ten opzichte van het medische model door een holistische benadering van de zorg te gebruiken, gebaseerd op de verpleegkundige theorie Naarmate de erkenning groeide, meestal gerelateerd aan de lagere kosten van eerstelijnszorg en positieve gezondheidsresultaten voor cliënten (Wikipedia, Nurse practitioner, 2009).

Nurse Practitioners – Scope of Practice

Vandaag de dag oefenen meer dan 95.000 NP’s hun praktijk uit in een verscheidenheid aan settings. Vaak definieert het gezondheidszorgsysteem de NP-praktijk op basis van de cliënten die worden bediend, waaronder pediatrische NP, gezins-NP, NP voor volwassenen en geriatrische NP. Voordat NP’s in aanmerking komen voor rechtstreekse vergoeding door derden, moeten zij een certificering behalen. Verschillende instanties bieden certificeringsexamens aan, waaronder het American Nurses Credentialing Center, de American Academy of Nurse Practitioners and Nurses, de National Certification Board of Pediatric Nurse Practitioners, en de National Certification Corporation. De meeste NP’s moeten hun certificering elke 5 jaar vernieuwen. Dit proces vereist een gedocumenteerde praktijk en bewijs van permanente educatie. In hun relatief korte bestaan hebben NP’s het respect verdiend van cliënten en andere leden van het gezondheidsteam. Recent onderzoek heeft de effectiviteit van NP’s in de eerstelijnszorg, gezondheidsbevordering, dalende hospitalisatiecijfers en klanttevredenheid aangetoond (Bureau of Labor Statistics, 2007).

Nurse practitioners’ opleiding en licenties

Er zijn drie basisopleidingstrajecten voor geregistreerde verpleegkunde om nurse practitioners te worden. Deze zijn een bachelor’s degree, een associate degree, en een diploma van een erkende verpleegkundige programma. Verpleegkundigen komen meestal in het beroep door het voltooien van een van deze programma’s. Nurse practitioners moeten vervolgens een licentie-examen afleggen om een verpleegkundige licentie te verkrijgen. Verdere training of opleiding kan nurse practitioners kwalificeren om te werken in specialistische gebieden. (Hampson, Gillian D. 2006)

De drie belangrijkste opleidingstrajecten tot geregistreerd verpleegkundige zijn een bachelor’s of science degree in nursing (BSN), een associate degree in nursing en een diploma. Associate degree in nursing leidt verpleegkundigen op in de community college setting. Verpleegkundigen nemen meestal 2 jaar van cursuswerk die zich richten op de technische aspecten van de professionele verpleegkunde.

Diploma programma’s bieden verpleegkunde onderwijs in de eerste plaats het ziekenhuis setting. Diploma verpleegkunde studenten naar school te gaan voor 3 jaar en neem cursussen gericht op professionele verpleging. Diploma verpleegkunde programma’s benadrukken de wetenschappelijke aspecten van de verpleegkundige praktijk; bieden meer uren van klinische instructie dan andere programma’s, en afgestudeerde verpleegkundigen bedreven in het volgen van beleid en procedures in plaats van te vertrouwen op de theorie om de klinische praktijk eisen te voldoen. Een bachelor’s of science degree in de verpleegkunde (BSN) op te leiden studenten in een universitaire setting. Een bachelor’s of science degree in de verpleegkunde (BSN) kan traditioneel of versneld van aard zijn. In een bachelor’s of science degree in de verpleegkunde (BSN) student ontvangt een goed afgeronde opleiding meer dan 4 jaar. Cursussen in de verpleegkunde kan worden geïntegreerd met andere gebieden van studie. een bachelor’s of science degree in nursing (BSN), verpleegkundige majors vaak dezelfde cursussen als andere gezondheid beroep majors. (Hood, L.J, Leddy, S.K, 2006)

Na het voltooien van het opleidingsprogramma moet de verpleegkundige een vergunning hebben van de staat waar hij of zij wil gaan werken. De State Boards of Nursing reguleren nurse practitioners en elke staat heeft zijn eigen licentie- en certificatiecriteria. In het algemeen omvatten deze criteria de voltooiing van een verpleegkunde opleiding en klinische ervaring. Omdat de eisen van de State Board verschillen, kan het zijn dat nurse practitioners aan aanvullende eisen moeten voldoen, zoals certificering door het American Nurses Credentialing Center (ANCC) of een gespecialiseerde verpleegkundige organisatie. De licentieperiode verschilt per staat; sommige vereisen twee jaar lang een nieuwe licentie, andere vereisen dat dit elke drie jaar gebeurt. (womenshealthchannel, 2007)

Karakteristieken van Nurse practitioners

Nurse practitioners hebben een gestandaardiseerde opleiding voor toegang tot het beroep. Net als vele andere beroepen vereist nurse practitioner van de leden intelligentie, diepe persoonlijke betrokkenheid, wederzijds gedeelde waarden, en gespecialiseerde vaardigheid om autonome beslissingen te nemen ten dienste van de samenleving. Een nurse practitioner moet de bevoegdheid hebben om zijn werk te controleren, moet uitsluitend unieke kennis bezitten, een lange periode van opleiding in formaten , gespecialiseerde bekwaamheid, controle over de werkprestaties, dienstbaarheid aan de samenleving, zelfregulering, systemen om de bekwaamheid te certificeren, wettelijke versterking van de professionele normen, ethische praktijk, het creëren van een collegiale subcultuur, intrinsieke beloning en publieke acceptatie om te worden geclassificeerd als een.

De nurse practitioner maakt gebruik van een gespecialiseerde kennisbasis, heeft autonomie en controle over zijn werk, vereist gespecialiseerde bekwaamheid, reguleert zichzelf, bezit een collegiale subcultuur, en heeft publieke acceptatie.( Hampson, Gillian D. 2006)

Intellectuele kenmerken van Nurse practitioners

Verpleegkundigen nemen beslissingen die het leven van cliënten beïnvloeden, nurse practitioners moeten het intellectuele vermogen hebben om wetenschappelijke concepten te beheersen, de impact van zichzelf op anderen te begrijpen, deze informatie te gebruiken in de klinische praktijk, en de mogelijke gevolgen voor alternatieve acties te begrijpen. Nurse practitioners bezitten een corpus van kennis waarop de professionele praktijk gebaseerd is, een gespecialiseerde opleiding om dit corpus van kennis over te dragen aan anderen en het vermogen om de kennis te gebruiken in kritisch en creatief denken. (Hood, L.J & Leddy S.K, 2006)

De rollen van nurse practitioners

Nurse practitioners gebruiken 31 verschillende competenties wanneer ze zich bezighouden met de klinische praktijk. Deze zijn samengevat in de volgende zeven domeinen waarop de rollen van nurse practitioners zijn gebaseerd “De helpende rol” die de basis vormt voor de rollen van zorgverlener (leverancier van directe zorg aan de cliënt, collega, behulpzaam teamlid en client advocate de persoon die opkomt voor het belang van de cliënt. (Hunt. R, 2001). “De onderwijs-coaching functie” die de basis legt voor de rollen van leraar (verstrekker van onderwijs en informatie) en counselor (iemand die emotionele steun en aanmoediging geeft). “De functie van diagnosticus en patiëntbewaker”, die de basis vormt voor de rollen van verzorger en kritisch denker (iemand die complexe denkprocessen gebruikt). “Effectief beheer van snel veranderende situaties”, dat de basis vormt voor de rollen van zorgverlener, change agent (iemand die het veranderingsproces initieert en begeleidt) en coördinator (iemand die leiding geeft, leiding geeft en controleert of dingen gedaan worden). “Toediening en controle van therapeutische interventies en regimes” zal de basis vormen voor de rollen van zorgverlener en “change agent”. “Toezicht houden op en zorgen voor de kwaliteit van de gezondheidszorgpraktijken” vormt de basis voor de rollen van coördinatoren, pleitbezorgers voor de cliënten, en change agents. En tenslotte, “Organisatorische en werk rol competenties” biedt de basis voor de cliënt pleitbezorger, change agent, en coördinator rollen.( Michaelene, P; Jansen, M; Zwygart, M. 2006)

De rol van nurse practitioners ontwikkeling vanuit sociaal politiek perspectief

Nurse practitioners hebben een geschiedenis van politiek activisme. Nurse practitioners nemen op verschillende manieren deel aan de vorming van het overheidsbeleid. Tijdens het vrouwenkiesrecht in de vroege jaren 1900, bundelde de American Nurses Association haar krachten met andere vrouwengroepen om met succes het stemrecht voor vrouwen te verkrijgen. Als ze eenmaal succesvol zijn in het beïnvloeden van het openbaar beleid door input te leveren, gaan sommige verpleegkundigen door naar een hoger niveau van politiek activisme. Feldman en Lewenson (2000) geven aan hoe betrokkenheid in de politiek en het politieke proces past bij de doelen van de professionele verpleegkunde om de maatschappij ten goede te komen. Het publiek ziet verpleegkundigen als betrouwbaar en geloofwaardig. Verpleegkundigen pleiten voor grote groepen cliënten wanneer ze hun gespecialiseerde kennis van welzijn, gezondheid, ziekte en het leveren van gezondheidsdiensten gebruiken om beleidsmakers te beïnvloeden om nieuwe en te financieren programma’s voor de volksgezondheid te creëren. Nurse practitioners beschikken ook over verfijnde communicatie- en evaluatievaardigheden die het vermogen om te bepalen welke types van gezondheidsprogramma’s nodig zijn, versterken. Door hun kennis van verpleegkundig en gezondheidsgerelateerd onderzoek kunnen verpleegkundigen sterke argumenten voorleggen gebaseerd op solide bewijs om de noden voor nieuwe programma’s te documenteren en de huidige programma’s voort te zetten. 9Ameican College of Physicians, 2008)

Politiek actief Verpleegkundigen gebruiken vaak het verpleegkundig proces om hun denken te sturen voor de ontwikkeling en evaluatie van openbaar beleid. Omdat wetten de professionele verpleegkundige praktijk bepalen, hebben Nurse practitioners een belang in wetgeving en handhaving van openbaar beleid. Wetgevers nemen wetten aan en voorzien in financiering voor gezondheidszorgprogramma’s, toegang, professionele opleiding en onderzoek. Verpleegkundigen kunnen reageren op voorgestelde wetgeving door hun verkozen ambtenaren te schrijven om hun actie tijdens het wetgevende proces te beïnvloeden. Sommige verpleegkundigen ondernemen pro-actieve politieke actie door wetgeving voor te stellen, een verkozen ambtenaar in de wetgevende macht te overtuigen om een wetsvoorstel in te dienen, public relations campagnes rond hun voorstel op te zetten, te lobbyen om het wetsvoorstel door beide huizen van het Congres te laten goedkeuren, en het hoofd van de uitvoerende macht te beïnvloeden om het wetsvoorstel te ondertekenen. Verpleegkundigen nemen deel aan nationale, staats- en lokale wetgevende inspanningen. Een nationale of staatsbrede inspanning om wetgeving aan te nemen vereist de deelname van velen om te slagen. Echter, eens de wetgeving een feit is, blijven sommige verpleegkundigen samenwerken met staats- of federale agentschappen die verantwoordelijk zijn voor het uitwerken van de regelgeving om de wet te implementeren. (American College of Physicians, 2008)

In 1996 schetsten Cohen, Mason, Kovner, Leavitt, Pulcini, en Sochaiski vier stadia van politiek activisme in de verpleegkunde die vandaag de dag nog steeds van toepassing zijn. De eerste fase is kopen, waarin verpleegkundigen zich bewust worden van het belang van politiek activisme om professionele doelen te bereiken, en ze gebruiken het politieke systeem om inbreng te hebben in de ontwikkeling van openbaar beleid. Ten tweede gaat het om eigenbelang – waarin verpleegkundigen het politieke systeem blijven gebruiken om hun eigen professionele agenda’s te bevorderen. Ten derde, wat betreft politieke verfijning: verpleegkundigen engageren zich in complexe politieke activiteiten, zoals het bouwen van coalities en zich verkiesbaar stellen voor politieke functies. En tenslotte is er het voortouw nemen – waar verpleegkundigen als invloedrijke personen fungeren door belangrijke regeringsposities in te nemen en in het proces de koers uit te zetten voor veranderingen in het overheidsbeleid. (Hood, L.J & Leddy, S.K. 2006)

Pediatric nurse practitioner kennis, vaardigheden, kenmerken en verantwoordelijkheden

Pediatric nurse practitioners leveren zorg aan pasgeborenen, baby’s, peuters, kleuters, schoolgaande kinderen, adolescenten en jong volwassenen. De pediatric nurse practitioner is een specialist in de zorg voor kinderen vanaf de geboorte tot jongvolwassene met een diepgaande kennis en ervaring in de pediatrische eerstelijnsgezondheidszorg, inclusief de preventie van goede kinderverzorging en de behandeling van veel voorkomende pediatrische aandoeningen. Deze zorg ondersteunt de gezondheid van kinderen binnen hun gezin, gemeenschap en omgeving. (Crabtree, M. Katherine; Stanley, Joan; Werner, Kathryn E.; Schmid, Emily, 2002)

Bij het afstuderen of het starten in de praktijk moet de nurse practitioner een goede vaardigheid in het volgende laten zien:

Gezondheidsbevordering, gezondheidsbescherming, ziektepreventie en behandeling

De nurse practitioner in de kindergeneeskunde is een aanbieder van directe gezondheidszorgdiensten. De pediatric nurse practitioner synthetiseert wetenschappelijke en hedendaagse klinische kennis voor de beoordeling en het beheer van zowel gezondheid als ziekte toestanden als volgt:

Beoordeling van de gezondheidstoestand

Deze kwalificaties beschrijven de rol van de nurse practitioner in de kindergeneeskunde bij het beoordelen van alle aspecten van de gezondheidstoestand van de patiënt, inclusief ten behoeve van gezondheidsbevordering, gezondheidsbescherming en ziektepreventie. De pediatric nurse practitioner moet een relevante gezondheidsgeschiedenis voor kinderen verkrijgen en documenteren. De kinderverpleegkundige moet op de leeftijd afgestemde screening uitvoeren op ontwikkelings- en gedragsproblemen, zoals spraakontwikkeling, leerstoornissen, gedragsproblemen en geestelijke gezondheidsproblemen. De kinderverpleegkundige beoordeelt de ontwikkelingsstatus van het kind op basis van ontwikkelingstheorieën en erkent daarbij de individuele verschillen in temperament, reacties op geselecteerde ontwikkelingstaken en situationele crises, en copingstijlen en strategieën. De kinderverpleegkundige dient factoren die de groei en ontwikkeling van het kind beïnvloeden te identificeren en te analyseren. De nurse practitioner kindergeneeskunde beoordeelt of er aanwijzingen zijn van kindermishandeling en verwaarlozing en de effecten van geweld op het kind. De kinderverpleegkundige analyseert het familiesysteem om factoren te identificeren die de gezondheid van het kind en de jongere beïnvloeden. De kinderverpleegkundige dient de kennis en het gedrag van de patiënt en het gezin met betrekking tot belangrijke gezondheidsindicatoren te beoordelen.

Diagnostiek van de gezondheidstoestand

De kinderverpleegkundige dient onderscheid te maken tussen normale en abnormale ontwikkeling in relatie tot fysiologisch, cognitief en sociaal gedrag van het kind. De kinderverpleegkundige dient de natuurlijke geschiedenis, ontwikkelingsoverwegingen, pathogenese en klinische gebeurtenissen van veel voorkomende ziekteprocessen bij kinderen te identificeren. De kinderverpleegkundige dient voor de leeftijd en situatie geschikte screenings-, laboratorium- en andere diagnostische tests te bestellen en te interpreteren. De pediatric nurse practitioner moet meewerken aan de diagnose van kinderen met speciale gezondheidsbehoeften en handicaps.

Plan van zorg en uitvoering van behandeling

De pediatric nurse practitioner moet vaardigheden hebben om gezonde voedingspraktijken te bevorderen, inclusief het bevorderen en beheren van borstvoeding, nationale voedingsprogramma’s, en voedingsinname rekening houdend met voedselvoorkeuren en het vermijden van voedselovergevoeligheden. De kinderverpleegkundige moet interventies voorzien om gedrag te wijzigen dat geassocieerd wordt met gezondheidsrisico’s. De kinderverpleegkundige moet kinderen met ontwikkelingsstoornissen doorverwijzen. De kinderverpleegkundige dient gezondheidsdoelstellingen te koppelen aan individuele opvoedingsplannen. De kinderverpleegkundige moet het kind helpen om te gaan met het ontwikkelingsgedrag. De kinderverpleegkundige evalueert gezondheidsbehoud en gezondheidsbevorderende diensten voor het kind en het gezin door onderwijs, advies en raadgeving. De pediatrische verpleegkundige moet helpen bij het plannen van de overgang naar de gezondheidszorg voor volwassenen. (Margaret G. Marks, 1998)

Nurse practitioner-patiëntrelatie

De kinderverpleegkundige dient de nurse practitioner-patiëntrelatie aan te passen aan de veranderende aard van de cognitieve en

psycho-sociale ontwikkelingen van het kind. De nurse practitioner pediatrie dient effectief te communiceren met kinderen en familieleden.

Onderwijs-coachfunctie

De nurse practitioner pediatrie dient een verwachtingsvolle begeleiding te geven die leeftijds- of ontwikkelingsadequaat is. De nurse practitioner kindergeneeskunde moet advies geven over en ondersteuning bieden bij effectief ouderschap. De nurse practitioner kindergeneeskunde moet het kind helpen verantwoordelijkheid te nemen voor zelfzorg en gezond gedrag in overeenstemming met leeftijd en ontwikkelingskuur.

Professionele rol

De nurse practitioner kindergeneeskunde moet optreden als een pleitbezorger voor het kind en het gezin, in het bijzonder bij het verlenen van diensten om te voorzien in de gezondheid, veiligheid en bescherming van het kind. De nurse practitioner kent het belang van deelname aan professionele en maatschappelijke organisaties die van invloed zijn op de gezondheid van kinderen. De “pediatric nurse practitioner” moet zijn rol begrijpen in de eerstelijns- en specialistische gezondheidszorg voor andere zorgverleners. De pediatric nurse practitioner moet een bron zijn in het vormgeven en ontwikkelen van gezondheidszorg voor kinderen in de gemeenschap. (Hennery H., Bernstein, 2005)

Het beheren van en onderhandelen over gezondheidszorgsystemen

De kinderverpleegkundige moet informatie hebben over staats- en federale programma’s voor de gezondheidszorg voor kinderen en gezinnen.

Het bewaken en waarborgen van de kwaliteit van de gezondheidszorg

De kinderverpleegkundige moet openbare zaken die van invloed zijn op het presenteren van gezondheidsdiensten voor kinderen en hun gezinnen bewaken.

Culturele competentie

De kinderverpleegkundige moet de invloed van culturele verschillen op de gezondheid van kinderen en opvoeding erkennen.

Conclusie

De toekomst van de gezondheidszorg heeft behoefte aan verschillende teams van zorgverleners die samenwerken om patiëntgerichte zorg te verlenen. Om goed te presteren in multidisciplinaire teams in een begrip van de onderscheidende rollen, vaardigheden en waarden van alle teamworkers. Nurse practitioners moeten goed gekwalificeerd en vaardig zijn om met deze teams overweg te kunnen. In de toekomst hebben nurse practitioners een brede opleiding nodig, assertiviteitsvaardigheden, technische competentie en het vermogen om met snelle veranderingen om te gaan. Onderzoek en technologie kunnen echter het instrument verschaffen dat verpleegkundigen nodig hebben om professionele verpleegkunde te definiëren, aan te tonen dat professionele verpleegkundige zorg de resultaten in de zorg voor cliënten beïnvloedt, en professionele verpleegkunde aan het publiek te verkopen. Verpleegkundigen zullen behoefte hebben aan extra vaardigheden en bekwaamheden om de gezondheidszorg te ontwikkelen.